γιατί να εμποδίζονται οι “επίδοξοι επενδυτές”, ίσως και οι ξενόφερτοι μελισσοκόμοι; άρα το δάσος αποτελεί εν δυνάμει εμπόδιο για τις ορέξεις πολλών, άρα πρέπει να καεί ! Έτσι εδώ και χρόνια, το αιωνόβιο δάσος, καίγεται κομμάτι – κομμάτι. Άλλωστε ακόμα και στις περιπτώσεις που οι ενδείξεις εμπρησμού είναι σαφείς, η ανακριτική διαδικασία δεν οδηγεί πουθενά. Φυσικό επακόλουθο, ουδείς τιμωρείται και οι εμπρησμοί, ακολουθούν ο ένας τον άλλον.
Φέτος (2010), οι περισσότερες πυρκαγιές στο νομό Λασιθίου, οφείλονται ξεκάθαρα σε εμπρησμούς, έχοντας κάψει χιλιάδες στρέμματα δασικής, καλλιεργημένης και χορτολιβαδικής έκτασης. Από την εποχή μάλιστα που η φωτιά έκαψε από τη Πρίνα μέχρι τις Μάλες, δόξα τη Δ.Ε.Η., ουδείς τιμωρήθηκε για τίποτα, ακόμα και σε περιπτώσεις εξόφθαλμες.
Μόνο στη περίπτωση της φωτιάς στο Κουτσουρά, πάλι έργο της Δ.Ε.Η. και την επιμονή των τότε προέδρων κοινοτήτων τιμωρήθηκε η υπαίτια επιχείρηση και πλήρωσε. Όμως ούτε κουβέντα για αποκατάσταση των καμένων.
Στα φετινά συμβάντα, Πρίνα, Χανδράς, Ξερά Ξύλα, Χαμέζι, Λατσίδα και φυσικά Σελάκανο, το στοιχείο του εμπρησμού είναι εμφανές, αλλά η ανακριτική διαδικασία δεν έχει δώσει απολύτως τίποτα. Άρα, πεδίον δόξης ανοικτόν και λαμπρόν σε όποιον επίδοξο εμπρηστή, ήθελε “αναπτύξει” όποια περιοχή.
Και στο ερώτημα, μέχρι πότε; η απάντηση μάλλον είναι: μέχρι να καούν τα πάντα ! να μην υπάρχει τίποτα για κάψιμο…αυτό θα είναι μια κάποια λύσις, όπως λέει και ο ποιητής.
Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η φύση μας επιστρέφει πάντα την καλή μας συμπεριφορά. Με το παραπάνω και με σαφή τρόπο, μη επιδεχόμενο παρερμηνείες και ξόρκια…….{jcomments on}
Γιώργος Τουτουδάκης
