Στην εικονιζόμενη μεγαλειώδη ζωγραφική σύνθεση «Η ταφή του κόμη του Οργκάθ» στον Άγιο Θωμά στο Τολέδο ο Κρηταγενής Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco) περιλαμβάνει και διαφοροποιεί δυο κόσμους, τον γήινο νατουραλιστικό και τον εξιδανικευμένο και εξαϋλωμένο ουράνιο! Κάτω η μεγαλόπρεπη νεκρώσιμη ακολουθία του 16ου αιώνα με την εναπόθεση του σώματος του άρχοντα στον τάφο παρουσία πολλών θεατών, αρκετών αριστοκρατών, μελών θρησκευτικών ταγμάτων και προσωπικοτήτων της εποχής… Στο πάνω μέρος οι ουρανοί με τον Χριστό και την Παναγία εν δόξη, την Δευτέρα Παρουσία και την ανύψωση της ψυχής του κόμη με τα καλά έργα κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής του…
Στην δεύτερη μας εικόνα έχουμε νυχτερινή άποψη του φωτισμένου Κάστελλου με τον υποκείμενο ιστορικό και κηρυγμένο παραδοσιακό Οικισμό της Κριτσάς και κάποιους σχετικούς παραλληλισμούς! Πάνω τα υπερκείμενα και υπερβατικά με τις σκιές και την αόρατη παρουσία όσων έζησαν και πόνεσαν σ’ αυτό τον τόπο στο διάβα των αιώνων, αλλά και τις πραγματικές σκιές όσων με κάθε ευκαιρία και ιδιαίτερα κάθε δεύτερη Ανάσταση στα πλαίσια μιας ιδιότυπης τοπικής «ομερτά» (συμφωνίας σιωπής) γλιστρούν στα υποφωτισμένα βράχια με την άγρια χλωρίδα και αμολούν τα εκρηκτικά, τραντάζοντας συθέμελα τα υπόσκαφα και ριζιμιά σοκάκια μακριά μέχρι τον Κάμπο…
Εκεί κάτω από το υπερβατικό σκηνικό συμβαίνουν και επιφαίνονται σημεία και τέρατα, μέσα στον οικιστικό ιστό εξυφαίνονται παρασκήνια και συγκρούονται γήινα πάθη και μικροσυμφέροντα, εκεί τεκταίνονται τα τοπικά μυστήρια και τα καπετανάτα, που καταγγέλλει ο παραιτηθείς Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας κος Χρήστος Τζώρτζης στην ανεξάρτητη ιστοσελίδα του απροσκύνητου φίλου μου Γιώργου Τουτουδάκη (www.104fm.gr). Μιλάει για σαθρό σκηνικό λειτουργίας του τοπικού Συμβουλίου με δικτατορίσκους, που ανέχονται οι κυρίαρχες πολιτικές παρατάξεις και που λειτουργούν απαξιωτικά και υβριστικά!…
Τέλος πάντων γιατί να μην μπορεί να αυτοδιοικηθεί η μεγαλύτερη μετά την Νεάπολη οικιστική ενότητα του νέου ευρύτερου Δήμου μας και να αναλίσκεται σε έριδες και μικροσυμφέροντα επιτηδείων. Για το κυκλοφοριακό θέμα ας πούμε του μοναδικού και γραφικού κεντρικού άξονα, σπονδυλικής στήλης του πυκνοδομημένου και κατ’ εξοχήν παραδοσιακού τμήματος του Οικισμού, γιατί αυτός ο κηρυγμένος πόλεμος; Οι υπέρμαχοι της πλήρους πεζοδρόμησης, παρόδιοι έμποροι και επαγγελματίες ως επί το πλείστον, δεν ενδιαφέρονται για το μείζον κυκλοφοριακό ζήτημα αλλ’ επείγονται να εκμεταλλευτούν την κατάσταση αναπτύσσοντας τραπεζοκαθίσματα και απλώνοντας τις εμπορικές τους πραμάτειες καθ’ όλο σχεδόν το εύρος του καταστρώματος…
Από την άλλη μεριά οι σφόδρα πολέμιοι και διαφωνούντες μόνιμοι κάτοικοι ή ένοικοι του κεντρικού τμήματος του Οικισμού ζητούν επίσημη κυκλοφοριακή μελέτη ειδικών με εγκρίσεις, «πούλια» και υπογραφές και όχι ασκήσεις επί χάρτου απλών τεχνικών συμβούλων του Δήμου, για να αποδειχθεί το δίκαιο των θέσεών τους και αν αυτή αστοχήσει ή πλανηθεί, δηλώνουν ότι μετά την προσφυγή στην Περιφέρεια υπάρχει και η Επιτροπή!…
Γιατί να μην αποφασισθεί μια μη ολοκληρωτική πεζοδρόμηση (που είναι άλλωστε και υπερβολική πολυτέλεια εν μέσω χαλεπών καιρών) με κυκλική και ατέρμονα μονοδρόμηση μέχρι το «Πλάι» και απ’ εκεί προς τον νέο παρακαμπτήριο προς «Καθαρό» μιας μεσαίας κυκλοφοριακής λωρίδας κατά τον Κεντρικό εμπορικό άξονα (την οδό Κριτσωτοπούλας) μόνο για μικρά οχήματα και χαμηλές ταχύτητες (έως 20 χλμ την ώρα) και με επέκταση των εκατέρωθεν εκμεταλλεύσεων των παρόδιων καταστηματαρχών στο μεγαλύτερο δυνατό πλάτος για να επέλθει επιτέλους η ομόνοια και η ομοψυχία! Μια τέτοια λύση θα μπορούσε να είναι μόνιμη ή ημιμόνιμη με εξαιρέσεις για οικοδομικές εργασίες, μετακομίσεις ή τροφοδοσία καταστημάτων…
Τέλος πάντων και οι καταγγελλόμενοι επίδοξοι Ζαγοριανάκοι του «αποφασίζομε και διατάσσομε», καπετανίσκοι χαμηλού ύψους με ή χωρίς γραβάτα και γνώση ή όχι μουσικού οργάνου, ας αποβάλλουν το παλιό διατακτικό ύφος και την χουντική νοοτροπία και ας καταλαγιάσουν δημιουργώντας ένα νέο κλίμα τοπικής σύμπνοιας! Οι μόνιμοι κάτοικοι ας μεταβαίνουν χωρίς κυκλοφοριακή όχληση στις εστίες τους, εξυπηρετούμενοι ως δικαιούνται… Οι δε γνωστοί απ’ άλλο πολεμικό μας σάλπισμα «Κουρσάροι του Κεντρικού» ας μην εφησυχάζουν ότι μπορούν να ξηράνουν εν κρυπτώ τους δύο αειθαλείς ευκαλύπτους κάτω από τον μεγάλο Πλάτανο… «Τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν!» σταχυολογούμε από τις προτροπές της ακατάλυτης παρ’ ημίν Ορθοδοξίας! Ο εκ των επιφανών Κριτσωτών της αθηναϊκής ξενιτιάς κος Νίκος Πάγκαλος ο χημικός μας δήλωσε μάχιμος και ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος εκεί κάτω στο μετερίζι «με τον παπά Φώτη» κατά οποιουδήποτε επίβουλου!
Και μερικά περί ενδημικότητας των ειδών… Περί το 1830 ο Γάλλος ναύαρχος Δεριγνί της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, που οδήγησε στην αποτίναξη του τούρκικου ζυγού στην παλαιά Ελλάδα, δωρίζει στον δικό μας ναύαρχο Τομπάζη 2 μανταρινιές σε μεγάλες γλάστρες (κινέζικης ακούστε προέλευσης τα εσπεριδοειδή), που αφού τις επέδειξε και τις θαύμασαν όλοι τις εγκατέστησε στο κτήμα του στον Πόρο! Και οι μεγαλοπρεπείς και υδρόφιλοι ευκάλυπτοι με το λευκό ξύλο είναι αυστραλιανής προέλευσης, που εισήχθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα και καλλιεργήθηκαν στον Βοτανικό Κήπο… Ενδημικές δεν είναι και ούτε οι πατάτες, που εισήγαγε από την Πρωσία ο πρώτος κυβερνήτης του ελεύθερου ελληνικού κράτους Ιωάννης Καποδίστριας και αν δεν ήμασταν δεκτικοί σε επιρροές θα είχαμε μείνει διατροφικά στην ενδημική φασολάδα και το οφτό σαν τους Κλέφτες επί Τουρκοκρατίας!
Επίσης παλιοί Κριτσώτες μας διαβεβαίωσαν ότι υπήρχε ολόκληρη συστάδα από τα ψηλά αυτά δένδρα πάνω από τα «Καβούσα» (εκεί που περνάει σήμερα ο νέος Παρακαμπτήριος προς Καθαρό), ακολουθώντας το αποψιλωμένο σήμερα ρέμα και τους νεραϊδότοπους της παιδικής φαντασίας των συμμαθητών μας από το χωριό, αλλά κάποιος παλιός Πρόεδρος της Κοινότητας έδωσε άδεια να κοπούν και να καταλήγουν στα σαμάρια των υποζυγίων της Περιοχής!
Αλλά και πριν δυο χρόνια διατρέχοντας τον Λίβανο (Ελβετία της Μέσης Ανατολής) προσπαθούσαμε εις μάτην να βρούμε ίχνη από τους περίφημους κέδρους στις αποψιλωμένες οροσειρές του Λιβάνου και Αντιλιβάνου μέχρι την περίφημη κοιλάδα Μπεκά των πολεμικών συρράξεων, που φάνταζε σαν υποβαθμισμένη και αδιάφορη Μεξικάνικη ενδοχώρα χωρίς τους κάκτους βέβαια! Αυτούς τους περίφημους κέδρους, που διασώθηκαν τελικά μόνο στην σημαία του ανεξάρτητου κράτους, σκύλευσαν για λόγους ναυπηγικής, οικοδομικής, πασσαλόπηξης με πίσσωμα και όλοι οι πολιτισμένοι λαοί της Μεσογείου, με προεξάρχοντες τους αποικιστές της Γαληνότατης του Αγίου Μάρκου με τον λέοντα παρά πόδα, αλλά φαντάζομαι και οι Μακεδόνες του Μεγαλέξανδρου, που άφησαν τα ίχνη τους στους μεγαλόπρεπους και κυκλώπειους Ναούς της Κοιλάδας του Ήλιου (Μπάλμπεκ)! Ατυχώς η Χώρα αυτή βρισκόταν πάντοτε στους δρόμους της Ανατολής…{jcomments on}
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΑΡΔΗΣ
