Πιο κάτω από το σπίτι των Βιδάκηδων στα σκαλιά της Τσελέπη αποκεφαλίστηκε άλλη μια δενδροστοιχία
Πιο κάτω από το σπίτι των Βιδάκηδων στα σκαλιά της Τσελέπη αποκεφαλίστηκε άλλη μια δενδροστοιχία

(Requiem-Lacrimosa του Mozart) …

Πολλοί μας αφήνουν τον τελευταίο καιρό στη μικρή μας τοπική Κοινότητα και κατά δεκάδες οι γέροντες αλλά και αρκετοί νεώτεροι

τους  πραγματοποιούν την μετάβαση μέσω της Αχερουσίας Λίμνης και κάτω από τον ορίζοντα των  γεγονότων στη ατελεύτητη Χώρα της Λήθης!… Τελειώνοντας ο χειμώνας μας βρίσκει αισθητά λιγότερους και πιο αποδυναμωμένους από το βάρος και την οδύνη των καθημερινών όλο και πιο ραγδαίων εξελίξεων! Τέλος πάντων αυτή είναι δυστυχώς η μοίρα του Ανθρώπου (δεν θα μπορούσε άλλωστε να ήταν και διαφορετική) να μην παίρνει κανένα και τίποτα μαζί του, ούτε ακόμα τις ανησυχίες και τις αγωνίες του! Και είναι εξόχως ισοπεδωτικό το μέγα γεγονός του Θανάτου, που εξισώνει τους πάντες μπρος το κοινό πεπρωμένο…

Ο καθηγητής Πολυτεχνείου Νίκος Κωνστ. Βούλγαρης μας άφησε πρόσφατα αθόρυβα και διακριτικά. Αφού αξιοποίησε υποτροφία και αναδείχθηκε στην Εσπερία τίμησε με πλούσιο έργο, πρότυπη οικογένεια και υποδειγματικό βίο τη γενέθλια γη, στην οποία επέστρεψε και κατέληξε ολοκληρωμένος. Θυμάμαι τα μαθητικά μας χρόνια, όπου αποτελούσε το καλό παράδειγμα προόδου και προσωπικής μορφωτικής ανέλιξης στις συχνές αναφορές των δασκάλων μας! Έκαμε τέλος πάντων περήφανο το Μιραμπέλλο, του οποίου κόσμησε τις δέλτους των πάμπολλων εκπροσώπων της πνευματικής του παράδοσης…

Στη συνέχεια αποδήμησε η προσωποποίηση της Εστίας του αρχαϊκού Δωδεκάθεου, η τελευταία σεπτή οικοδέσποινα εκεί ψηλά στο «Καστέλο Μιραμπέλλο», η Κλειώ Ανδρέα Βιδάκη που λάμπρυνε αθόρυβη και παραδειγμάτισε με την αφοσίωση και επάρκειά της ολόκληρες γενιές γυναικών, τις οποίες συνέδραμε και συμπαραστεκόταν σε κάθε ευκαιρία και των οποίων αποτελούσε το πρότυπο! Κι’ αυτή η σοβαρή και μετρημένη γυναίκα έβγαλε ευγενείς, σύγχρονους και κοινωνικούς απογόνους, που ξεχώριζαν ανάμεσα στους ντόπιους…

Το καφενείο του Ανδρέα Βιδάκη, σοβαρό «στέκι» της Εποχής στην Κεντρική Λεωφόρο της Πλάνης με τους ίσκιους των γηραλέων δένδρων και την «χρυσής τομής» αναλογία των πεζοδρομίων, για υπαλλήλους, αξιωματούχους και εν γένει αστούς, βρισκόταν στη θέση της σημερινής Έκθεσης Χρηστίδη, δίπλα στο εκλεκτό υαλοπωλείο των αδελφών Ιερωνυμάκη με επιλεγμένα κομμάτια Εποχής. Εκεί προσφερόταν ποτά εν μέτρω, καφέδες, αφεψήματα, ωραία γλυκά του κουταλιού με την πρέφα των δημοσίων υπαλλήλων, το τάβλι και το μπιλιάρδο υπό έλεγχο και με υποδειγματική καθαριότητα και σοβαρότητα! Η συνετή και αθόρυβη κυρία Κλειώ συμπαραστεκόταν στον αείμνηστο σύζυγό της στο παρασκευαστήριο με πρόσβαση από τον πίσω δρόμο… Οι «ποπολάροι» της Εποχής σύχναζαν στα «κουτούκια» της προκυμαίας και της Λίμνης με κατανάλωση ρακής χωρίς περιορισμό!…

Πιο κάτω από το σπίτι των Βιδάκηδων στα σκαλιά της Τσελέπη αποκεφαλίστηκε άλλη μια δενδροστοιχία και δεν το πήραμε είδηση στη γειτονιά μας, στη γειτονιά της Μαρίας, της Ρένας, της Παρούλας, του Γιώργου, της Σοφίας, της Ηλέκτρας … Στις μέρες του ’65 διέμεινε εκεί για ένα περίπου χρόνο η εύπορη κυρία Κασσιανή Γιώργου Κουφάκη, της οποίας ο σύζυγος επιχειρούσε τότε με άλλους στον Χαρουπόμυλο Λαμπρινουδάκη στον «Σταυρό». Έλεγε λοιπόν αυτή ότι ούτε στο Παλαιό Ψυχικό, ούτε στη Φιλοθέη όπου διέθετε Μονοκατοικία, μπορούσε κανείς να απολαύσει καλύτερα την ομορφιά της αναδυόμενης Πανσέληνου από τα νερά της Κιτροπλατείας και μέσα από το φύλλωμα της αποκεφαλισμένης σήμερα Πιπεριάς! «Όψονται οι όποιοι αυτουργοί-εκτελεστές και οι εντέλλοντες εξουσιαστές…»

Και τώρα ας αφιερώσουμε πένθιμη ωδή στις ψυχές που χάνονται, αλλά και στα ζωντανά δένδρα που απορφανίζονται! Επιλέγουμε το Lacrimosa από το Requiem του ιδιοφυούς Mozart, αυτό που μας καθήλωσε λίγο πριν το finale στην πριν κάμποσο καιρό προβολή του πολυβραβευμένου “AMADEUS” από την Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου Νικολάου και για τους έχοντες πρόσβαση στον παγκόσμιο ιστό WEB ιδού η διεύθυνση (www.youtube.com/watch?v=JE2muDZksP4), σε λίγο καιρό θα είναι κοινωνοί οι πάντες… Ας ευφρανθούμε λοιπόν μέσα στους μεγαλειώδεις ναούς των Μεταρρυθμιστών με χορωδία και υπό τους ήχους του εκκλησιαστικού οργάνου και λίγο δυτικότροπα και ας μην επιμένουμε μόνο ανατολικά!…

LACRIMOSA (Πένθιμη), DIES ILLA (εκείνη η ημέρα), QUA RESURGET EX FAVILLA (όταν από τις στάχτες θα εγερθεί), JUDICANDUS HOMO REUS (ο αμαρτωλός άνθρωπος για να κριθεί), LACRIMOSA DIES ILLA (πένθιμη εκείνη η μέρα), QUA RESURGET EX FAVILLA, JUDICANDUS HOMO REUS, HUIC PARCE DEUS (Κύριε δείξε του έλεος), PIE JESU DOMINE (ευγενικέ Κύριε Ιησού), DONA EIS (δώρισέ τους), REQUIEM (Αιώνια Ανάπαυση), DONA EIS REQUIEM, AMEN (Αμήν)…..

Αυτή ήταν η τελευταία παραγγελία από Άγνωστο στον μεγάλο Συνθέτη, λίγο πριν πεθάνει στα 35 του. Ο ίδιος λέει ενώ γράφει εμπύρετος και εξαντλημένος την παρτιτούρα του έργου του: «Φοβούμαι ότι γράφω τελικά ένα requiem για τον εαυτό μου!» Ακούστε την μεγαλειώδη και υποβλητική μουσική του με κάθε τρόπο. Πρόκειται για μια ανεπανάληπτη εμπειρία!…

Οικολόγοι, προστάτες των φυσικών πόρων του τόπου μας και όλοι οι ευαισθητοποιημένοι συμπολίτες μας και προπαντός η νέα γενιά, αφυπνιστείτε και υπερασπίστε τους τελευταίους εναπομείναντες πνεύμονες, την ελάχιστη κόμη του φυτικού μας πλούτου. «Τας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν» στο Αλσύλλιο πάνω από την Λίμνη, στο ιδιαίτερο φυσικό κάλλος του Αλμυρού, στην εναπομείνασα δενδροστοιχία αρμυρικιών κατά το παραλιακό μέτωπο του Εθνικού Σταδίου, τους ευκαλύπτους στον Νεραϊδότοπο κατά τις παιδικές αφηγήσεις του ρέματος στα «Καβούσα» της Κριτσάς, στον πέρα Πλάτανο και στην «Χανιώτενας», στους Ποτάμους και όπου αλλού πέσει βέβηλο χέρι. Κι’ όλοι εσείς που δραστηριοποιείστε στον Πολιτισμό, κάνετε κι’ άλλο αγώνα για να νικήσουμε την τοπική βαρβαρότητα, που εκδηλώνεται με άρνηση σε κάθε άγγιγμα Παιδείας και με την γνωστή εγωιστική ισχυρογνωμοσύνη (χοντροκεφαλιά)!…

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΣ. ΤΖΑΡΔΗΣ

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos