wind_turbin2Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1954 ο Lewis Strauss, ο πρόεδρος της Αμερικάνικης επιτροπής Ατομικής ενέργειας, στάθηκε μπροστά σε ακροατήριο επιστημόνων στη Νέα Υόρκη και με σιγουριά, τους διαβεβαίωσε ότι τα παιδιά τους, θα απολάμβαναν την ηλεκτρική ενέργεια, υπερβολικά φτηνή, σχεδόν με μηδαμινό κόστος …..

Θα μπορούσε μάλιστα να προσθέσει , αλλά τότε δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα αυτά τα προβλήματα, ότι δεν παράγει CO2, δεν δημιουργεί νέφος, ούτε φαινόμενο του θερμοκηπίου  και υπερθέρμανση, και θα έλεγε αλήθεια!

Τότε , το “καινούργιο καλάθι” ήταν η πυρηνική ενέργεια η οποία πράγματι δεν είχε τα διαπιστωμένα μειονεκτήματα της προηγούμενης μορφής, (του πετρελαίου),  δηλαδή το υψηλό  κόστος εξόρυξης και επεξεργασίας και τη μορφή της μόλυνσης που δημιουργεί η καύση των υδρογονανθράκων, προφανώς χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε τα δικά της προβλήματα , όπως τόσο επώδυνα ανακαλύψαμε μετά…

(Πυρηνικά απόβλητα , «ατυχήματα» τύπου Τσέρνομπιλ και Φουκοσίμα κλπ)

Σήμερα , το “καινούργιο καλάθι” , είναι η πράσινη ενέργεια.

Δυστυχώς, η  στάση μας δεν φαίνεται να  άλλαξε. Προπαγανδίζομε (πάλι) την καινούργια αυτή μορφή με την οποία θα απομυζούμε ενέργεια από το περιβάλλον , με βασικό  επιχείρημα ότι δεν έχει τα μειονεκτήματα των προηγούμενων μορφών!

Κανείς δεν αναρωτιέται επί της ουσίας ποιά θα είναι τα πιθανά προβλήματα αυτής της μορφής , όταν βέβαια αυτή θα εξελιχθεί σε μεγάλη κλίμακα . Δε μιλάμε εδώ για τις σεβαστές , αλλά ασήμαντες ως προς την ουσία του προβλήματος που εξετάζομε  οικολογικές ευαισθησίες ,του τύπου οτι διώχνουν τα όρνεα π.χ..

Καί ένα πυρηνικό εργοστάσιο μπορεί να διώχνει τα όρνεα , αλλά δεν είναι  το  πρόβλημά στη Φουκοσίμα τα όρνεα….

Ας πάμε λοιπόν στην ουσία .Σ αυτό που λέμε  «καιρό»..

“Ο καιρός διαμορφώνεται από την επίδραση τεσσάρων αλληλένδετων παραγόντων. Του ηλίου, της γής, της ατμόσφαιράς της, αλλά και του ανάγλυφού της. Αυτοί οι παράγοντες συγκροτούν μια τεράστια μηχανή πού με καύσιμα απ’ τον ήλιο, θερμαίνεται η γή και υποχρεώνει το γιγάντιο περίβλημά της, την ατμόσφαιρα, να τεθεί σε κίνηση η οποία οδηγεί στην παραγωγή και αλληλουχία των φαινομένων τά οποία συνιστούν τόν καιρό, ο οποίος και αυτός, παρά τις ιδιοτροπίες του,(είναι χαοτικό σύστημα) τελικώς υπόκειται στους φυσικούς νόμους, εκ των οποίων ο βασικότερος είναι οτι όπως κάθε μηχανή , χρειάζεται την ενέργειά της .

Εμείς τι θέλομε να κάνομε με την πράσινη ενέργεια ;

Να κλέψομε ενέργεια , άμεσα , από αυτή την μηχανή ,την μηχανή του καιρού, και να την μετατρέψομε σε ηλεκτρική .

Μια ανεμογεννήτρια π.χ των 3ΜW απομειώνει , αφαιρεί, από την ενέργεια του αέρα , κλέβει από τη δύναμη του αέρα, 3.000.000 Joule το κάθε δευτερόλεπτο λειτουργίας της .

Αν έχει άνοιγμα φτερών 40 μέτρων , αυτή η απομοίωση των 3.000.000 joule το κάθε δευτερόλεπτο , γίνεται, σε ένα ρεύμα αέρα , του οποίου η διατομή είναι , όσο το εμβαδόν του κύκλου των φτερών της δηλαδή  …5.000 τετραγωνικά μέτρα, πέντε στρέμματα δηλαδή ( Ε=3,14Χ40Χ40) !

