Μπορεί άραγε να βρεθεί καλύτερος τίτλος για να περιγράψει την κατάσταση την οποία βιώνουν σήμερα χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε όλη την Ελλάδα, άνθρωποι επιστήμονες, 25, 30, 40 και άνω ετών οι οποίοι αναγκάστηκαν, μη έχοντας άλλη επιλογή, να καταφύγουν σε μια ωρομίσθια απασχόληση των 350 ευρώ στο δημόσιο σχολείο;Όλοι αυτοί τώρα πετάγονται στο δρόμο, στερούμενοι και αυτά τα 350 ευρώ και αφήνοντας στην τύχη τους εκατοντάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα. Ποια λογική ανάγκασε το υπουργείο μεσούσης της σχολικής χρονιάς να κλείσει τα τμήματα της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης για να εξοικονομήσει αυτούς τους «υπέρογκους» μισθούς των 350 ευρώ;
Μήπως για να στερήσει από αυτούς τους προνομοιούχους εργαζόμενους τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την ένταξη τους στο ταμείο ανεργίας το καλοκαίρι; Μήπως για να συνεχίσει με άλλο τρόπο την αφαίμαξη του γλίσχορου οικογενειακού εισοδήματος στέλνοντας μερικά ακόμα παιδιά στα χέρια των επιχειρηματιών της ιδιωτικής εκπαίδευσης;
Ποια είναι η ευθύνη των σχολικών μονάδων που συμμορφώνονται με αυτή τη λογική; Ποια η θέση της τοπικής ηγεσίας της εκπαίδευσης απέναντι σε τέτοιες ντιρεκτίβες;
Μέχρι πότε θα συνεχίζουμε να υλοποιούμε μέτρα που υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο το δημόσιο σχολείο, που ρίχνουν σε μεγαλύτερη ανέχεια τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, που διαλύουν τους προγραμματισμούς σχολικών μονάδων μαθητών και καθηγητών;
Όταν ο αδιόριστος εκπαιδευτικός εκλιπαρεί για μια θέση ωρομισθίας, που αποτελεί έτσι και αλλιώς διαβατήριο για ένα αβέβαιο μέλλον, για την οποία αμοίβεται μετά την πάροδο ενός χρόνου από την πρόσληψη του, (αλήθεια στοιχειώδης λογική δε θα επέβαλλε τα χρήματα να καταβάλλονται έντοκα στους δικαιούχους τους;) όταν λοιπόν εκλιπαρεί για ένα σχεδόν ανύπαρκτο δικαίωμα, αυτό δεν αποτελεί πράγματι το ίστατο σημείο της καταβαράθρωσης της προσωπικής και επαγγελματικής αξιοπρέπειας ενός ανθρώπου;
Δυστυχώς όχι, πρόκειται για μια περιπέτεια, το τέλος της οποίας δεν έχει ακόμη γραφτεί. Είναι στο χέρι σας και στο χέρι μας να γράψουμε διαφορετικά το με μαθηματική ακρίβεια επερχόμενο άθλιο τέλος.
Ζητούμε την κατανόηση και την ενεργή σας συμπαράσταση
Ζητούμε να αντισταθείτε μαζί μας ενεργά στον αγώνα για ένα καλύτερο σχολείο, για έναν αξιοπρεπή εκπαιδευτικό, για μια δικαιότερη κοινωνία.
Τώρα, πριν να είναι αργά…
Βερυκάκη Ευστρατία, φιλόλογος
