Ο Ιβάν ο Τρομερός ήταν ένας «ευσεβέστατος» τσάρος. Όμως μια μέρα, που πήγε στην Εκκλησιά, τον πλησίασε ο δια Χριστόν σαλός Νικόλαος και του πρόσφερε ένα κομμάτι κρέας. «Που το πας αυτό», είπε εξοργισμένος ο τσάρος,
«δεν ξέρεις ότι είναι σαρακοστή»! Κι ο Νικόλαος, που δεν τρόμαζε μπροστά σε κανένα, του αποκρίθηκε: «Κι όμως εσύ που νηστεύεις το κρέας τις σαρακοστές, τρως τις σάρκες και πίνεις το αίμα των ανθρώπων διαρκώς»! Και ο Τσάρος έμεινε σύξυλος.
Επίσης ο Μπους ο νεότερος ήταν «ευσεβέστατος» και, όπως λέγανε, συχνά προσευχόταν. Ωστόσο με περισσή δολιότητα εξόντωνε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων. Όπως και ο Χίτλερ, που λένε ότι ήταν εξαιρετικά ευαίσθητος, τόσο που κάποτε δάκρυσε, επειδή ψόφησε το καναρινάκι του. Κι όμως έμενε ασυγκίνητος απ’ τα εκατομμύρια των ανθρώπων, που εξόντωνε η εγκληματική παραφροσύνη του.
Τα περιστατικά αυτά μας τα θύμισαν οι δύο θεατρικές παραστάσεις, που είδαμε στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα, τη Δευτέρα,12-10-16, απ’ τις πολιτικές ηγεσίες της μιας και της άλλης χώρας. Και ήταν σχεδόν πανομοιότυπες. Δεδομένου ότι κύριο χαρακτηριστικό και της μιας και της άλλης ήταν η έλλειψη ευαισθησίας και φιλοτιμίας. Προηγήθηκε η αμερικάνικη θεατρική παράσταση. Με τους δυο υποψήφιους για την προεδρεία της υπερδύναμης, που βγήκαν στο μπαλκόνι της παγκοσμιότητας, για να απλώσουν τα προσωπικά και τα οικογενειακά τους άπλυτα. Ξεκατινιάζοντας ξεδιάντροπα ο ένας την άλλη και τανάπαλιν και διαλαλώντας τις «πομπές» τους στα πέρατα του κόσμου. Κι όμως ο ένας απ’ τους δύο αυτούς «τρομερούς» θα γίνει με τις ψήφους εκατομμυρίων ανθρώπων, πλανητάρχης. Αλλά και οι δημοσιογράφοι και οι λοιποί επερωτώντες δεν υστέρησαν σε ηθοπλαστικά ερωτήματα. Που σημαίνει ότι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, των ηθών της υπερδύναμης είναι ότι, δήθεν, κόπτονται για τις σχετικές με το υπογάστριο ηθικές παρεκτροπές του ενός ή του άλλου ηγέτη τους, αλλά όχι και για το γεγονός ότι συχνά αυτοί είναι υπαίτιοι παγκόσμιων τραγωδιών. Αντίθετα, όσο μεγαλύτερο είναι το κακό που κάνουν σε βάρος των συνανθρώπων τους,τόσο περισσότερο τους τιμούν και τους δοξάζουν.
