Στην όμορφη γιορτή του Α΄ Νηπιαγωγείου Αγίου Νικολάου, πού έγινε πρόσφατα για την επερχόμενη λήξη της σχολικής χρονιάς, το θέμα ήταν η ανάδειξη της Ελληνικής Ποίησης.
Κράτησα τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου δοσμένα με τη φωνή του Νίκου του Ξυλούρη πώς: «να μάθουμε πια να λέμε τα σύκα-σύκα, και τη σκάφη-σκάφη.» Κι άμα σε παροτρύνουνε σε κάτι τέτοιο ο Ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο Ψαρονίκος και τα σημερινά παιδιά του Νηπιαγωγείου, κυρίως τα τελευταία, πρέπει να ΅χουνε δίκιο και να λένε μεγάλη κουβέντα. Αυτή η προτροπή πρέπει να γίνει ο στόχος μας σαν Κοινωνία. Για πολλούς λόγους μα κυρίως γιατί μας το ζητούνε τα κοπέλια μας.
Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος πού μια παρέα συν – Δημοτών μας, ξεκινήσανε να προσπαθούνε να λένε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη ,διαπιστώνοντας τα συσσωρευμένα προβλήματα του Καποδιστριακού Δήμου Αγίου Νικολάου.
Η παρέα μεγάλωσε και οι 10-15 αθρώποι συνδημότες μας γίνανε 30-40. Φτιάξανε μια ομάδα την «Συσπερωση Δημοτών – Δήμου Αγίου Νικολάου»,που παρακολουθήσαμε εδώ και ένα χρόνο την πορεία της. Σ΄ αυτή την πορεία τα 50 πια εγγεγραμμένα μέλη κατάφεραν και απέκτησαν προσωρινό Διοικητικό Συμβούλιο, κατάφεραν να αποκτήσουν Καταστατικό ,γραφεία, τηλέφωνο, τηλεομοιοτυπική συσκευή (fax), ακόμη και δικτυακό τόπο για την καλλίτερη επικοινωνία των συνδημοτών μας.
Τα σχόλια στα καφενεία και στα στέκια δίνουνε και παίρνουνε. ¶λλοι θεωρούνε την κίνηση «Δούρειο Ίππο» του Ζερβού για τον Λουκαράκη, και άλλοι βαλούς του Λουκαράκη για να θολώσει τα νερά. Από την άλλη είναι αλήθεια πώς αυτή η προσπάθεια βρήκε, και πιστεύω ότι βρίσκει ακόμη πολλούς, που συμφωνούνε αρκετά με αυτή την προσπάθεια.
Η φθίνουσα πορεία του αρχικού ενθουσιασμού δεν επιβεβαίωνε ανένα σενάριο. Ίσα-ίσα, μπέρδευε περισσότερο τα πράγματα. Ευθύνες ,για τη φθίνουσα πορεία του αισιόδοξου και ρομαντικού ξεκινήματος υπάρχουν σίγουρα πολλές. ¨Όταν όμως βιώνουμε καθημερινά τα τόσα σημαντικά προβλήματα στη λειτουργία του Δήμου μας ,περιμένεις να κατανοήσει στοιχειωδώς ο συνδημότης σου το πρόβλημα και να μην πει πάλι αυτό το παντέρμο «Ωχ, αδερφέ»!!! Κι όμως το λέει πάλι. Και πάλι,και πάλι. Έ, τότε, ψιλοπικραίνεσαι ρε αδερφέ μου.
Λες και είναι όλοι ευχαριστημένοι με την ανάπτυξη της περιοχής μας, λες και είναι ευχαριστημένοι με το καινούριο Λιμάνι-Πάρκιγκ, για την καθαριότητα της πόλης και των χωριών, για το κυκλοφοριακό, για την ποιότητα της ζωής μας στο κάτω-κάτω.
Ο Ωχαδερφισμός του συνδημότη μας πρέπει να είναι πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο του Ωχαδερφισμού σε άλλες πόλεις και περιοχές. Εύκολο υπόστρωμα για τη συνέχεια του φαύλου κύκλου. Να αισθανόμαστε όλοι όμηροι του κάθε λογής πολιτικάντη, που ανάλογα με το αν είναι οι «δικοί του» στην εξουσία (την «μπλε» ή την «πράσινη» δεν έχει καμιά σημασία), θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για το παντέρο καλό του τόπου.
Θέλω να πιστεύω πώς θα αλλάξουνε τα πράματα.
Θέλω να πιστέψω πώς κάποια στιγμή θα πιάσομε από το αυτί , τους πονηρούς που μας δουλεύουνε. Θέλω να πιστέψω πώς τώρα α καταλάβουμε πιο νωρίς τους μελλοντικούς «πολλά υποσχόμενους σωτήρες».
Παρά το ότι στη Συσπείρωση μείναμε «τρεις και ο κούκος»,που λένε, η προσπάθεια αρκετών συνδημοτών μας θα συνεχιστεί.
Επιμένοντας για μια ακόμη φορά πώς κάτι πρέπει να γίνει, για να αλλάξουνε τα πράματα και να κάνουμε τις σχέσεις μας πιο ανθρώπινες. Να βρεθούμε κοντά, να μυρίσουμε ο ένας τα χνώτα του άλλου, να πιούμε τη ρακή με την αγκινάρα και το χλωροκούκι, να τσακωθούμε, να συμφωνήσουμε μα επιτέλους να ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ.
Γι΄ αυτό το λόγο η Συσπείρωση, θα συνεχίσει με το να διοργανώνει συναντήσεις στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου στον ¨¶γιο Νικόλαο κάθε δεύτερη ‘βδομάδα.
Είσαστε καλεσμένοι όλοι ,να αποσπερίζομε (όπως εκάνανε παλιά οι γονέοι και οι παπούδες μας), να βρεθούμε δίπλα-δίπλα. Να κοινωνήσουμε και δε ξέρεις, μπορεί να έχουμε τελικά λόγο για το προς τα πού θέλουμε να πάνε τα πράματα. Μπορεί τελικά να μάθουμε όλοι μας να λέμε «τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη».
«Γιατί μείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου απ΄ τον κόσμο. Εμείς, τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».
Καλή αντάμωση.
Κωστής Μ. Πιταροκοίλης
