Όταν η σκιά του γαϊδάρου δεν αρκεί, υπάρχουν και τεχνικά μέσα !

Περί όνου σκιάς

Περί αυτού πρόκειται, διότι και η έννοια, οι λογικές και τα εργαλεία της απεργίας εξελίσσονται. Από τη συνήθη απεργία, φτάσαμε στον κοινωνικό αυτοματισμό (που εφηύρε το Πα.Σο.Κ. και χρησιμοποιεί και η Ν.Δ.), μέχρι επιτηδευμένη παρεμπόδιση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι συντεχνίες, ιδιαίτερα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων, έχουν τη δυνατότητα να εκβιάζουν πρόσωπα και καταστάσεις, αφού έχουν πλέον κατανοήσει καλά, ότι ο Έλληνας, δεν μπορεί να αποχωριστεί τη καλοπέραση του και άρα αφού παράλληλα δεν του αρέσει να κοπιάζει για την ανεξαρτησία του, τότε υπάρχει πρόσφορο έδαφος για πολλές διεκδικήσεις.

Έχουμε πει ξανά. Ιερό το δικαίωμα στην απεργία, όμως η ασυδοσία έχει και κάποια όρια. Ουδείς είπε στους φορτηγατζήδες και βυτιατζήδες να μην απεργήσουν. Όμως, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εμποδίζουν την είσοδο των φορτηγών Ι.Χ., στα καράβια με αποτέλεσμα να νεκρώσει η αγορά σε πολλούς τομείς. Πού είναι όμως οι κατά τόπους εισαγγελείς; Οι οποίοι είναι ταγμένοι, υποτίθεται, να τηρούν τους νόμους. Μήπως τους λένε κάτι, έννοιες όπως, παρακώλυση συγκοινωνιών;

Από την άλλη, η εκάστοτε κυβέρνηση θα πρέπει να καταλάβει, επί τέλους, ότι θα πρέπει να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα για να πάψει να εκβιάζεται ο Ελληνικός λαός. Μέχρι πότε θα πληρώνουμε τα σπασμένα των διαφόρων συντεχνιών;

Ολυμπιακή, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, δημόσιοι υπάλληλοι και λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις», χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης το μέσο Έλληνα. Η δε εκάστοτε κυβέρνηση είναι πάντα εγκλωβισμένη στα στενά πλαίσια του πολιτικού κόστους.

Μέχρι πότε;
Μέχρις ότου ο Έλληνας καταφέρει να μην χρειάζεται όλο αυτό το συντεχνιακό σινάφι.
Και ναι! Υπάρχουν τρόποι. !

Γιώργος Τουτουδάκης.

Print Friendly, PDF & Email

Από manos