Αλλά ας έλθουμε και στην τρισόλβια πατρίδα μας. Συζητούσαν στη Βουλή το θέμα της διαπλοκής και της διαφθοράς. Που ο αξιότιμος κ. Παπανδρέου το έβλεπε στην ουρά του ψαριού, δηλαδή το λαό, ενώ οι τωρινοί το εντοπίζουν στο κεφάλι, που σημαίνει στην διαχρονικά εθνοσωτήρια ηγεσία μας. Και φλυαρούσαν άσκοπα για πολλές ώρες, χωρίς τίποτε το ουσιαστικό να λένε. Εκσφενδονίζοντας ο ένας στον άλλο την κοπριά των κομματικών τους μαντριών. Την ίδια στιγμή που εκατομμύρια Ελλήνων, φορτωμένοι το σταυρό του μαρτυρίου, που αυτοί τους φόρτωσαν, ανεβαίνουν τον ατέλειωτο Γολγοθά τους. Πραγματικότητα για την οποία δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή. Αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διατηρήσουν ή ν’ αρπάξουν με νύχια και με δόντια την καρέκλα της εξουσίας. Λες και ο λαός ξεχνά το 40χρονο κλεφτοκαθεστώς και ιδιαίτερα τα τελευταία εφτά ληστρικά τους χρόνια . Γιατί αν τους ενδιέφερε ο λαός, που την ευπιστία του καπηλεύονται, δεν θα μας οδηγούσαν στο σημερινό κατάντημα. Πραγματικότητα, που δεν οφείλεται σε κάποια «λάθη», δικά τους ή των πατρώνων τους, όπως συχνά ισχυρίζονται, προκειμένου να εξαπατούν το εσαεί αφελές πόπολο. Αλλά εκπορεύεται απ’ τους αρχιμαγείρους της παγκόσμιας κακοδαιμονίας, που σχεδιάζουν και μετέρχονται για μας και την πατρίδα μας τα χείριστα. Και μέσα στα χείριστα αυτά περιλαμβάνεται και το αέναο σε βάρος μας πιγκ πογκ ανάμεσα στο ΔΝΤ και την ΕΕ, που δεν μπορούν, δήθεν, να τα βρουν. Καθώς η κ. Λαγκάρτ επιμένει ότι δεν μπορεί το ΔΝΤ να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα, αφού το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ενώ, μπορούσαν να μας μπάσουν, πέρα από κάθε λογική, στο διαβόητο ληστρικό τους ταμείο, όταν μας έριχναν στο λάκκο των μνημονίων. Οπότε δεν δίστασαν να παραβιάσουν όλους τους κανόνες τους, προκειμένου να μας θυσιάσουν στο βωμό των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών. Κι από την άλλη ο «κένταυρος» Σόιμπλε καιροφυλακτεί με το δικό του «κόφτη», έτοιμος ν’ ακρωτηριάζει εσαεί τις φρούδες ελπίδες μας. Και καθώς η δική μας ανερμάτιστη ηγεσία σύρεται όπισθέν τους, εμείς άβουλοι και μοιραίοι ακολουθούμε…
Αλά όπως έχει ειπωθεί «η ηγεσία ενός λαού είναι αυτή, που του ταιριάζει». Και ποιοι είμαστε σαν λαός; Καυχόμαστε, δήθεν, ότι στη συντριπτική μας πλειονότητα, θρησκεύουμε, με το να πηγαίνουμε, όσοι κι αν, στις εκκλησιές και ν’ ακούμε τα λόγια του Ευαγγελίου. Αλλά,στην καθημερινότητά μας τα ξεχνάμε και επιδιδόμαστε σε κάθε είδους αδικία και απανθρωπιά. Κλέβουμε, ληστεύουμε ή εξαπατούμε νόμιμα ή παράνομα. Ή με την ψήφο μας στηρίζουμε το εκάστοτε κλεφτοκαθστώς και ληστοκαθεστώς. Και το πάντων χείριστο: Θυσιάζουμε στο βωμό της καλοπέρασής μας, με τις εκτρώσεις, τα ίδια μας τα παιδιά. Και ύστερα μιλούμε για υπογεννητικότητα. Την οποία οι «σοφοί» εθνοπατέρες μας λένε ότι θα την αναπληρώσουν τα παιδιά των προσφύγων, που δεν θέλουμε στα σχολειά μας. Κι όσο για τη θρησκεία μας, ας μην χολοσκάμε. Οι αξιότιμοι φωταδιστές, που φροντίζουν για την παιδεία μας, σιγά σιγά θα την αντικαταστήσουν με άλλα θρησκεύματα. Των οποίων οι οπαδοί με την άοκνη μέριμνα του παγκόσμιου παρακράτους καταφθάνουν αγεληδόν, τη στιγμή που εμείς δραπετεύουμε σωρηδόν. Και όχι πολύ αργά θ’ αποτελέσουν εκείνοι πλειοψηφία κι εμείς μειοψηφία, αφού εκείνοι πολλαπλασιάζονται αλματωδώς, όταν εμείς δραματικά συρρικνωνόμαστε.
Ή μήπως νομίζετε ότι στις περιπτώσεις αυτές δεν εξομοιωνόμαστε με τους τρομερά γελοίους μεγαλειότατους και εξοχότατους;
παπά Ηλίας Υφαντής
