Στις 6/8/14 στο Κράσι πραγματοποιήθηκε μια ιδιαίτερη εκδήλωση πολιτιστικού και μορφωτικού περιεχομένου από το Σύλλογο «απανταχού Κρασανών και φίλων» ,στα πλαίσια των θεσμοθετημένων από αυτόν εκδηλώσεων με την επωνυμία Πλατάνια και το γενικότερο τίτλο: «Επιστροφή στον Πολιτισμό».
Οι ομιλητές εστίασαν σε τοπικά αποθησαυρίσματα πολιτισμού συγκεκριμένα, στο Κράσι και στην Ιερά Μονή της Κρουσταλλένιας οροπεδίου Λασιθίου. Στο κλείσιμο της εκδήλωσης τονίστηκε η επιτακτικότατη αναγκαιότητα –προϋπόθεση, για την εξασφάλιση μιας αειφόρου ανάπτυξης, της χαρτογράφησης των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων του κάθε τόπου, κάτι που τώρα φαίνεται ότι αρχίζουν να το αναδεικνύουν σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο που αισθάνεται την ευθύνη της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς του.
Με αφορμή την παραπάνω εκδήλωση θεώρησα καλό να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου για την πορεία του πολιτισμού γενικότερα και στον τόπο μας.
Η ανάπτυξη του πολιτιστικού γίγνεσθαι ενός συγκεκριμένου τόπου είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Ένας παράγοντας είναι σίγουρα και ο τοπικός προσδιορισμός με όλες τις πολιτισμικές αναφορές του, έχοντας ένα παρελθόντα χρόνο που πολλές φορές χάνεται μέσα στους αιώνες για να επανέλθει υπό το πρίσμα νέων προσδιοριστικών συντεταγμένων, εμπλουτισμένων ανάλογα με την ποιότητα ζωής που έχουν καταφέρει να κερδίσουν οι κοινωνίες όπου εστιάζεται το πολιτιστικό συμβάν.
Ο λόγος για το χώρο μας, τον εγγύς μεσογειακό με τον περιβάλλοντα θαλάσσιο και υποθαλάσσιο πλούτο.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο τόπος μας είναι ένα ιστορικό πέρασμα ιδιαίτερης γεωπολιτικής σημασίας με ανυπολόγιστης αξίας πολιτισμικές καταβολές, που όμως αποτελεί και σημείο τριβής με επικίνδυνες και ίσως μη προβλέψιμες παρεμβάσεις ξένων υπερδυνάμεων με επεκτατικές βλέψεις.
Κλασικό παράδειγμα για την περιοχή της Μεσογείου, που βρίσκεται το νησί μας, αποτελεί η πρόσφατη παρακινδυνευμένη διαδικασία, που είναι σε εξέλιξη, υδρόλυσης των χημικών της Συρίας, -πρώτη φορά εν πλω-, κάπου μεταξύ Μάλτας-Λιβύης –Κρήτης, καθώς βλέπουμε μια υπερδύναμη (τις ΗΠΑ ), σύμφωνα και με τα λεγόμενα του καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Βαγγέλη Πισσία :«..Οι ΗΠΑ που έχουν τον έλεγχο της καταστροφής των χημικών όπλων συμπεριφέρονται σαν επικυρίαρχοι στη χώρα μας, επέλεξαν να πραγματοποιήσουν την υδρόλυση στη μη αριστοκρατική πλευρά της Μεσογείου όπου βρίσκονται και οι περισσότεροι τριτοκοσμικοί και όχι στις ακτές της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας». Κι εμείς, συμπληρώνω, σαν γνήσιοι τριτοκοσμικοί παρακολουθούμε εμβρόντητοι την αδιάφορη στάση του επίσημου κράτους που με τη συναίνεσή του στο όλο εγχείρημα, εκθέτει τους υπηκόους του σε ανυπολόγιστες συνθήκες επικινδυνότητας για την υγεία τους αλλά και περιβαλλοντικής καταστροφής, σε περίπτωση ατυχήματος.
Διερωτόμαστε δε, κατά πόσο μπορούμε να επιμένουμε ότι προάγεται ο πολιτισμός μας, όταν ανεχόμαστε στα γαλανά νερά της Μεσογείου να εξελίσσονται τέτοιες επιχειρήσεις.
Όταν επίσης αποδεδειγμένα η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αδριατικής και Μεσογείου έχει μεταβληθεί σε «νεκροταφείο χημικών» από την Ιταλική μαφία, η οποία βύθισε σε μια 20ετία στην Αδριατική περίπου 30 πλοία με διαφόρου τύπου απόβλητα χημικών βιομηχανιών.
Από την άλλη όταν βλέπουμε τους «πολιτισμένους» σιωνιστές γείτονές μας, να επιδίδονται συστηματικά στον αφανισμό μέσω της «πυρόλυσης», ενός ολόκληρου λαού, του παλαιστινιακού και καμιά πολιτισμένη χώρα να μην μπορεί να προβάλλει ένα veto.
Όταν το ανάλγητο κράτος μας, νομοθετεί και ξεπουλά αιγιαλούς, ακτές αλλά και δασικές εκτάσεις, με ιστορικές μνήμες ,βιοποικιλότητα, πολιτισμό που σίγουρα δεν είναι εμπορεύσιμα είδη και κανείς «επιφανής» ιδιώτης δεν επιτρέπεται να οικειοποιηθεί για να αποκομίσει κέρδη.
Πολιτισμένος λαός, με στοιχειώδη αυτοσεβασμό ,δεν επιτρέπεται να μένει απαθής μπροστά σε τέτοιου είδους σαρωτικές και βάρβαρες μεταλλάξεις, αλλά και οι εκπρόσωποι της πολιτείας μας δεν επιτρέπεται να παραμένουν αδιάφοροι συναινώντας με την ανοχή τους σε τέτοιες ολοκληρωτικές καταστάσεις.
«Ανάγκα και Θεοί πείθονται», λέγανε οι πρόγονοί μας και ο λαός μας θα καταδείξει, όταν θα είναι η ώρα, το μέγεθος της αναγκαίας μεταβολής των πραγμάτων, αντιστεκόμενος στον εκφασισμό του «ελεύθερου» εμπορίου.
Θα ήθελα τέλος ,να συγχαρώ τους συντελεστές της προαναφερθείσας εκδήλωσης για το χαρακτήρα της, για το γεγονός επίσης ότι αφιερώθηκε στον αείμνηστο Στυλιανό Αλεξίου που σηματοδότησε με την προσωπικότητά του το χώρο της νεοελληνικής γραμματείας, παραμένοντας σημείο αναφοράς ,όπως και όλη η οικογένεια Αλεξίου για το Κράσι ,που μαζί με το φυσικό μνημείο τον υπεραιωνόβιο πλάτανο του Κρασίου, θα δροσίζει τους αποκαμωμένους οδοιπόρους της ζωής, όσο κι αν φαίνεται ότι οι πηγές στερεύουν.
Αλεξάκη-Χρονάκη Βασιλική (Κική), Φιλόλογος, συγγραφέας, πρόεδρος Συνδέσμου Γουρνών Ανάπτυξη και Περιβάλλον
