ο Μανώλης Μαστοράκης με αυτό του το άρθρο αναγγέλει την αποχώρηση του από την τοπική πολιτική σκηνή(Γράφει  ο  Μανώλης  Ι. Μαστοράκης, Δήμαρχος  Ιεράπετρας)

Ξεκίνησα  την  ανάμιξή  μου  στα  τοπικά  κοινά  με  τις  Δημοτικές  εκλογές  του  1978  και  υπηρέτησα  το  Δήμο  μας  ως  Δημοτικός  Σύμβουλος, ως  Πρόεδρος  Δημοτικού  Συμβουλίου  και  ως  Δήμαρχος  μέχρι  σήμερα, με  μια  ενδιάμεση  πεντάχρονη  θητεία  στο  Ευρωκοινοβούλιο.
Όλα  αυτά  τα  χρόνια, μαζί  με  άξιους  και  φιλότιμους  συνεργάτες, παλιότερους  και  νεότερους, παλέψαμε  για  τον  Τόπο  μας  με  όλες  μας  τις  δυνάμεις  και  με  φανερά, πιστεύω, τα  αποτελέσματα  που, στην  πρώτη  μας  θητεία, (στον  «παλιό»  Δήμο), ήταν  η  εικόνα  της  σύγχρονης  Ιεράπετρας, ενώ  στη  δεύτερη, την  παρούσα, η  ανόρθωση  του  τραυματισμένου  Δήμου  μας  με  ιδιαίτερη  τη  μέριμνα  στα  πολλά  χωριά  μας.

Είμαστε  περήφανοι  που o αγώνας  μας  ήταν  αποτελεσματικός, μα  και  πάντα  μέσα  στο  πλαίσιο  των  διακηρυγμένων  αρχών  μας.

Εκφράσαμε  μια  Δημοτική  Αρχή  που  αντιμετώπιζε  το  Δημότη  ως  Πολίτη  και  όχι  ως  ψηφοφόρο, που  έλεγε  πάντα  την  αλήθεια, που  έπαιρνε  δύσκολες  αποφάσεις  με  οδηγό  τη  χρησιμότητα  και  όχι  τη  δημοτικότητα. Αυτή  η  Δημοτική  Αρχή  προσπάθησε  να  είναι  δίκαιη  αλλά  και  αυστηρή, σεβάστηκε  τον  πολιτικό  αντίπαλο  μη  ανταποδίδοντας  άδικα  κτυπήματα, δεν  υπέταξε  το  συμφέρον  του  Τόπου  στο  παραταξιακό  συμφέρον, διαχειρίστηκε  με  σύνεση  το  χρήμα  του  Γεραπετρίτη  και  κάθε  υπόθεσή  του, κέρδισε  έργα  για  τον  Τόπο.

Φυσικά, κάναμε  και  λάθη, στενοχωρήσαμε, δικαιολογημένα  ή  όχι, φίλους, των  οποίων  ζητήσαμε  την  κατανόηση.

Τελευταία, μετά  τόσα  χρόνια, αρκετά  από  τα  στοιχεία  που  συνθέτουν  την  τοπική  μας  δημόσια  ζωή, έχουν  καταστήσει  απωθητική  για  μένα  την  ιδέα  της  συνέχισης  της  παρουσίας  μου  στο  Δήμο  μας  ως  Δημάρχου:

Κλιμακούμενες  συμπεριφορές  κάποιων  φίλων, παραταξιακών  συναγωνιστών, δημοσιογράφων, αλλά  και  αντιπάλων, μου  δημιούργησαν  ένα  δυσάρεστο  συναίσθημα, που  δεν  έχει  καμιά  σχέση  με  κούραση  –  το  δείχνει, άλλωστε, και  ο  τρόπος  με  τον  οποίο  πρόσφατα  χειριστήκαμε  διόλου  εύκολα  θέματα.

Αισθάνθηκα  απέναντί  μου  τη  θεώρηση  του  αξιώματος  του  Δημάρχου  όχι  ως  δύσκολης  θέσης  δουλειάς  για  το  Δήμο  αλλά  ως  καρέκλας  «νομής»  του  Δήμου, με  υποχρέωση  τήρησης  κάποιας  επετηρίδας. Και  αυτό, μόνο  για  το  Δήμο  μας!

