Κάποιοι, την κινητικότητα και ανησυχία που υπάρχει και εκδηλώνεται, με διάφορους τρόπους, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, την ερμηνεύουν, ως κίνδυνο διάσπασης ή ως επικίνδυνη εσωστρέφεια. Βέβαια, κανείς δεν αποκλείει ότι θα μπορούσε να συμβεί κάποια από αυτές τις αρνητικές εξελίξεις, όμως, είναι δυνατό, υπό ορισμένες προϋποθέσεις , το κλίμα αυτό να λειτουργήσει λυτρωτικά για την εγάλη δημοκρατική παράταξη και να δημιουργήσει όρους ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Το κλειδί των εξελίξεων το κρατάει, σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος του κινήματος. Πολλοί είναι εκείοι από τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που αναρωτιούνται γιατί ο πρόεδρος δεν ξεκαθαρίζει πολιτικά, οργανωτικά, προγραμματικά το τοπίο στο εσωτερικό του κόμματος. Την γραμμή πρέπει να την τραβήξει ο ίδιος ο πρόεδρος.
Την βαθειά γραμμή που θα οριοθετεί την πολιτική της συντηρητικής παράταξης από εκείνη της προοδευτικής παράταξης, χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβητήσεων.
Σήμερα, ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας αγωνίζονται να πείσουν ότι το καθένα από αυτά, χωρίς να ξεφεύγουν από ένα δεδομένο πλαίσιο πολιτικής που ακολουθείται, θα είναι καλύτερος διαχειριστής του συστήματος εξουσίας.
Αν αυτό θεωρείται κατανοητό για το κυβερνών κόμμα, λόγω της ιδεολογικοπολιτικής του θέσης, είναι ακατανόητο για το ΠΑΣΟΚ, λόγω της πολιτικής του, της ιδεολογίας του και της ιδρυτικής του διακήρυξης, το οποίο ως προοδευτικό κόμμα, πρέπει να είναι φορέας αμφισβήτησης της κατεστημένης πολιτικής, να υιοθετεί και να προβάλλει πολιτικές θέσεις φιλολαΐκές, κοινωνικά δίκαιες, που θα εγγυώνται τα δικαιώματα του πολίτη, του εργαζόμενου, του διαφορετικού.
Ιστορικά, η μεγάλη προοδευτική παράταξη έγινε κυρίαρχη πολιτική δύναμη, μόνο όταν επιχείρησε ρήξεις, αμφισβητώντας το σύστηα εξουσίας, προβάλλοντας ένα άλλο πλαίσιο πολιτικής και αρχών που ανταποκρινόταν στις κοινωνικές ανάγκες και στις προσδοκίες του λαού.
Όσο, επομένως, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να λειτουργεί και να πολιτεύεται μέσα στα όρια της ίδιας διχειριστικής αντίληψης που κινείται το κυβερνών κόμμα, δεν έχει ελπίδα ανάκαμψης, όσο και αν αυτό ακούγεται δυσάρεστο και ενοχλητικό στα αυτιά κάποιων στελεχών του.
Τα κινήματα. αν θέλει να εξακολουθήσει να λέγεται έτσι το ΠΑΣΟΚ, ρίσκονται σε διαρκή ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία, ανιχνεύουν τα προτάγματά της και διερμηνεύουν τους πόθους και τα οράματά της .
Αυτό προϋποθέτει, δυναμική πολιτική οργάνωση, με συνειδητοποιημένα μέλη, δομημένη λειτουργία, από το κέντρο προς την περιφέρεια και ικανότητα αμφίδρομης πληροφόρησης. Τα άνευρο μόρφωμα το οποίο υπάρχει σήμερα αντιμετωπίζεται με απόρριψη ή επιφύλαξη από την πλειοψηφία της κοινωνίας.
Η αναβάθμιση της πολιτικής της λειτουργίας, η αξιοποίηση, χωρίς αποκλεισμούς του συνόλου των στελεχών του κινήματος , η διασφάλιση όρων δημοκρατίας στην πράξη και όχι κατ΄ επίφαση , στο εσωτερικό της οργάνωσης, αποτελεί και αυτό ευθύνη του προέδρου, ο οποίος πρέπει να βρει τρόπους άμεσης πληροφόρησης και γνώσης, όσων συβαίνουν μέσα σ΄ αυτή και του αποκρύπτουν, τα οποία εκθέτουν και το ΠΑΣΟΚ και τον ίδιο.
Ο πολιτικός χρόνος έχει δικό του ορίζοντα, διαφορετικό από εκείνο του ημερολογιακού χρόνου. Η καθυστέρηση στην άμεση λήψη πρωτοβουλιών από τον πρόεδρο θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ και, ίσως , από κάποιο σημείο και μετά η κατάσταση να μην είναι αναστρέψιμη.
Γιάννης Παπατσάκωνας
