οι μετανάστες αποβιβάζονται
οι μετανάστες αποβιβάζονται

Νύχτωνε στην Ελ Μίνα και πυκνή
σιωπή ανέβαινε απ’ τη μεριά της θάλασσας (…)
Κι είδα έναν Άραβα μικρό, σημαδεμένο
έφεγγαν χέρια, πρόσωπο, μάτια και ήταν όλος
χιλιάδες που άφηναν τη γη τους κι επιστρέφανε
μέσα στην άμμο, σε σκηνές, στο άσπρο φως.

Κι όταν μιλούσε δάκρυζε η φωνή και όλο ικέτευε
μια κάποια θέση στη ζωή ή έστω αντίσταση μικρή
στο θάνατο που ερχότανε αργά και τον ρουφούσε (…).

(Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ο δύσκολος θάνατος, Εγνατία, 1978, σ. 60)

Τέτοιες εικόνες απελπισμένων ανθρώπων είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε από άλλα μέρη της Ελλάδας. 31 Μαΐου 2016 επρόκειτο να μας γίνουν βίωμα. Είδαμε πια από κοντά την αγωνία στα μάτια τους να σωθούν και να σώσουν τα παιδιά τους. Νιώσαμε τον πόνο της μητέρας που αποχωρίστηκε δύο από τα έξι παιδιά της για να σώσει τα τέσσερα, καθώς δεν υπήρχαν τα χρήματα για όλα- 10.000 ευρώ το κεφάλι κοστολογείται ο άνθρωπος από τους διακινητές! Τι κι αν δε μιλούσαμε την ίδια γλώσσα! Δε χρειαζόταν για να δούμε στα μάτια του ανθρώπου που διακομίστηκε στο νοσοκομείο με ελαφρύ έμφραγμα την αγωνία του να βρει και να ειδοποιήσει τους δικούς του ότι είναι καλά. Ήταν απόλυτα φυσικός ο φόβος στα μάτια των ασυνόδευτων παιδιών, όταν μάλιστα υπήρχαν εισηγήσεις να μείνουν στο κρατητήριο κι έπρεπε να γίνει παρέμβαση για να πάνε στο κέντρο ασυνόδευτων παιδιών στα Ανώγεια. Δε χρειάστηκε να μας μιλήσουν οι γυναίκες για την αγωνία τους μήπως δεν έχουν εφόδια για τις δύσκολες μέρες. Δε χρειάστηκε ιδιαίτερη σκέψη ότι θα γέμιζε χαρά τα παιδιά μια μπάλα ή το να δουν κινούμενα σχέδια! Τι όμορφο συναίσθημα ένιωσε η εθελόντρια που ρισκάροντας πολλά έφερε σε επαφή το Σαρίφ με τον αδελφό του που ήρθε στη Νεάπολη από τη Γερμανία για να τον δει. Τα χέρια τους δε χωρίστηκαν μέχρι την ώρα του αποχωρισμού… Ανθρώπινες εικόνες που αν δεν ζήσεις τελικά από κοντά δεν μπορείς να καταλάβεις την ηθική ικανοποίηση από μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα ευχαριστώ από ανθρώπους που δεν γνώριζες μέχρι τώρα και ίσως να μην τους ξαναδείς και ποτέ.

Ανθρώπινη όμως ήταν και η στάση των συμπολιτών μας που εθελοντικά έφερναν πράγματα, που πρόσφεραν βοήθεια, που συμπαραστάθηκαν. Είναι η αυθόρμητη αντίδραση του ανθρώπου όταν βλέπει ότι πλήττεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η συμ-παράσταση σε εκείνον που διώκεται, που υποφέρει, που του αφαιρείται η δυνατότητα να σχεδιάζει αυτόνομα τη ζωή του. Δεν είμαστε μόνοι και δεν είμαστε αφελείς. Μαζί μας είναι η πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες, Κίνα, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία κ.ά. Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Αμνηστείας 18 Μαΐου 2016 www.amnesty.gr/news/press/article/20297/hasma-metaxy-ton-kyvernitikon-politikon-kai-ton-apopseon-ton-politon-gia οι 8 στους 10 πολίτες σε 27 χώρες τάχθηκαν υπέρ της υποδοχής προσφύγων, σε αντίθεση με τον ξενοφοβικό κυρίαρχο πολιτικό λόγο των κυβερνήσεών τους που υψώνει φράχτες και κλείνει τα σύνορα.