Απ αυτό το ποτάμι του ανέμου , με διατομή πέντε στρεμμάτων , η μία ανεμογεννήτρια παίρνει 3.000.000 joule το κάθε δευτερόλεπτο , που ισοδυναμούν  για να καταλαβαίνομε τι λέμε, με την ενέργεια που χρειάζεται για να ανεβάσομε  30 τόνους σ ένα τριώροφο κτήριο!

Αυτή η ενέργεια , “κλέβεται” από την μηχανή του “καιρού”!

Βέβαια , και το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μας “κλέβει” ενέργεια από τη μπαταρία της μηχανής , χωρίς καμιά συνέπεια. Αν βάζαμε όμως μια …κουζίνα ;

Εδώ λοιπόν είναι η ουσία του προβλήματος . Η ενέργεια , που θα πάρομε από τον άνεμο, τον ήλιο, τη θάλασσα ,δεν είναι άχρηστη ενέργεια ,δεν περισσεύει από κάπου , όπως αφελώς νομίζουν κάποιοι,  είναι η ενέργεια λειτουργίας της μηχανής που μας κρατά ζωντανούς , η οποία μηχανή , ίσως να έχει  μια ανοχή στο να μας παραχωρήσει  ενέργεια , μάλλον σίγουρα έχει αλλά, πόση όμως είναι αυτή η ανοχή; Δηλαδή από ποια κλίμακα εκμετάλλευσης και πάνω θα υπάρξει πρόβλημα και μετά από πόσο χρόνο;

Μπορεί ας πούμε να είναι η εκμετάλλευση αυτή σε μόνιμη βάση, όπως πάμε να στήσομε το σύστημα ; Μήπως πρέπει  να πάμε σε ένα σύστημα περιοδικής εκμετάλλευσης;

Θέτει κανείς  αυτά τα ερωτήματα , ή προχωρούμε (πάλι) με τη ίδια υπεραισιοδοξία  και ανεμελιά,  όπως με την πυρηνική ενέργεια   , ότι δήθεν ανακαλύψαμε την απόλυτη λύση , μόνο και μόνο επειδή δεν έχει τα προβλήματα της προηγούμενης ,μέχρι να τα βρούμε (πάλι) μπροστά μας;

Πολύ φοβάμαι , ότι , αν κινηθούμε με την επιπολαιότητα που χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα (και) στο τομέα της ενέργειας , όπου , το δόγμα μας είναι να διατηρήσομε πάσει θυσία την απίστευτη κατανάλωση στην οποία έχομε εθιστεί, σαν σε ναρκωτικό, πολύ φοβάμαι λέω , ότι,  η πράσινη ενέργεια ίσως να  είναι το τέλος μας.

Με την πυρηνική , δηλητηριάζομε τον πλανήτη , με το πετρέλαιο τον ζεσταίνομε παραπάνω , αλλά , εν πάσει περιπτώσει , η ίδια η μηχανή , ο καιρός , λειτουργεί , κάνοντας οτι μπορεί να διορθώσει την απίστευτη ανοησία μας .

Τώρα πάμε να κλέψομε ενέργεια από τον ίδιο τον καιρό (ήλιο, άνεμο, ρεύματα), αφενός μειώνοντας άμεσα τη δύναμη που έχει να διορθώνει τις ανοησίες μας , αφετέρου , πειράζοντας και επηρεάζοντας άμεσα ένα υπερπολύπλοκο σύστημα , πιστεύοντας αφελώς ότι αυτό δε θα αλλάξει …επειδή είναι πολύ μεγάλο.

Ξεχνάμε βέβαια , ότι δεν χρειάζεται να επιτεθούμε με ένα σφυρί σε μια μηχανή αυτοκινήτου π.χ. για να επηρεάσουμε τη λειτουργία της , κι ένα …καλωδιάκι να πετάξομε …θα χαλάσει η μηχανή

Το ζητούμενο πάντως  , δεν είναι να καβαλικέψουμε τους …Ροτσινάντες μας και να επιτεθούμε στους ανεμόμυλους. Το θέμα  είναι , όπως πάντα άλλωστε , να κάμομε το μη αναμενόμενο για την εποχή μας . Να σκεφτούμε ! Να δούμε λίγο μπροστά {jcomments on}

Ψαράκης Κ                                 Ασήμι, 16 Οκτωβρίου 2011

Print Friendly, PDF & Email

Από manos