αφίσα εποχήςΣε μια χαρμόσυνη επέτειο, όπου οι λαοί, μέσα από εκατόμβες νεκρών, έδωσαν μια καθοριστική απάντηση για να μην επιτραπεί στην ιστορία των ανθρώπων να γυρίσει σε εποχές βαρβαρότητας, εγώ θέλω να υπογραμμίσω ότι με το φασισμό δεν τελειώσαμε ακόμα.

Όσο υπάρχει καπιταλισμός θα γεννιούνται τέτοιας υφής ιδεολογήματα (φασισμός, ναζισμός, σωβινισμός, εθνικισμός) γιατί…

  • γιατί “προσφέρουν” αντίπαλο δέος προς την επαναστατική προοπτική του κόσμου της δουλειάς (πχ “αν εκτραπεί η νομιμότης θα έρθουν τα τανκς”),

  • γιατί στρατολογούν νέους ανθρώπους χωρίς βαθύτερη πολιτική συνείδηση, στρέφοντάς τους εναντίον εργαζομένων που λόγω καταγωγής, θρησκείας ή χρώματος είναι εκ προοιμίου “εχθροί”, διασπώντας έτσι την εργατική τάξη και αποκρύπτοντας τις πραγματικές αιτίες της φτώχειας και της ανεργίας (πχ. οι Αλβανοί μας παίρνουν τις δουλειές)

  • γιατί κάτω από στρατιωτικού τύπου οργανώσεις και αγελαίες συμπεριφορές καλύπτονται ψυχοπαθολογίες που γεννά το σύστημα στους ανθρώπους (πχ. ένστικτο θανάτου και αυτοκαταστροφής πιο δυνατό από το ένστικτο της ζωής)

  • γιατί η φασιστικές οργανώσεις προμηθεύουν το σύστημα με μικρούς ή μεγαλύτερους στρατούς που θα χτυπήσουν το κίνημα, θα το προβοκάρουν ή θα το τρομοκρατήσουν όταν φουντώνει (πχ. όσα έγιναν έξω από την Ελληνική βουλή στις 5 Μάη ή στο Ράιχσταγκ το 1933)

Mε στίχους του Φώντα Λάδη, θέλω να κλείσω αυτή τη δημοσίευση:

 

Ο Φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον, καινούργιο κάτι τάχα να μας φέρει
τί κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα
οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για σένα

Ο Φασισμός δεν έρχεται από μέρος που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω και την περίσσια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θε’ ν’ απλώσει σαν χολέρα, πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα, αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου

Τον Φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον! Δεν θα πεθάνει μόνος· τσάκισέ τον!

Οι στίχοι μελοποιήθηκαν από το Θάνο Μικρούτσικο το 1977, και ερμηνεύτηκαν μοναδικά από τη μεγάλη Μαρία Δημητριάδη.

Βασίλης Χατζηδάκης

Print Friendly, PDF & Email

Από manos