Διαβάζοντας αυτό το κείμενο

Γιώργος Αφορδακός

Του Γιώργου Αφορδακού .
Τον Καλούστ Παραγκαμιάν, τον άνθρωπο που ξεκίνησε να ψάχνει τη γνώση της φυσικής ιστορίας από τα σκοτεινά έγκατα της γης και να τη διευρύνει στο άπλετο φως του ήλιου σε χερσαία και υδρόβια περιβάλλοντα, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε με την ομιλία του για «τη χλωρίδα, πανίδα και τα γεωλογικά φαινόμενα της περιοχής μας» στη σημερινή διάλεξη.

Ο καλεσμένος μας είναι γεννημένος και σπουδαγμένος στην Αθήνα, από το 1989 είναι έκτακτος καθηγητής Εφαρμογών στη Σχολή Τεχνολόγων Γεωπονίας του ΤΕΙ Ηρακλείου.
Ως ερευνητής του Εργαστηρίου Χερσαίας Οικολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης από το 1987 και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης από την ενεργοποίησή του το 1994, έχει συμμετάσχει ως κύριος ερευνητής σε δεκάδες ερευνητικά προγράμματα για τη μελέτη του Φυσικού Περιβάλλοντος κυρίως της Κρήτης, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Είναι μέλος σε αρκετές Ελληνικές και Διεθνείς Επιστημονικές Εταιρείες. Από το 1989 έως το 2003 διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Κρήτης της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας στο Ηράκλειο και από το 2002 είναι Διευθυντής του Ινστιτούτου Σπηλαιολογικών Ερευνών Ελλάδας.

Τα κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα του κ. Παραγκαμιάν αφορούν στη διαχείριση χερσαίων μεσογειακών οικοσυστημάτων και τη μελέτη της βιογεωγραφίας και οικολογίας των σπηλαιόβιων ζώων. Τα αποτελέσματα των ερευνών του έχουν ανακοινωθεί σε δεκάδες επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει έξι βιβλία και περισσότερες από 70 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά και κεφάλαια επιστημονικών βιβλίων.
Από το 2005 είναι επιστημονικός συνεργάτης του WWF (Παγκόσμιο Ταμείο για την Προστασία της Φύσης) αλλά και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος «Προστασία των υγροτόπων των νησιών του Αιγαίου» για τον εντοπισμό, απογραφή και ανάληψη πρωτοβουλιών για την προστασία των περισσότερο απειλούμενων οικοσυστημάτων.
Για την κοινωνική και επιστημονική του προσφορά ο κ. Παραγκαμιάν έχει τιμηθεί επανειλημμένα από αρκετούς κοινωνικούς φορείς και έχει δοθεί τιμητικά το όνομά του σε σπηλαιόβια είδη ζώων.
Αναμφίβολα ο Καλούστ Παραγκαμιάν αποτελεί ανεκτίμητο κεφάλαιο για την εξερεύνηση της Φυσικής Ιστορίας της Ελλάδος.
Για μας τους Κρητικούς μπορεί να θεωρηθεί τύχη αγαθή που διάλεξε τον τόπο μας να ζει και να προσφέρει εξαντλητικά στη συνεχώς διευρυνόμενη γνώση του φυσικού θησαυρού της Κρήτης.
Μαζί με το ζεύγος Πετρόχειλου, τον Ελληνιστή Πωλ Φωρ, τον Ελευθέριο Πλατάκη (και τόσους άλλους) ο Καλούστ Παραγκαμιάν κατέχει ξεχωριστή θέση στην Ελληνική και δη την Κρητική Σπηλαιολογία και όχι μόνο.
Είναι άνθρωπος που κάνει τη νύχτα μέρα όσον αφορά τη γνώση του σκοτεινού κόσμου των σπηλαιωδών σχηματισμών μέσα από διαλέξεις σε εκλαϊκευμένη γλώσσα για το κοινό του.
Είμαι σίγουρος ότι ο παράδεισος του εκλεκτού καλεσμένου μας βρίσκεται μέσα στον αφανή και εμφανή φυσικό κόσμο που περιβάλλει όλους εμάς.
Είναι στους πάνω από 3.500 σπηλαιώδεις σχηματισμούς της Κρήτης, τα χαυγούδια, τους χαυγάδες, τις γούλες – ρεματιές, τα γυρογυάλια, τις χαμηλότερες και ψηλότερες βουνοκορφές και λοφοσειρές, τα ερημοποιημένα τοπία, τους υφάλμυρους αλμυρούς, τις βλυχάδες ή τα βλυχάδια. Τα μόνιμα και εποχιακά τρεχούμενα νερά από τα κεφαλόβρυσα ως τους αρολίθους με τις κουλουμουντρίδες που αναγκαστικά σβήνουν τη δίψα μας πολλές φορές όταν βρισκόμαστε στην οξοχή (όπως λέει ο Κωστής Φραγκούλης).
Ο Καλούστ Παραγκαμιάν σαν άλλος Άγιος Πέτρος κρατεί το κλειδί και κατέχει τον κωδικό για να μας μπάσει στον φυσικό παράδεισο της Κρήτης που πρέπει να διατηρηθεί στην αιωνιότητα.
Την Κυριακή 10 του Φλεβάρη 11 το πρωί στο «Ρεξ» ας διαβούμε μαζί του την ορθάνοιχτη πόρτα του παραδείσου που από άγνοια άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα βεβηλώνουμε.
Μετά το τέλος αυτής της περιδιάβασης είμαι βέβαιος ότι άλλοι πολύ και άλλοι λίγο θα αναθεωρήσουμε την συνήθως καταχρηστική συμπεριφορά μας για την εκμετάλλευση του Κρητικού φυσικού περιβάλλοντος.

7 Φλεβάρη 2008.

Υ.Γ.
Το φυσικό περιβάλλον απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη – η φύση «η δική μας» όπως λέμε (λες κι είναι κτήμα μας), έχει υποστεί ίσως και μη αναστρέψιμες καταστροφές. Ας μη γελιόμαστε, η δύναμη της φύσης δεν δαμάζεται – αντίθετα – όταν κινδυνεύει, εκδικείται.
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως τις επιπτώσεις απ’ τη διατάραξη του περιβάλλοντος που περιγράφαμε ως χθες, τις βιώνουμε τώρα, με τον αβάσταχτο καύσωνα του καλοκαιριού και τα ασυνήθιστα τερτίπια του ακραίου χειμώνα. Οι εποχές, άλλαξαν (όπως λένε οι παλιοί), τελευταία οι αρκούδες δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Τα λουλούδια και τα δέντρα γελάστηκαν άραγε, ή ανθίζουν το φθινόπωρο ενστικτωδώς για να προλάβουν την επερχόμενη ανομβρίας; Ο φυσικός περιοδικός κύκλος διαταράχτηκε – τα προμηνύματα δεν είναι καλά. Ο συναγερμός για το SOS, ενεργοποιήθηκε προ πολλού, με το ξελίγωμα της μπαταρίας, ξεκινά η «άκρα σιωπή» – ο αιώνιος ύπνος.

Και τότε: δε θα υπάρχουν ούτε «τ’ αηδόνια (που) δε σ’ αφήνανε να κοιμηθείς στις Πλάτρες»

9 Φλεβάρη 2008

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΦΟΡΔΑΚΟΣ

Print Friendly, PDF & Email

Από manos