Πεθαίνοντας ΤΖΑΜΠΑ στην Ελλάδα του 2008

Θα μπορούσε να είναι τίτλος, μυθιστορήματος, κινηματογραφικής ταινίας, στα όρια του μύθου εν πάσει περιπτώσει, αλλά δυστυχώς είναι πραγματικότητα. Όταν ένας αστυνομικός σηκώνει το όπλο και εκτελεί εν θερμώ ένα 15χρονο παιδί και στη συνέχεια καίγεται ο τόπος από τους συνήθεις υπόπτους, τότε έχουμε χάσει το παιγνίδι.

Και δεν έχουμε καν κατανοήσει ότι μας έχει ξεφύγει η κατάσταση.

Πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν πίσω από τα γεγονότα, την ειλλημένη απόφαση για την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης από ξένα κέντρα. Άλλοι με την περιρρέουσα αδράνεια, φοβούνται μη τυχόν βγει ο στρατός στους δρόμους, ξέρετε η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αμολούν το μακρύ τους και το κοντό τους, απίστευτες κοτσάνες για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη ακόμα και από έναν θάνατο. Τα κανάλια, πάντα ασύδοτα, ξεσάλωσαν. Χωρίς έλεγχο. Η υπόθεση βρωμάει μπαρούτι. Και μπορεί η δολοφονία του 15χρονου να έβγαλε τους μαθητές στους δρόμους, αλλά φοβάμαι δεν έχουμε ακόμα δει τίποτα.

Το μυστικό όλης αυτής της αντιπαράθεσης, κρύβεται πίσω από μια, ειλικρινή όσο και ωμή φράση που ξεστόμισε πριν από τις εκλογές του 2004, κορυφαίος πολιτικός του Πα.Σο.Κ.: «Υπερασπιστείτε το μικροαστικό σας όνειρο. Ψηφίστε Πα.Σο.Κ..» Και γνωρίζουμε πολύ καλά πιο είναι το μικροαστικό όνειρο κάθε Έλληνα. Του το ‘χουν μπολιάσει με υποδόριες ενέσεις τα ασύδοτα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης. Και όταν ο Έλληνας συνειδητοποιήσει ότι εργάτης γεννήθηκε και εργάτης θα πεθάνει, τότε εκρήγνυται· δεν ανέχεται, αφού όλα είναι ασύδοτα, παίρνει το νόμο στα χέρια του. Με θανάσιμες συνέπειες: Θυμάστε τον γεωργό που σκότωσε πέντε κυνηγούς επειδή του πάτησαν το τριφύλλι; Για τον 15χρονο, η αιτία είναι ότι όσοι υπηρετούν σε αυτά τα σώματα της αστυνομίας, κάθε άλλο παρά έχουν το μυαλό στο κεφάλι τους.

Το πρόβλημα στη χώρα αυτή είναι η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας. Παρεξηγήσαμε την έννοια της ελευθερίας η οποία, αλλοίμονο, δεν μπορεί να καταντά ασυδοσία. Στη χώρα όπου γεννήθηκαν οι έννοιες: της δημοκρατίας, της ελευθερίας, του γνώθι σ’ αυτόν, του παν μέτρον άριστον, στην ίδια χώρα, τα ίδια της τα παιδιά, τις διαστρεβλώνουν ή τις εκμηδενίζουν.
Ο Έλληνας, έχει καταντήσει χειρότερος από οποιονδήποτε πολίτη του τρίτου κόσμου. Εδώ η ζωή δεν έχει αξία. Εδώ ούτε οι αξίες έχουν πλέον καμιάν αξία. Οι μόνες αξίες που αναγνωρίζουμε ως λαός, εμπεριέχονται δυστυχώς και μόνο στο «ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας».

Καλούμε τον πολιτικό και τον πνευματικό κόσμο της χώρας, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να σταθούν στο ύψος τους. Να προβληματιστούν από το ξεπεσμό αυτής της χώρας και να δράσουν αποφασιστικά και καίρια, για να πάψει ο Έλληνας να πεθαίνει ΤΖΑΜΠΑ στο τόπο του.

Αλλιώς δεν θα είναι μακριά η ημέρα που κάποιος θα βρεθεί να αρχίσει να γαζώνει τους τοίχους ακόμα και του Μεγάρου Μαξίμου γιατί του πάτησε ο γείτονας το γρασίδι του κήπου του !

Γιώργος Τουτουδάκης.