Το βίωμα ευτυχώς διαλύει πολλούς από τους μύθους που δημιουργεί η προπαγάνδα, ρίχνει τις μάσκες και αφήνει να φανεί διαυγής η αλήθεια. Μάθαμε πολλά από αυτή την εμπειρία:

1)Πρώτα πρώτα ότι ο όρος «παράτυποι μετανάστες» δεν έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, αφού ο καταδιωκόμενος δεν έχει την πολυτέλεια να είναι «νόμιμος»! Αποκαλύπτει ότι είναι όρος πολιτικά δημιουργημένος για να μειωθεί ο αριθμός των ανθρώπων που δέχεται η χώρα μας, παραβιάζοντας κάθε ευρωπαϊκή και διεθνή συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

2)Ο όρος «φιλοξενία» για την αντιμετώπιση όσων κατατρεγμένων έρχονται στη χώρα μας αποτελεί προσβολή της ιερότητας της λέξης. Είδαμε πια με τα μάτια μας ότι οι μετανάστες δεν είναι φιλοξενούμενοι αλλά φυλακισμένοι, αφού δεν έχουν καμία δυνατότητα ελευθερίας και αυτονομίας. Άλλοι αποφασίζουν για αυτούς ακόμη και για τα στοιχειώδη…

3)Θα καταλήξουν όχι σε χώρους προσωρινής φιλοξενίας λοιπόν, αλλά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα λεξικά είναι αμείλικτα: «Στρατόπεδο= τόπος ελεγχόμενης προσωρινής διαμονής ειδικών ομάδων ατόμων».

4)Αν επαναπροωθηθούν στην Τουρκία ή θα καταλήξουν στις ίδιες εμπόλεμες περιοχές από όπου διέφυγαν ή θα μείνουν σε μια χώρα που διεθνώς είναι γνωστό ότι δε σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

5)Υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών των ευρωπαϊκών χωρών και των πολιτικών των κυβερνήσεών τους. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ακολουθούν μια αδιέξοδη πολιτική, αφού όσο υπάρχει πόλεμος-και θα υπάρχει για τα επόμενα είκοσι χρόνια, λένε οι πολιτικοί αναλυτές- θα υπάρχουν άνθρωποι που θα φεύγουν για να σωθούν. Δε θα τους σταματήσουν ούτε τα κλειστά σύνορα ούτε οι κακές καιρικές συνθήκες ούτε οι «επαναπροωθήσεις».

6)Η πολιτική των κλειστών συνόρων με την ξενοφοβική προπαγάνδα της απειλεί τις ευρωπαϊκές αξίες του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας υποθάλποντας το φασισμό και γιγαντώνοντας τα παράνομα δίκτυα των διακινητών. Είναι δε αντι-οικονομική, αφού σύμφωνα με οικονομολόγους κοστίζει περισσότερα από 400 δις ευρώ, δηλαδή περισσότερα από όσα στοιχίζει η χρεωκοπημένη Ελλάδα, τη στιγμή που η υποδοχή και ενσωμάτωση των μεταναστών- προσφύγων θα αποφέρει αύξηση του ΑΕΠ 3 ή και 4 %.

Καθώς τίποτα καλό δε γίνεται χωρίς εμάς, επιβάλλεται να απαιτήσουμε από τις κυβερνήσεις να συμβαδίσουν με την ανθρωπιά των πολιτών τους, δημιουργώντας ΝΟΜΙΜΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΔΙΟΔΟΥΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗΣ για πρόσφυγες και μετανάστες προς τις χώρες προορισμού τους και μεριμνώντας έπειτα για την ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ και ουσιαστική ΕΝΤΑΞΗ τους στις χώρες υποδοχής.

Ως μέλη της Αχτίδας Αλληλέγγυων Πολιτών Αγ. Νικολάου:

1)Θα προωθήσουμε τις υπογραφές που είχαν συγκεντρωθεί σχετικά το Δεκέμβρη του 2015 στη Βουλή των Ελλήνων.

2)Σας καλούμε να στηρίξετε το σχετικό διαδικτυακό ψήφισμα στο Αvaaz αλλά και κάθε πρωτοβουλία συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο άνθρωπο, από όπου κι αν κατάγεται αυτός.

3)Προγραμματίζουμε ανοικτή συγκέντρωση πολιτών για την καλύτερη οργάνωση αυτής της συμπαράστασης.

ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ

ΣΤΗΝ ΑΧΤΙΔΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos