Λασίθι στη Πλώρη
«Για μια ριζοσπαστική αφύπνιση των συνειδήσεων και την εκρηκτική παρουσία της ποιότητας ακουμπά από σήμερα τις προσδοκίες του σΆ εσένα σύντροφε το Λασίθι… Ονειρεύομαι τη μέρα που το ανοικτό σου βλέμμα θα συναντήσει τις μυστικές τροχιές του σιωπηλού μας γένους και ένα κοινό όραμα θα τρέξει σαν ποτάμι – όχι για να παρασύρει – αλλά για να γονιμοποιήσει τον ιερό οίτρο του πλήθους.
Σε ευχαριστώ που με κάνεις να νιώθω λιγότερη μοναξιά.»
16.10.06 Οδυσσέας Σγουρός, αρχιτέκτων, πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Αγίου Νικολάου
«… Τώρα σκεφτόμουν πόσο πολύ σΆ αγαπάω, πόσο σΆ εκτιμώ σαν άνθρωπο, πόσο μεγάλος μπορεί να είναι ο θαυμασμός μιας κόρης προς τον πατέρα της. Δεν μπορώ να σου το περιγράψω αλλά όταν το σκέφτομαι με συγκινεί. Είναι σίγουρα κάτι πολύ βαθύ. Αξίζεις πάρα πολλά πατέρα μου και ότι κάνεις χαράζεται μέσα ου….»
16.10.06 Μαντλέν Ανηψητάκη, φοιτήτρια στη σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος στο Πολυτεχνείο Χανίων
“…Δεν περιγράφονται με λόγια όσα έγιναν αυτές τις μέρες. Το πλοίο που ναυπήγησες έκανε ένα συγκλονιστικό κατάπλου στο Λασίθι. Το πολιτικό πλαίσιο, οι καλλιτεχνικές πινελιές, η παρουσία στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ άγγιξαν τις ψυχές όλων μας. Και του πληρώματος και του μελλοντικού πληρώματος. Ο κόσμος μας ψήφισε με την καρδιά του. Κι αν δεν μας ψήφισε μας χάρισε το χαμόγελο του, την καθαρή ματιά, την αγάπη του. Είδε και είδαμε, σε μια αμφίδρομη διαδρομή, ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ. Ότι υπάρχουν ακόμα μεγάλα ηθικά αποθέματα στην κοινωνία….»
19.10.06 Μανόλης Mαρκάκης, οικονομολόγος – λογιστής στον Αγιο Νικόλαο, μέλος του Συνασπισμού
Κάτι σπουδαίο πρέπει να έγινε, όταν ο Οδυσσέας Σγουρός, ένας απΆ τους πιο ανήσυχους και δημιουργικούς διανοούμενους του Νομού εκφράζεται έτσι, όταν η έως χθες απολίτικη κόρη μου με ανακαλύπτει με αυτό τον αφοπλιστικό τρόπο, όταν ένα πΆ τα πιο ηθικά και πιστά στελέχη του Συνασπισμού αναγνωρίζει τη γένεση μια πολιτικής ελπίδας χωρίς κομματική διαμεσολάβηση.
Παραθέτω τα παραπάνω παινέματα, συνεχίζω να τολμώ και να εκτίθεμαι, πιο βέβαιος από ποτέ, ότι το κοινό δεν θα με χρεώσει ως ψώνιο, αλλά θα γιορτάσει μαζί μας την ελπίδα, ότι η πολιτική μπορεί να είναι μια υπόθεση λογισμού και ονείρου. Μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας αντιδρά, έχει κριτήρια, τολμά, εκτίθεται. Οι εκατέρωθεν τόλμες παντρεύονται κι ονειρεύονται ότι ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός σήμερα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, στο πλήρωμα που μοιραστήκαμε τούτο το μοναδικό ταξίδι, στους υποστηριχτές ανά την Ελλάδα που μας προμήθευαν αφειδώς με τα απαραίτητα γνωστικά και ψυχολογικά εφόδια, στον κόσμο του Λασιθίου που όσο μας γνώρισε καθολικά μας αγάπησε, στο 4994 ψηφοφόρους που μας έβαλαν στην κάλπη της καρδιάς τους, στη Σητεία, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την πλώρη της πλώρης. 9.70% και δυο νομαρχιακοί σύμβουλοι. Επιτυχία μεγάλη, μας λένε. Να αποκαλύψω λοιπόν τα μυστικά της. Στην πολιτιή εξ άλλου copyright δεν υπάρχει.
Α. Παρουσιάσαμε την πολιτική ως κατανοητή υπόθεση συμφέροντος. «Καταλαβαίναμε τι έλεγες, γιΆ αυτό μας άρεσες» είναι ένα σχόλιο που ακούμε συχνά. Προβάλαμε 4-5 λογικές και οικολογικές προτεραιότητες και δείξαμε τη λύση. Αναδείξαμε την πολιτική, ως λειτουργία διευθέτησης των κοινών, που αναζητεί την εξουσία ως εργαλείο μεταρρυθμίσεων, όχι ως ματαιόδοξο τρόπαιο. Δείξαμε ότι υπάρχει ευρύ πεδίο για δημιουργική πολιτική παρέμβαση, αν υπερβούμε το άγονο δίπολο της στείρας καταγγελίας και της άνευρης διεκπεραίωσης.
Τονίσαμε ότι μπαίνουμε σΆ αυτή την περιπέτεια από συμφέρον. Επαναλαμβάναμε συνεχώς πως όσα ευρώ κι αν έχει η τσέπη μας, όσα τετραγωνικά κι αν είναι το σπίτι μας, όσα κυβικά κι αν έχει το αυτοκνητο μας, η ποιότητα της ζωής μου καθορίζεται από το δημόσιο χώρο, απΆ την ποιότητα των κοινών μας πραγμάτων Ζητήσαμε να μας ψηφίσουν από συμφέρον. Να μας ψηφίσουν, όχι για να μας έχουν «μέσον», αλλά γιατί θα δουλέψουμε ώστε να μην χρειάζονται το μέσον, για να μην έχουν μια από τα ίδια, αλλά ένα αύριο με ελπίδα.
Β. Αναδείξαμε τον τοπικισμό ως κορυφαίο πρόβλημα του Λασιθίου και της Κρήτης. Τονίσαμε την ανάγκη να δει η Κρήτη τον εαυτό της, ενιαίο, όχι ως φέτες νομών, και να προγραμματίσει την επίλυση των κοινν προβλημάτων (δίκτυο μεταφορών, ενέργεια, διαχείριση απορριμμάτων, νερού, περιβάλλοντος, εκβαρβαρισμό της κοινωνίας), να προγραμματίσει την ανάδειξη των πολύπλευρων θησαυρών της, που έχει εγκαταλείψει, να πάψει να σκηνοθετεί αμφιλεγόμενα θέλγητρα, όπως τα γκολφ, να βάλει τα δικά της αστέρια στον τουρισμό.
Πιστέψαμε ότι το διπλά πληγωμένο απΆ τον τοπικισμό Λασίθι μπορεί να βρεθεί στην πλώρη της Κρήτης, να γίνει χρήσιμο παράδειγμα για την Κρήτη, αν καταφέρει εσωτερικά να συνεννοηθεί σΆ ένα ισορροπημένο ρονικά, χωρικά, κοινωνικά πρόγραμμα. Τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε τοπικιστικά ταμπού, όπως το αεροδρόμιο Ιεράπετρας και να αντιπροτείνουμε στη θέση του να γίνει το πλήρες Νοσοκομείο που λείπει απΆ το Νομό, το Πανεπιστήμιο, που επίσης λείπει απΆ το Νομό, το οργανωμένο γεωργικό πάρκο που έχει ανάγκη η Ιεράπετρα. Αναδείξαμε την αναγκαιότητα της αιρετής περιφέρειας ως στρατηγικό όργανο περιφερειακού σχεδιασμού. Σημειώσαμε τον κρίσιμο χαρακτήρα που έχουν τα χωροταξικά σχέδια, το κτηματολόγιο, τα πολεοδομικά σχέδια.
Γ. Προκαλέσαμε τα κόμματα να βελτιώσουν τη λειτουργία τους.
ΑπΆ την αρχή γνωρίζαμε πως η μεγαλύτερη δυσκολία θα ήταν να μας σπρώξουν στην κομματικολογογία προσπερνώντας τις συγκεκριμένες προτάσεις που καταθέταμε. ΑφΆ ενός λόγω αδράνειας των δημοσιογράφων που έχουν εθιστεί στο εύκολο, να ανάγουν τα πάντα στο διακομματικό και κυρίως δικομματικό παιχνίδι, να προσέχουν την κεντρική πολιτική σκηνή και να παραμελούν την περιφέρεια, κι όταν ασχολούνται μΆ αυτήν να επικεντρώνονται στα «σκάνδάλα» και στη μικροπολιτική, έν παιχνίδι ανούσιο και βαρετό. ΑφΆ ετέρου λόγω πονηριάς κάποιων που έβλεπαν ότι αφού δεν μπορούσαν να μας κοντύνουν στο επίπεδο των ιδεών θα δοκίμαζαν να το κάνουν ταυτίζοντάς μας με το αντικειμενικά «κοντό» κόμμα μου, το Συνασπισμό. Αντεπεξήλθαμε τον σκόπελο συγκροτώντας ένα ζηευτό ψηφοδέλτιο κυρίως από το μεγάλο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον κόμμα των ανένταχτων τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία τα παρακάτω.
-
Τα κόμματα είναι, ακόμα και στα χάλια που βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα θεσμός συνυφασμένος με τη δημοκρατία. Πρέπει όμως να υπηρετούν την κοινωνία και όχι να υπηρετούνται απΆ αυτή. Να μην είναι ούτε υποκριτικά ανεξάρτητα, ούτε διχαστικά.
-
Οι περιφερειακές οργανώσεις όλων των κομμάτων βρίσκονται σε ύπνωση επί 3,5 χρόνια και δραστηριοποιούνται περίπου ένα εξάμηνο προ των εκλογών ως εκλογικοί μηχανισμοί, άλλες για να διευθετήσουν πολιτικές φιλοδοξίες στελεχών και άλλες απλώς για να υπάρξουν.
-
Εμείς, που φιλοδοξούμε να υπηρετήσουμε την Αυτοδιοίκηση, θέλουμε να προκαλέσουμε τα κόμματα, τις περιφερειακές οργανώσεις ους, να ασχοληθούν με τα προβλήματα, να διαλέγονται μεταξύ τους, να αντιπαρατίθενται με ιδέες. Είμαστε σίγουροι για τις πολλές συγκλίσεις που θα προκύψουν.
-
Δεν ζητήσαμε χρίσμα. Αποδεχτήκαμε την εκ των υστέρων υποστήριξη του Συνασπισμού και των Οικολόγων Πράσινων. Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι όσοι διαγκωνίζονται για να πάρουν το χρίσμα από ψηλά και παίρνουν μετά τις ψήφους από χαμηλά κάνουν κατά κανόνα το χατίρι αυτών που τους δίδουν το χρίσμα θυσιάζοντας τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους.
-
Προβλέψαμε ότι το δημοσιογραφικό και διακομματικό κατεστημένο των Αθηνών παραμένει αρκετά ισχυρό, ώστε να κάνει κεντρικό θέμα των εκλογών το χρώμα που θα έβαφαν το χάρτη της Ελλάδας το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου. Καλέσαμε όμως τους Λασιθιώτες να φανούν έξυπνοι και να αξιολογήσου περισσότερο απΆ το βάψιμο του Χάρτη μιας βραδιάς το τι θα γίνει τα 365Χ4+1=1461επόμενα εικοστετράωρα της ζωής τους. Τα επιχειρήματα αυτά απέδωσαν στην περιοχή της Σητείας, ιδιαίτερα στην πόλη, όπου οι ψηφοφόροι μας γνώριζαν καλύτερα, απεγκλωβίστηκαν και ψήφισαν με τοπικά, αυτοδιοικητικά και αξιοκρατικά κριτήρια. Δεν απέδωσαν το ίδιο στον υπόλοιπο νομό. Εκεί η ελλιπής μας παρουσία δεν ήταν δυνατόν να δώσει την πραγματική εικόνα του συνδυασμού και καλύφθηκε από το στερεότυπο της κομματικής ταύτισης.
Δ. Επιδοκιμάστηκε ο τρόπος πο πολιτευτήκαμε.
¶ρεσε η ευγένεια στην αντιπαράθεση, το ότι αποφύγαμε τους διαξιφισμούς, τις προσωπικές επιθέσεις. Διαφοροποιηθήκαμε από το κυρίαρχο στιλ της πολιτικής ζωής, να προσπαθείς να κερδίσεις πόντους «θάβοντας» τον αντίπαλο. Η ευγένεια αυτή δεν σχετίζεται με καλούς τρόπους, αλλά με ένα συγκροτημένο πολιτικό και φιλοσοφικό σκεπτικό. Μια από τις κακοδαιμονίες της ελληνικής πολιτικής ζωής είναι ο ετεροπροσδιορισμός των πολιτικών δυνάμεων. Ο κανόνας είναι να ξεκινούν με τα πεπραγμένα των άλλων, κακά πάντα, και όχι με το τι προτείνουν οι ίδιοι. Είπαμε λοιπόν περιορισμός στην κριτική, βάρος στο πρόγραμμα.
Να συμπεριφερθούμε σαν να μην υπάρχουν άλλοι, σαν να είμαστε μόνοι εμείς με τα προβλήματα. Και επιστρατεύσαμε το έξοχο απόσπασμα του Καζαντζάκη από την Ασκητική: “Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. ¶μα δε σωθεί εγώ θα φταίω”. Το να συμπέσεις στο αχανές σύμπαν, την ίδια χρονική στιγμή, στον ίδιο μικρό τόπο, να έχεις την ίδια φιλοδοξία, να βάλεις ένα λιθαράκι προόδου στα δημόσια πράγματα, να έχεις τα ίδια εμπόδια, την εγκατάλειψη της Αποκέντρωσης και της Αυτοδιοίκησης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, το να συμπέσεις λοιπόν σΆ όλα αυτά με άλλους τρεις θνητούς , τον Αντώνη Στρατάκη, τον Κωστή Νικολαράκη και τον Βασίλη Κόκκινο είναι ένας δεσμός με περισσότερα τα ενοποιητικά στοιχεία από τις διαφορές.
Ότν η πολιτική είναι συνυφασμένη στην κοινωνική συνείδηση με τη βρομιά εμείς πιστέψαμε ότι μπορούμε να δείξουμε πως υπάρχει μια άλλη πολιτική, με ποίηση και χιούμορ. Τολμήσαμε ένα άλλο λόγο ανθρώπινο, κάποτε ποιητικό που άρεσε. Τολμήσαμε επίσης να αντιτάξουμε στην ξύλινη σοβαροφάνεια το χιούμορ. Κι αυτό άρεσε. Η φωτογραφία με τα βρακάκια που σχολιάζει έξυπνα την κλιματική αλλαγή γοήτευσε τους νέους όλων των ηλικιών. Επίσης η χαμηλού κόστους, αλλά υψηλής εθελοντικής προσφοράς προεκλογική καμπάνια, με δυο μόνο τετρασέλιδα ασπρόμαυρα φυλλάδια που διαβάζοναν, με όμορφες αφίσες και μπλουζάκια, υπογράμμισαν τη διαφορά ύφους. ΣΆ αυτά ας προσθέσουμε τα τριάντα περίπου δημοσιευμένα άρθρα μας που συζητήθηκαν.
Συμπερασματικά, το Λασίθι στην Πλώρη επιδοκιμάστηκε γιατί παρουσίασε μια διακριτή, ελκυστική, αρκετά λοκληρωμένη πολιτική πρόταση τόσο για τα προβλήματα όσο και για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής. Επιδοκιμάστηκε γιατί έπεισε ότι τον ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση του ρημαγμένου δημόσιου χώρου.
Επιδοκιμάστηκε επίσης το ενδιαφέρον του για την πολιτική ηγεμονία και όχι την κομματική καταγραφή, γιατί προώθησε συγκλίσεις αποφεύγοντας την φραστική εκμηδένιση των αντιπάλων. Το πλήρωμα του σκάφους σύσσωμο θέλει να συνεχίσει το ταξίδι. Νέα μέλη ανεβαίνουν στο πλοίο. Η κοινωνία χαίρεται και μας το δείχνει με κάθε τρόπο. Αποδεχόμαστε την ευύνη με χαρά και όρεξη για δουλειά.
Αντώνης Ανηψητάκης
