Αυλή ενός σχολείουΟ καιρός πέρασε. Τα σχολεία ξανά άνοιξαν! Τι υπέροχο συναίσθημα να ακούς τον ήχο του κουδουνιού πρωί – πρωί κ να λες από μέσα σου το πόσο βαρετή θα ναι κ αυτή η ημέρα.
Κι όμως, μια μέρα στο σχολείο (απ’ ότι αποδείχτηκε) δεν ήταν ποτέ βαρετή. Είχες τους φίλους σου, τις παρέες σου.
Είχες τους καθηγητές που με τόσο μεράκι έκαναν το μάθημα τους στην τάξη των είκοσι δύο μαθητών μολονότι πρόσεχαν οι δέκα.

Ακόμα θυμάμαι όλα τα πειράγματα μας σε όλους τους καθηγητές. Δεν υπήρχε κανένας δίχως ένα παρατσούκλι όπως συνηθίζαμε να κάνουμε.
Τώρα όμως δεν έχουμε κανέναν τους. Είμαστε όλοι μας φοιτητές. Μακριά από τα σπίτια μας. Δίχως κάποιον από όλους αυτούς που μεγαλώσαμε μαζί τους, οικογένεια;, καθηγητές, φίλους.
Ήρθε η ώρα όμως να ορθοποδήσουμε κ εμείς στα πόδια μας.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα προσωπικά να ευχαριστήσω τον κύριο Ιωάννη Ταβλά καθώς κ την κυρία Καστρινάκη Γαριφαλιά γ όλα όσα ζήσαμε τρία συνεχόμενα χρόνια στο λύκειο.

Θα ήταν άδικο να κλείσω έτσι απλά, ξερά.
Θέλω να ευχαριστήσω και όλους εκείνους τους καθηγητές όπου εδώ κ τρία χρόνια είχαν αναλάβει την διδασκαλία μας.
Εύχομαι σε όλους καλή σχολική χρονιά, στους καθηγητές -υπομονή είναι γλυκά τα βάσανα- στους δε μαθητές τους εύχομαι να απολαύσουν τα σχολικά τους χρόνια.

Τρίτη τάξη ενιαίου λυκείου Αγίου Νικολάου έτους 2006-07…
Μπεκατώρος Θεόδωρος-Ιδομενέας

Print Friendly, PDF & Email

Από manos