του Σταύρου Τζαρδή
Το βράδυ της πρωτομηνιάς τρέχοντος Ιουνίου οι οικογένειες των Μανώλη και Νίκου Βαρκαράκη παρέθεσαν πλούσιο γεύμα προς τιμή του εικαστικού Κώστα Τσόκλη στους «κρεμαστούς κήπους της Νέας Βαβυλώνας» με πανοραμική εποπτεία του Μεραμπελλιώτικου Κόλπου και της αναδυόμενης Σελήνης… Επρόκειτο για την προτεραία των επισήμων εγκαινίων της εικαστικής Παρέμβασης του καλλιτέχνη στην θρυλική και πολύπαθη Σπιναλόγκα, εκεί στο βάθος του Ολουντίου Κόρφου…
Αρχική ιδέα και πρόταση 3 ανθρώπων προβλέπεται να αναθερμάνει το ενδιαφέρον των λογής-λογής παραθεριστών για τον Τόπο μας μεσούσης της Κρίσεως! Κακά τα μαντάτα των περίφημων Αγορών, πλούσιο όμως το δυναμικό της Περιοχής… Αυτή την εποχή είχαμε την ευκαιρία στα πλαίσια επαγγελματικών μας καθηκόντων να αξιολογήσουμε τις 2 Μονάδες του Γαργαδόρου, το εκτεταμένο και πανοραμικό “Miramare” και το αναδυόμενο νέο «ΑΡΙΑΔΝΗ» με τις στρατηγικές επιλογές, την ορθή διαχείριση των φυσικών πόρων και των τεχνικών μέσων, ώστε να αναπαράγεται ένα ιδεώδες ανθρωπογενές περιβάλλον… Οι Μονάδες είναι μεγάλες και βιώσιμες και οι μέτοχοι δεν ομιλούν για Κρίση, αλλά επενδύουν συνεχώς τα κέρδη τους και ανανεώνονται διαρκώς και χωρίς κομπασμό! Να λοιπόν οι συντεταγμένες της ορθής επιχειρηματικότητας, απασχολούν περί τα 122 άτομα μόνο στο Miramare και υπάρχουν διαρκώς κατασκευαστικά συνεργεία. Ιδού λοιπόν και η υγιής ανάπτυξη και τροφοδοσία της Αγοράς, που ευνοήθηκε πέρυσι και από ένα ευνοϊκότερο Φ.Π.Α. για τις τουριστικές επιχειρήσεις μόνο!… Είπα στον οικογενειακό μου φίλο Μανώλη και πρόεδρο του Δ.Σ. της “MARE Α.Ε.” ότι ορθά και εύστοχα δραστηριοποιήθηκε και στον ελκυστικό, πλην αβέβαιο και ευμετάβλητο Κόσμο της Τέχνης, που περισσότερα απαιτεί παρά δίδει, αλλά αποζημιώνει συγκινησιακά προ της θείας έμπνευσης όταν επισυμβεί και χαρίζει ακατάλυτα δώρα καλλιέργειας, ψυχικής ανάτασης και υστεροφημίας. Όλοι θαυμάζουν, συγκινούνται και διδάσκονται μπροστά σ’ ένα έργο Τέχνης!
Την επομένη μεταβήκαμε στην Σπιναλόγκα και γονιμοποιηθήκαμε δημιουργικά από την εικαστική παρέμβαση του προβεβλημένου καλλιτέχνη, που στο τέλος της προκαθορισμένης διαδρομής μέσα στο Νησί εκστασιαζόταν σε μια μικρή θολωτή αποθήκη, πατώντας πάνω σε παχύ στρώμα αλατιού σαν άλλος Mahatma Gandhi! Το Φρούριο φάνταζε υποβλητικό καθώς το προσεγγίζαμε με τις πάμπολλες μαύρες σημαίες πάνω από τον ψηλό ημικυκλικό προμαχώνα!… Η είσοδος έγινε αντάμα με στίφη καλοντυμένων εκπροσώπων των Μ.Μ.Ε. και κυρίως γυναικών, χωρίς ξενάγηση! Μέσα από την σκοτεινή θολωτή είσοδο στην Κόλαση (Inferno), δεν μπορούμε να μην ανατριχιάσουμε με τους Δαντικούς στίχους της Θείας Κωμωδίας (La Commedia Divina): «Ο εισερχόμενος να αποθέσει κάθε ελπίδα»!… Μέσα στο σκοτάδι είδαμε τους συνεχόμενους καθρέφτες, που πολλαπλασίαζαν δραματικά τις σκιές των εισερχομένων! Θα θέλαμε περισσότερο εφιαλτικό υποφωτισμό και αύξηση της έντασης στους θρήνους και τις οιμωγές των έσω κολασμένων, που ακούγονταν σβησμένες και μακρινές. Με την είσοδο στο ασκεπή Κεντρικό Δρόμο με τους τούρκικους μαγαζέδες, και το ανθισμένο παρτέρι στην αρχή με τα κόκκινα γεράνια και τους πολλαπλασιαστικούς υπαίθριους καθρέφτες, διαπιστώναμε ότι δεν είναι και τόσο τραγικά στην Κόλαση, αρκεί να υπάρχει κι’ εκεί σύμπνοια, συστράτευση και κοινωνικοποίηση στο έπακρο… Τα σπιτάκια προς τα ανάντη του Προμαχώνα άρχιζαν να φαντάζουν ελκυστικά! Οι οχυρώσεις γύρω υποβλητικές και σε φάση αναστήλωσης… Η προκαθορισμένη διαδρομή ορθά μελετημένη μέσα από το Απολυμαντήριο – Λεπροκομείο με τα ανοικτά παράθυρα δυτικά προς τον απέναντι Οικισμό και την ασημοφορούσα θάλασσα του Καναλιού, που φάνταζε απ’ εδώ πιο πλατειά, καθώς επίσης τις υποφωτισμένες αίθουσες και δωμάτια με τα διάσπαρτα έργα Τέχνης, το τρισδιάστατο αίμα και τους ζωντανούς ζωγραφικούς πίνακες της Video-Art άρχιζαν περίεργα να μας επηρεάζουν και να μας γονιμοποιούν. Στην καθοδική έξοδο περάσαμε από μια φυτεία φραγκοσυκιάς με διάσπαρτα μικρά καθρεφτάκια, που δημιουργούσαν εφέ σ’ αυτό το τόσο οικείο κακτοειδές της Κρήτης και που υποδήλωνε συνειρμικά την αποστασιοποίηση από την νοσηρότητα του περιβάλλοντος. Μας έλειψαν κι’ εδώ οι υποβλητικές μουσικές υποκρούσεις!…
Πάνω σ’ αυτό τον οχυρό Βράχο του πόνου ήρθε κάποτε στα 1957 η Κάθαρση από την θεία Τραγωδία και η Λύτρωση από την Ιερή Νόσο των πέντε χιλιάδων ετών! Τώρα στις στεγνές και πιεσμένες από το σύγχρονο τεχνοκρατικό άγχος μέρες μας είθε η θεία Τέχνη να μας παρηγορεί και να μας λυτρώνει όταν εγγίζει την τελειότητα κι’ αυτό που θεωρούμε Θεό. Η ιερή Τέχνη ανυψώνει, κατευνάζει τους ανθρώπους και εξευγενίζει την ζήση τους!… Γι’ αυτό ευχαριστούμε απεριόριστα τον δημιουργό και τους χορηγούς. Άλλωστε την περίφημη Αναγέννηση την δημιούργησαν πίσω από μεγάλους καλλιτέχνες και σπουδαίοι χορηγοί και μάλιστα του Ιερατείου και των Αρχόντων, που έκαναν και επιστατούσαν τις Παραγγελίες!… Σήμερα οι Ταγοί κατηγορούνται ότι διασπάθισαν το Δημόσιο Χρήμα, έκαμαν παράνομο πλουτισμό και μας πτώχευσαν σαν Λαό!…
