Κρήτες τους έλεγαν…
Γεμίζεις περηφάνια και μόνο που λες ότι είσαι απόγονος τους…
Φιλότιμο, λεβεντιά, γενναιότητα, φιλοξενία, περηφάνια, αρχοντιά, ντομπροσύνη…χαρακτηριστικά που λες και περνούσαν στο DNA και κάθε γενιά τα κληρονομούσε στους απογόνους της.
Αυτός ο τόπος που χαρακτήρισαν κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, έχει να δείξει αγώνες και αγωνιστές, για το δίκιο, για την ελευθερία, για το εμείς. Έχει να δείξει επιστήμονες και καλλιτέχνες που η φήμη τους και η προσφορά τους ξεπέρασε τα όρια, όχι της Κρήτης αλλά της Ελλάδας, ανθρώπους του μόχθου, από την θάλασσα μέχρι τα άγρια βουνά. Σ αυτά τα βουνά συνήθως συναντούσες τους πιο ντόμπρους. Και τους συναντάς ακόμα. Όμως ανάμεσα τους βλέπεις και κάποιους που μπέρδεψαν τις έννοιες μεταξύ τους. Ας πούμε, την λεβεντιά και την γενναιότητα, την έκαναν συνώνυμη με το νταηλίκι. Το είμαι «εκλεγμένος», το έκαναν είμαι «εκλεκτός», είμαι «εξουσιαστής». Ξεχνούν ότι οι εκλεγμένοι πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή. Είναι αυτοί που πρώτοι σέβονται την δημοκρατία και αποστρέφονται μετά βδελυγμίας το «αποφασίζουμε και διατάσουμε», την αυθαιρεσία και τους τραμπουκισμούς.