του Σταύρου Ιωσ. Τζαρδή
Ακροβολιστήκαμε επικίνδυνα από τα σκοτάδια της αιωνιότητας στην βιοτή του σήμερα πάνω σ’ ένα έξτρα φιλικό πλανήτη, που μας έδινε πάντοτε την άνεση του οίκου μας και την ψευδαίσθηση μιας ατέρμονης μακαριότητας. Πλην όμως πληθύναμε ευημερούντες και κυριαρχήσαμε στην Γη και τους πόρους της έμβιους και ορυκτούς και ασφυκτικά συνωστιστήκαμε πάνω στο πεπερασμένο του γιγάντιου! Έλειψε για δεκαετίες και αυτός ο μακάβριος «Πόλεμος πάντων πατήρ» του αρχαίου φιλοσόφου που θα αναδείκνυε μέσα από τον όλεθρο νέες δυνάμεις και επανεκκινήσεις, σταμάτησαν οι εξοπλισμοί σε στρατηγικά όπλα και οι ψυχροπολεμικοί ανταγωνισμοί με πρόβλημα στο παγκόσμιο οικονομικό ισοζύγιο κι’ αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι ακραίοι φονταμεταλιστές και οι παρανοϊκοί τρομοκράτες θα είχαμε τελείως αποτελματωθεί παραγωγικά!…
Επικρίνουμε τους πολιτικούς μας ταγούς ότι μας οδήγησαν σε τραγικά αδιέξοδα, πλην όμως αυτοί υπήρξαν εντολείς της σπατάλης για την προσωπική μας ικανοποίηση εις βάρος των πολλών σ’ ένα σαθρό πολιτικό σύστημα, που εμείς εκθρέψαμε και που εξακολουθεί να μας αντιπροσωπεύει. Ποιος θα μας σώσει τώρα πια, κανείς, ούτε ο Υπέρτατος Παράγων που ευαγγελίζονται οι θρησκευτικοί μας Πατέρες… Το μέλλον μας είναι βαθιά σκοτεινό και δυσοίωνο! Κι’ εμείς επιμένουμε στην βάρβαρη και άπληστη ατομικότητά μας, που θα μας καταβαραθρώσει όλους συνολικά!…
Η Τέχνη μας εξυψώνει και μας κοινωνικοποιεί, εκτονώνει και διοχετεύει δημιουργικά τον ψυχικό μας δυναμισμό, όταν μάλιστα γίνεται από αγάπη (μεράκι) και όχι εμπορικά. Η Τέχνη και η Παιδεία υπό την μορφή της καλλιέργειας (κουλτούρας) είναι αδιατίμητες αξίες, που μας εξυψώνουν και μας ανεβάζουν πάνω από την βιαιότητα και την ζούγκλα του Ανταγωνισμού!… Δεν διαθέτουν όμως την σύγχρονης αντίληψης παραγωγική προστιθέμενη αξία, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι οδηγούν κι’ αυτές σε μια ήπια και πολιτισμένη ανάπτυξη, όπως αυτές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της φυσικής υγιεινής και εν μέτρω ανθρώπινης ζωής… Συγχρόνως αίρουν τον εκνευρισμό και την σπαστικότητα των σύγχρονων τεχνοκρατουμένων «φρικιών» και μας οδηγούν σε μια ολοκλήρωση ψυχής και νου, που ελάχιστα υπολείπεται της πολυτέλειας μιας πάλαι ποτέ μακαριότητας! Αυτή η τελευταία ακόμη κερδίζεται μ’ ένα φυσιολογικό τρόπο ζωής και δεν χάθηκε ανεπιστρεπτί μαζί ευτυχώς με την ανθρωπιά, αρκεί να καταφέρουμε να χαλιναγωγήσουμε την σύγχρονη βιαιότητα και την εντός μας σύμφυτη απληστία!…
Ο προσωπικός μου φίλος, ορθός τεχνοκράτης και με αγάπη για τον Τόπο, Γιώργης Τουτουδάκης μου απέστειλε με ευχές μια εμπνευσμένη φωτογραφική του λήψη μισή ώρα πριν το μέγα γεγονός της Άγιας Νύχτας, τότε που σταματάνε οι πόλεμοι και γίνονται Ανακωχές, ένα ερωδιό να μισοκοιμάται στη Λίμνη μας πάνω στο ένα πόδι, προφανώς ενοχλημένο από το φλας της μηχανής. Την αφιερώνω σ’ όλους τους άξιους εκπρόσωπους των ντόπιων ΜΜΕ, που μας ενημερώνουν άγρυπνα και σωστά και συμβάλλουν σ’ αυτό το προαναγγελθέν απαραίτητο καταλάγιασμα από την νεύρωση και την γενικευμένη έλλειψη ήθους της Εποχής…
Τον παρακαλώ να αναρτήσει στην ιστοσελίδα του προς ευχέρεια επίσκεψης σας (www.104fm.gr) το περίφημο “Βαλς των Κεριών» που επισυνάπτω και επέλεξα σαν αποχαιρετιστήριο του παλιού Χρόνου, μουσικό κομμάτι πρόδηλα γιορταστικό, αλλά και σπαρακτικά αποχαιρετιστήριο σε ότι αφήνουμε πίσω μας (και αφήσαμε πολλούς και πολλά) σε νιάτα, ιδέες, αγάπες, ιδεοληψίες, προσφιλή πρόσωπα, συνήθειες και πράγματα και που αποδεικνύει ότι οι παλαιότεροι ημών και μη τεχνολογικά ενήμεροι διέθεταν ασυναγώνιστη ευαισθησία και πραγματική ποιότητα!…
