“Όταν σε μια παραλία 1 χιλ μήκους, 2 παγωτατζήδες θέλουν να πουλήσουν παγωτό, τοποθετούνται στα 250 μέτρα από τα άκρα έτσι έχουν τα εξ αριστερών και δεξιών δεδομένα και συναντιούνται κάπου στη μέση. Έλα ντε όμως που έχοντας δεδομένα τα άκρα άρχισαν να απομακρύνονται πονηρά από αυτά και να κατευθύνονται προς τη μέση με σκοπό να κλέψουν πελάτες και από τον χώρο του άλλου και έτσι βρέθηκαν κυριολεκτικά στη μέση και έγιναν το ίδιο πράγμα.
Τα άκρα όμως, με τους 2 παγωτατζήδες πλέον στη μέση, και σε απόσταση 500 μέτρων από αυτούς, δημιούργησαν καινούργιους παγωτατζήδες, οι οποίοι έχουν πλέον διαχωριστικές γραμμές – σύνορα που δεν αφήνουν στους παλαιούς παγωτατζήδες να επιστρέψουν στις παλαιές θέσεις πώλησης” ………………οπότε προβλέπονται ισχυρές μάχες και σαλάτες για να ξανακαταφέρουν να πουλήσουν το παγωτό τους στον λουόμενο λαό που χαλαρός και ωραίος, απολαμβάνει το ήλιο και τα μπάνια του… ….έτσι και αλλιώς το παγωτό είναι το ίδιο και οι παλαιοί και νέοι παγωτατζήδες δεν σκέπτονται καν να πουλήσουν κάποιο διαφορετικό, ίσως καλύτερο, παγωτό αφού δεν ξέρουν να φτιάχνουν παγωτό, παρά το προμηθεύονται έτοιμο από έναν “εξωτερικό” παραγωγό, που έχει κέρδος έτσι και αλλιώς και όπως και να ’χει.
Ψαρράς Δημήτρης
