Αν ο Μποστ ζούσε μερικά χρόνια ακόμη, θα οργίαζε η γραφίδα του με αυτά που συμβαίνουν σήμερα, είπε σε μια συνέντευξη του πριν μερικές μέρες ο ιδρυτής του θεάτρου Στοά Θανάσης Παπαγεωργίου. Και δεν έχει άδικο.
Άλλωστε το περίφημο σκίτσο με τη ξεδοντιασμένη Ελλάδα τον Πειναλέων και την Ανεργίτσα είναι τραγικά σύγχρονο.
Όμως, οι επί δεκαετίες πολιτικές διαφόρων στη πλάτη μας, έφεραν τον κόμπο στο χτένι. Και το μαλλί είναι έτοιμο να ξεριζωθεί.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το Τσοβόλα δώστα όλα, το λεφτά υπάρχουν, το πρώτο σκάνδαλο με τα Leopard μετά τη μεταπολίτευση (Αβέρωφ), τη Siemens, τη Rheinmetall, ή ένα σκασμό λεφτά που χαλάσαμε για το περιβόητο πρόβλημα της χιλιετίας στους υπολογιστές, με την έλευση του 2000, ή την Ολυμπιάδα του 2004 …
Η μοναδική φορά που ο Θεόδωρος Πάγκαλος είπε κάτι σωστό στη πολιτική του σταδιοδρομία ήταν το “μαζί τα φάγαμε”. Με την έννοια ότι εμείς ανεβάσαμε στην εξουσία όλο αυτό το συρφετό.
Οπότε τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα της βλακείας μας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, υπέστη το πρώτο γερό τσαλάκωμα, αφού οι τραπεζίτες, τους οποίους έχουμε πληρώσει τρεις και τέσσερις φορές, επέβαλαν τη θέληση τους και οι τράπεζες θα είναι κλειστές μέχρι νεωτέρας, με ανυπολόγιστες συνέπειες και στη μοναδική βαριά βιομηχανία της χώρας που λειτουργεί, στον τουρισμό, αλλά και σε όλο το κόσμο.
Ο Σαμαράς και η Φώφη βγαίνουν και από πάνω αντί να ζητήσουν συγνώμη από τον Ελληνικό λαό και τα κεντρικά μεγάλα μέσα ενημέρωσης τρομοκρατούν το κόσμο.
Ο Αμερικανός υπουργός οικονομικών Τζακ Λιου, πιέζει αφόρητα του Ευρωπαίους για λύση εδώ και τώρα, γιατί έχει ζήσει τη ζημιά των Lehman Brothers, άρα όποιος καεί στη κολοκύθα φυσά και στο γιαούρτι.
Ζούμε ιστορικές στιγμές στη χώρα αυτή. Ευχή μας να επικρατήσει ψυχραιμία και σύνεση ….
