Αζιλακόδασοςτης Βασιλικής Αλεξάκη

«-Να ‘μουν αετός ,να πέταγα ,να ‘ρχόμουνε ‘ς την Κρήτη
να ανέβω ‘ς τα ψηλά βουνά,’ς την υψηλή την Δίκτη.
Να πάρω αέρα του βουνού, να πιώ νερό δροσάτο,
να πέσω ν’ αποκοιμηθώ ‘ς έ πρίνο αποκάτω
Λέγω ,αετός να ήμουνε και να ‘ν’ λαμπρά ημέρα,
να αγναντέψω από ‘ψηλά τον τόπο ,πέρα ως πέρα.
Πέζες ,Γυπές , και Μαχαιρά ,ως και τα Μαύρα δάση
‘που απ’ τη βορεινή πλευρά φαίνεται το Βραχάσι.
Λακκάκια ,χώνους ,λαγκαδιές και τ’ άλλα ένα-ένα
έως τη πλιό ‘ψηλή κορφή ,την όμορφη Σελένα.
Η Σελένα και η Αλόϊδα ,σε κάθε μια την στάνη
εκεί εφιλοξενούσανε τον ήρωα Καζάνη.
Πλιό πέρα εις το Καθαρό ο Αλεξο-Μανώλης
μαζύ με τους συντρόφους του ,δόξα της Κρήτης όλης.
Εδώ ‘ς τα μέρη μας αυτά ,τα δάση και τα σπήλια,
ακούονται διηγήματα και παραμύθια χίλια.»*

 

Δεν  γνωρίζω αν ο ρομαντικός στιχουργός, που ήταν και νονός μου, (αείμνηστος πλέον), θα επαναλάμβανε τους στίχους του σήμερα που όπως φαίνεται από τα σχέδια στους χάρτες της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, η αισθητική των κορυφογραμμών του οροπεδίου Λασιθίου πρόκειται να αλλάξει άρδην, αν υλοποιηθούν τα σενάρια των σχεδιαζόμενων Α.Π.Ε. (ανανεώσιμων πηγών ενέργειας)

Ενημερωτικά, μόνο 41 ανεμογεννήτριες (προς το παρόν) προβλέπεται να εγκατασταθούν στην κορυφογραμμή της Σελένας, στο Αζιλακόδασος, στο Πρινόδασος, στις βόρειες υπώρειες του Λασιθίου και στο νησί Ντία.  Το αποτέλεσμα θα είναι άμεσα ορατό, μια ανεπίτρεπτη αλλοίωση στη φυσική ομορφιά του τοπίου, και του αέρα της ελευθερίας που θα διαχέεται  στις ενδιάμεσες αργές κινήσεις τεράστιων σιδερένιων πτερυγίων, σωστές καρμανιόλες για τα σπάνια αρπακτικά που έχουν φωλιάσει χρόνια εκεί, αλλά και για τα κοπάδια των μεταναστευτικών πτηνών που συνηθίζουν να περνούν από τα μέρη μας. Όσο για το νερό το δροσάτο, τον πρίνο, τον σπάνιο αζίλακα και αυτά θα είναι άλλα στοιχεία της φύσης που θα οδεύουν προς εξαφάνιση μια και προβλέπεται βάσει του σεναρίου του περισπούδαστου υβριδικού πάρκου στην ανατολική πλευρά του Δήμου Χερσονήσου, τα μεν δροσάτα ύδατα να εγκλωβιστούν σε δυο τσιμεντένιες υδατοδεξαμενές επιφανείας 57,6 και 51,2 στρεμμάτων και χωρητικότητας 1.200.000 κ.μ., δεσμεύοντας έτσι η εν λόγω εταιρεία (γαλλική ΔΕΗ) το φυσικό υδροφόρο ανανεώσιμο αποθεματικό της περιοχής, τα δε αιωνόβια πρινάρια και οι σπανιότατοι αζίλακες να καταστραφούν μια και οι δρόμοι της «ανάπτυξης» θα φτάσουν στα όρια τους και μαζί τους θα φέρουν επίδοξους καταπατητές  βοσκούς και άλλους πολλούς (μια βίλλα στο Αζιλακόδασος  δε θα με ξένιζε) καθώς και αδίστακτους υλοτόμους. Επιπλέον η εν λόγω μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου δεν προβλέπει καμιά προστασία για τα δάση μας, όλως τυχαίως τα αγνοεί ,αν και η ευρύτερη περιοχή είναι χαρακτηρισμένη δασική!

Σκέφτομαι ακόμη τι ωραίο τοπίο θα είχε για να ζωγράφιζε η Έλλη Αλεξίου, άμα ζούσε σαν ευτυχισμένη παραθερίστρια του μέλλοντος  περιοδεύοντας  στην εξοχή στο Κράσι με τα εμφυτευμένα τέρατα (ανεμογεννήτριες), ή τι ήρεμη περισυλλογή θα κέρδιζαν όλοι οι διανοούμενοι του Κρασανού κύκλου:

Η Γαλάτεια Αλεξίου και τα αδέλφια της, ο Λευτέρης, ο Στυλιανός και η Έλλη Αλεξίου, ο Βάσος Δασκαλάκης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο  Μάρκος Αυγέρης περιστοιχιζόμενοι από ένα πολύβουο χαοτικό εργοτάξιο που θα ήταν το Κράσι, αν έμπαινε στην τροχιά υλοποίησης αυτού του φαραωνικού έργου και  τελευταία αναλογίζομαι ποιος να ‘ταν ο λατρευτός θεός των ιερών κορυφής που για χάρη του διένυαν χιλιόμετρα οι ευλαβείς προσκυνητές μέσα από δύσβατες χαράδρες και μονοπάτια συχνά ολισθηρά; Μήπως οι μινωϊκές  φρυκτωρίες (το αρχαιότερο επικοινωνιακό σύστημα με φωτιές), στέλνουν απεγνωσμένα, εδώ και καιρό τα σήματά τους και μας μηνάνε πως οι θεοί μας άλλαξαν και τώρα λατρεύεται ο Ερμής, ο κερδώος, προστάτης των εμπόρων και των κλεφτών και πως ο Ξένιος Δίας ο Κρηταγενής παραγκωνίστηκε μαζί με όλες τις θεότητες της φύσης.

Καταλήγοντας, εν μέσω κρίσης και προεκλογικού αναβρασμού  ,αναρωτιέμαι   πως συμβάλλουν τα έργα αυτά σε ένα Δήμο κατεξοχήν του-ριστικό ,όπως ο διευρυμένος Δήμος Χερσονήσου ,στην προστασία της πολιτιστικής μας ταυτότητας ,στην προστασία όχι μόνο του φυσικού αλλά και του κοινωνικο-πολιτισμικού περιβάλλοντος ,αντισταθμίζοντας τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις και παρενέργειες του κυρίαρχου μοντέλου τουριστικής ανάπτυξης.

Όταν βιομηχανοποιείται –εμπορευματοποιείται το σύμπαν και απελευθερώνεται ενέργεια επικερδής μόνο για την εκμεταλλεύτρια εταιρεία και τους κόνδορες ομίλους ενώ εμείς οι υπόλοιποι πληβείοι, εξαχρειωμένοι ραγιάδες, στερούμαστε τη διαχείριση ζωτικών πόρων και εδαφών μας και είμαστε υποχρεωμένοι να υφιστάμεθα μια κατά-φωρη αλλοίωση και επιβάρυνση του φυσικού τοπίου;

Με αυτές τις συνθήκες κατοχής, προσωπικά δεν υπογράφω την καταδίκη μου, γιατί δεν με έμαθαν οι πρόγονοί μου οι ποιητές –αγωνιστές (που σέβονταν και αγαπούσαν την ιερότητα  της φύσης και τη συμπαντική αρμονία, πράγματα άγνωστα και αντιπαραγωγικά για όψιμους  τεχνοκράτες), να συμβιβάζομαι με το άδικο που καταλήγει ανίερη βεβήλωση, κατάχρηση ελευθερίας.

Σας θυμίζω κλείνοντας , το λόγο του ποιητή :

«Τα θεμέλια μου στα βουνά

και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους

και πάνω τους η μνήμη καίει

άκαυτη βάτος

ΟΔ. ΕΛΥΤΗ  «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»

ΤΑ ΠΑΘΗ ψαλμός

*Ι.Σ.Αλεξάκη(στρατηγού) «Οι Ποτάμοι το χωριό μου», Αθήνα 1972

Αλεξάκη Βασιλική
(μέλος της επιτροπής αγώνα στο Κράσι κατά του υβριδικού πάρκου)

Print Friendly, PDF & Email

Από manos