Απελπισία με πιάνει κάθε φορά που παρακολουθώ τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίου Νικολάου, ειδικά την συνεδρίαση της 13ης Μαΐου 2009, όπου έπεσαν πλέον οι μάσκες, βγήκαν τα μαχαίρια και έλαμψαν πλήρως οι εγωισμοί.
Διότι εκεί κατάλαβα ότι όποιες ελπίδες και να είχα γι’ αυτό το δημοτικό σχήμα, δεν υπάρχουν πλέον, αφού τα πρόσωπα που απαρτίζουν το Δημοτικό Συμβούλιο Αγίου Νικολάου, την εκλεγμένη τοπική κυβέρνηση δηλαδή, ούτε δυο βουγιώ άχερα δεν είναι ικανά να μοιράσουν διότι, ο προσωπικός τους εγωισμός και οι κομματικές γραμμές, δεν τους αφήνουν ούτε καν να κατανοήσουν γιατί βρίσκονται εκεί.
Έτσι ο ρόλος τους περιορίζεται στην ανακύκλωση ίδιων προβλημάτων για πάνω από τρεις δεκαετίες, χωρίς όραμα γι’ αυτό το τόπο.
Φατρίες, παρέες, άλογες λογικές, το μικροσυμφέρον μας, σκοτοδίνες, καρφιά, οι υπεράνω υποψίας βολευτές μας, τσαμπουκάδες, πισώπλατα μαχαιρώματα, γλειψίματα, ξεπουλήματα, ανεξόφλητα γραμμάτια, Ω καίσαρ οι μελλοθάνατοι (κάτοικοι αυτού του τόπου) σε χαιρετούν, βάλε μια πατάτες ….(άσχετο).
Πως πλέον να δεις όλους αυτούς με όποιο θετικό μάτι, όταν τους λείπει και ο στοιχειώδης αυτοσεβασμός; βασικά στοιχειώδη όπως, παν μέτρον άριστον, σεβασμός στο πολίτη, όπου φτάνει το χέρι σου να βάζεις το καλάθι ή το κυριότερο: αρχή άνδρα δείκνυσι !
Το δυστύχημα είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια και με την περιρρέουσα σήψη, όλο και λιγότεροι σοβαροί άνθρωποι ασχολούνται με την πολιτική. Οπότε το μέλλον σκοτίδι, πίσσα, μαύρη μαυρίλα.
Κύριοι, αρκετά.
Ντρέπομαι για λογαριασμό σας……..
Γιώργος Τουτουδάκης
