Το πρόβλημα της εξάρτησης μέσα απ’ τα μάτια μιας συντρόφου
Όταν κατάλαβα ότι ο σύντροφός μου είναι χρήστης, δεν έφυγα από τη σχέση. Ήθελα να μείνω για να τον βοηθήσω. Τα συναισθήματα που είχα εκείνη την περίοδο ήταν ανάμεικτα και καθόλου βοηθητικά. Ένιωθα θυμό και παράπονο γιατί τον έβλεπα στον κόσμο του, χωρίς να τον νοιάζει τι γίνεται γύρω του. Θυμό, γιατί ως σύζυγος και πατέρας δεν ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις του, ήταν γενικά απών. Απογοητευόμουν, κουραζόμουν από όλη του τη συμπεριφορά και τα απίστευτα ψέματα που έλεγε για να ξεφύγει. Αγανακτούσα. Δεν ήξερα τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο και έφτασα στο σημείο να μην αναγνωρίζω τον ίδιο μου τον εαυτό. Αμφισβητούσα τις επιλογές μου, στενοχωριόμουν που δεν ήμουν σίγουρη για τίποτα και που δεν ήμουν ευτυχισμένη. Ένιωθα ένα βήμα πριν την κατάθλιψη, ένα βήμα πριν τρελαθώ. Αναρωτιόμουν γιατί να συμβαίνουν ολ’ αυτά σε μένα και δεν πίστευα ότι μπορώ να τα ξεπεράσω. Δεν ήξερα σε τι να ελπίζω…
Στην αρχή πίστευα πως το χασίς δεν είναι επικίνδυνο, δεν είχα καταλάβει πως και αυτό είναι χρήση και τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει. Με το να πιστεύω κάτι τέτοιο έχασα πολύ χρόνο και με τη συμπεριφορά μου συντηρούσα τον σύντροφό μου μέσα στη χρήση. Ανεχόμουν, ήμουν αδύναμη, δεν έλεγχα τα συναισθήματά μου και έτσι δεν ήμουν καθόλου βοηθητική. Τον καιρό που έχασα χωρίς να ζητήσω βοήθεια πίστευα πως όλα θα φτιάξουν. Πίστευα στα λόγια του συντρόφου μου γιατί δεν μπορούσα να δεχτώ ότι συμβαίνει σε μένα αυτό. Νόμιζα ακόμη ότι μπορώ να τον βοηθήσω μόνη μου ή ότι ο ίδιος θα μπορούσε να σταματήσει τη χρήση όποτε ήθελε. Έψαχνα μονίμως να βρω τρόπο να τον κάνω να μη σκέφτεται τη χρήση αλλά μάταια. Ένιωθα ότι με το να ξέρω τι γίνεται και με το να ελέγχω τη ζωή του, έτσι τον βοηθούσα.
Όταν συνειδητοποίησα ότι τίποτα δεν άλλαζε και είχα κουραστεί να «παραμυθιάζω» τον εαυτό μου, αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια για μένα. Απευθύνθηκα στο Κέντρο Οικογενειακής Υποστήριξης του ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ. Μπήκα στην ομάδα συντρόφων χωρίς να ξέρω πώς θα με έκανε να αποβάλω όλα τα αρνητικά συναισθήματα που είχα μέσα μου. Όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να νιώθω μια απερίγραπτη οικειότητα με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, άρχισα να ακούω και να μοιράζομαι, να αναγνωρίζω τα λάθη μου και να εμπιστεύομαι όσα ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα.
Η αλλαγή που έβλεπα στον εαυτό μου ήταν απίστευτη και ένιωθα για πρώτη φορά σίγουρη για μένα και για τις επιλογές μου. Κατάλαβα ότι για να βοηθήσω εκείνον έπρεπε πρώτα να βοηθήσω τον εαυτό μου. Μέσα στην ομάδα βρήκα ανθρώπους που με άκουσαν, με κατάλαβαν και με στήριξαν για να παλέψω να σταθώ στα πόδια μου. Πήρα βοήθεια και αλήθεια, κάτι που έλειπε τον τελευταίο καιρό από τη ζωή μου. Τώρα κατάλαβα τι αξίζω και πώς είχα επιτρέψει τόσα χρόνια να ανέχομαι τη χρήση δίπλα μου. Τόλμησα και είδα πως η ζωή μου αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από το κενό.
Η ομάδα συντρόφων tου Κέντρου Οικογενειακής Υποστήριξης
ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ
Τηλ για πληροφορίες:
Ηράκλειο – 2810 256935
Άγιος Νικόλαος – 28410 22981
Χανιά – 28210 87040
