Logo_POKANΤο 1994 η UNESCO καθιέρωσε την 5η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, προκειμένου να δώσει έτσι μιαν ακόμα αφορμή στη διεθνή κοινή γνώμη για κατανόηση και εκτίμηση του μεγέθους της προσφοράς του σπουδαίου αυτού λειτουργήματος.

Το 2011 στην Ελλάδα ο κόσμος της εκπαίδευσης την 5η Οκτωβρίου θυμίζει τρικυμισμένη θάλασσα. Δασκάλες και δάσκαλοι, καθηγητές και καθηγήτριες όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, μαθητές και φοιτητές κατεβαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας το αυτονόητο,

αλλά η εξουσία κλείνει τα αυτιά της στα δίκαια αιτήματά τους. Στο μεταξύ εφαρμόζει πολιτικές που υπονομεύουν τον καθολικό χαρακτήρα του δικαιώματος στη μόρφωση, ψαλιδίζοντας ολοένα και περισσότερο τα μορφωτικά εφόδια των παιδιών των εργαζομένων, των «μη εχόντων» και των κοινωνικά αποκλεισμένων.

Ενώ η οικονομική κρίση γίνεται όλο και πιο αισθητή σε κάθε νοικοκυριό, στην εκπαίδευση μπαίνουν σε εφαρμογή μέτρα που πλήττουν τους μαθητές και τους γονείς τους καθώς και τους εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα, από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και μέχρι σήμερα οι καλλικρατικοί δήμοι αδυνατούν να καλύψουν ζωτικές και επείγουσες λειτουργικές ανάγκες των σχολείων. Και, τέλος, όχι από πρόθεση ή σχέδιο εξοικονόμησης χρημάτων, απλά λόγω κωλυσιεργιών και κακής συνεννόησης, δεν τυπώνονται εγκαίρως τα σχολικά βιβλία. Αν αυτό δεν θεωρείται απαξίωση του μαθητή και του εκπαιδευτικού, απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και των πολιτών που τη χρειάζονται και τη στηρίζουν, τότε τι;

Παραθέτουμε αποσπάσματα από κείμενο της Υπουργού κ. Άννας Διαμαντοπούλου για το νέο σχολείο (οι υπογραμμίσεις δικές μας, ώστε να τις αντιπαραβάλλει ο αναγνώστης με τις περικοπές που αναφέρονται επιλεκτικά και επιγραμματικά ως υποσημειώσεις): «Πρόκειται για μια συνολική πολιτική πρόταση που οδηγεί στην υλοποίηση της προεκλογικής μας δέσμευσης για «Δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδεία για όλους…» (www.minedu.gov.gr/apo-to-simera-sto-neosxoleio) και του επιτελείου της: «Το εγχείρημα που ονομάζεται «Νέο Σχολείο» ανταποκρίνεται στις νέες εκπαιδευτικές ανάγκες και προκλήσεις του 21ου αιώνα, θέτει το μαθητή στο επίκεντρο των αλλαγών με σκοπό τη συνολική βελτίωση του επιπέδου σπουδών των μαθητών[1], καθώς και της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης[2]. Αποτελεί ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία, στις ιδέες, στη γνώση και στο μέλλον, για μαθητές που είναι η επένδυση του μέλλοντος, ψηφιακό, καινοτόμο, πράσινο[3], ολοήμερο. Πρωταγωνιστής είναι ο μαθητής χωρίς κοινωνικές, οικονομικές, μορφωτικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές διακρίσεις και ανισότητες με τη συμμετοχή του μαχόμενου εκπαιδευτικού στην τάξη. Με τη λειτουργία του Νέου Σχολείου δρομολογούνται ενέργειες που βελτιώνουν την ποιότητα του μαθήματος, θέτουν το μαθητή στο επίκεντρο των αλλαγών και τον ετοιμάζουν για τις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Το Νέο Σχολείο οδηγεί σε μια εκπαίδευση δημιουργική, καινοτόμα, ανοιχτή στις εξελίξεις της παγκόσμιας γνώσης[4]( http://www.edulll.gr/?page_id=7).

Pokan_collage

[1] Από πέρισυ καταργήθηκε η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, την οποία παρακολουθούσαν κατά κύριο λόγο μαθητές χαμηλού οικονομικού επιπέδου. Από φέτος περιορίζονται σημαντικότατες σχολικές δραστηριότητες όπως η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, η Αγωγή Υγείας και τα Πολιτιστικά Προγράμματα, ενώ καταργούνται 700 σχολικές βιβλιοθήκες. Ακόμη, υποβαθμίζονται ειδικότητες μαθημάτων και υποστηρικτικές σχολικές δομές.

[2] Από πέρισυ αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα, πολλά σχολικά συγκροτήματα συγχωνεύονται ή καταργούνται, ενώ το εκπαιδευτικό προσωπικό μειώνεται δραστικά και άνισα σε σχέση με τις ανάγκες των μαθητών.

[3] Φέτος πάρα πολλά Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης κλείνουν ή συγχωνεύονται, όπως στο νομό μας το ΚΠΕ Νεάπολης…

[4] Κατά άλλους η εκπαίδευση είναι προσανατολισμένη στις επιταγές της παγκόσμιας αγοράς που θέλει απλά εργαζόμενους με δεξιότητες, χρήστες και και όχι σκεπτόμενα άτομα.

Ακόμη και στο σχολείο των δεξιοτήτων και των DVD, είναι σαφές πως ο «δάσκαλος» παραμένει ο κύριος διαμεσολαβητής ανάμεσα στο μορφωτικό αγαθό και τον μαθητή. Παρά τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, κανένα τεχνολογικό μέσο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ανθρώπινο παράγοντα. Όσο κι αν θα εκταμίευε χρήματα για τους δανειστές μας η παροχή γνώσης δίχως εκπαιδευτικούς, όσο κι αν το σύστημα προσπαθεί να τους υποβαθμίσει στο ρόλο της στάθμευσης των παιδιών, εξακολουθούν να λειτουργούν ως ο κινητήριος μοχλός της εκπαίδευσης, συντονίζοντας και καθοδηγώντας, επεξηγώντας και σχολιάζοντας, προκαλώντας και επινοώντας τρόπους να κεντρίσουν το μυαλό και την ψυχή των μαθητών τους. Κάπως έτσι ερμηνεύουμε τον όρο «μαχόμενος εκπαιδευτικός», όρο εύηχο και έντονο που χρησιμοποιούν οι ιθύνοντες. Οι πράξεις τους όμως δεν ανταποκρίνονται επουδενί στους ωραίους χαρακτηρισμούς, αφού ο εκπαιδευτικός απαξιώνεται ολοένα και περισσότερο πρώτα από το ίδιο το κράτος, από τα ΜΜΕ και συνεπώς από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Σε πείσμα αυτής της απαξίωσης, σε πείσμα του γενικότερου κλίματος φόβου, ατομικισμού και σιγής που επικρατεί, θυμίζουμε και άλλον ένα ρόλο του εκπαιδευτικού, εξίσου σημαντικό και αρκετά ενοχλητικό για την εξουσία, παραθέτοντας μια φράση του γνωστού ιστορικού και πανεπιστημιακού καθηγητή Howard Zinn: «Ήθελα να φεύγουν οι φοιτητές μου από τις τάξεις μου όχι απλώς καλύτερα ενημερωμένοι, αλλά περισσότερο προετοιμασμένοι να εγκαταλείψουν τη σιωπή, περισσότερο προετοιμασμένοι να μιλάνε δυνατά, να δρουν ενάντια στην αδικία, οπουδήποτε κι αν τη συναντούν». Χρέος και αποστολή του μαχόμενου εκπαιδευτικού, ανέκαθεν αλλά πολύ περισσότερο σήμερα, είναι να κάνει πράξη αυτό που τόσες και τόσες εξαγγελίες επισήμων περιέχουν, αυτό που τόσα και τόσα σχολικά εγχειρίδια αναφέρουν (συνήθως στον πρόλογο, που σπανίως διαβάζεται): να διαμορφώνει σωστά ενημερωμένους και κριτικά σκεπτόμενους ενεργούς πολίτες.

{jcomments on}

Λ.X

Print Friendly, PDF & Email

Από manos