Είδα  κάποιους  να  θέλουν, όχι  να  ασκούν  υπεύθυνη  χρήσιμη  κριτική, αλλά  να  ισοπεδώνουν  με  σκοπιμότητα  και  αγριότητα, να  λιθοβολούν  χωρίς  κανένα  φραγμό…

Αντιμετώπισα  ορισμένους  που, για  να  μην  υπονομεύουν, θα  έπρεπε  να  τους  αναγνωριστούν  ρόλοι  που  δεν  τους  αντέχουν…

Δεν  κρατώ  κακία  για  κανένα – ίσως  είναι  ανθρώπινα  όλα  αυτά…

Πάντως, το  «τοπίο»  διαμορφώθηκε  αποπνικτικό  για  μένα…

Φυσικά, η  αγάπη  μου  για  τον  Τόπο  μας  δεν  ακυρώθηκε, επακόλουθο  της  οποίας  ήταν  και  είναι  η  αγωνία  μου  για  τη  συνέχιση  της  πορείας  που  έχουμε  χαράξει  ως  Παράταξη  στο  Δήμο  μας.

Με  τα  παραπάνω  δεδομένα, και  αφού  είμαι  βέβαιος  για  τη  δυνατότητα  αυτής  της  συνέχισης, η  αρχική  σκέψη  μου  να  μη  ζητήσω, εξελίχθηκε  σε  απόφαση  να  αρνηθώ  νέα  υποψηφιότητά  μου. Κατέληξα  στην  επιλογή  αυτή, παρά  την  ευγενική  πίεση  που  μου  άσκησαν  πολλοί  φίλοι, η  πλειοψηφία  των  Δημοτικών  Συμβούλων  της  Παράταξής  μας  μεταξύ  των  οποίων  και  οι  περισσότεροι  Αντιδήμαρχοι, σχεδόν  όλοι  οι  Πρόεδροι  των  Τοπικών  μας  Συμβουλίων  και  αρκετά  Αυτοδιοικητικά  στελέχη  του  Μακρύ  Γιαλού. Εξ  άλλου, πάντα  θεωρούσα  πως, προτιμότερο  είναι  να  αναρωτιούνται  γιατί  φεύγεις  παρά  γιατί  μένεις, ή, για  τους  φίλους, καλύτερα  να  λυπούνται  γιατί  φεύγεις  παρά  γιατί  μένεις.

Δεν  χρειάζεται, φυσικά, να  βεβαιώσω  ότι, παρά  τις  γνωστές, εξαιρετικά  δύσκολες, οικονομικές  συνθήκες  που  τελευταία  αντιμετωπίζει  η  Χώρα  μας  και  που  μας  επηρεάζουν  άμεσα,  φροντίζω, μαζί  με  τους  Συνεργάτες  μου, να  είναι  ο  Δήμος  μας  στο  τέλος  της  θητείας  μας  όπως  θα  θέλαμε  να  τον  είχαμε  παραλάβει. Είναι  αυτονόητο, επίσης, ότι  είμαι  παρών  στην  προσπάθεια  της  Δημοτικής  μας  Παράταξης  και  του  Τόπου  μας  για  καλύτερες  μέρες, ιδίως  τώρα  που  ο  Δήμος  μας  μεγάλωσε  και  χρειάζεται  περισσότερα.

Ευχαριστώ  και  ευγνωμονώ  τους  Συνεργάτες, αιρετούς  και  υπηρεσιακούς, τους  Πολιτικούς  Παράγοντες, τους  Λειτουργούς  σε  όποιον  τομέα  κι  αν  υπηρέτησαν  ή  υπηρετούν  και  όλους  τους  Συνδημότες, όσοι  με  βοήθησαν  να  αισθανθώ  χρήσιμος  για  τον  Τόπο  μου.

Ιεράπετρα, Καλοκαίρι  2010                        Μανώλης  Ι. Μαστοράκης{jcomments on}

 

Και ένα δικό μας σχόλιο:
Προφανώς ο κύριος Δήμαρχος δεν ανέχεται τη κριτική, όπως πολλοί συνάδελφοι του, που φαίνεται ότι με το που κάθονται στη καρέκλα αποκτούν και το αλάθητο του Πάπα !

Γιώργος Τουτουδάκης

Print Friendly, PDF & Email

Από manos