Σήφης Αναστασάκης, Αναστάσιος Μπαλατσούκας, Κώστας Ηλιάκης, πανάκριβα αεροσκάφη διαλυμένα και η τσέπη του Έλληνα, τα πιο πρόσφατα θύματα, στον ακήρυχτο πόλεμο του Αιγαίου, που καλά κρατεί από τις αρχές της δεκαετίας του 80, δόξα την υποχωρητικότητα μας, αλλά κυρίως την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη Τουρκία για λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Στην Ευρώπη πλέον ο ρόλος του στρατού είναι περισσότερο ανθρωπιστικός παρά πολεμικός, με εξαίρεση συμμετοχής σε μέτωπα όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Διότι η έννοια του εχθρού πλέον δεν υφίσταται στην γηραιά ήπειρο. Άρα, αυτό σημαίνει ανακατατάξεις και μειώσεις σε τομείς μη αναγκαίους, πλέον.
Αντίθετα, ίσως ο τελευταίος εχθρός με την κυριολεκτική του έννοια που έχει απομείνει στην Ευρώπη, είναι οι Τούρκοι, αλλά μόνο έναντι της Ελλάδος. Μια χώρα που κυβερνιέται από πολιτικούς και στρατιωτικούς, μοναδική περίπτωση στη περιοχή, η οποία, τρομάρα της, θέλει να γίνει και μέλος της Ε.Ε..
Και εδώ έρχονται τώρα τα «ευτράπελα», «ακατανόητα» και υποκριτικά της Ευρωπαϊκής πολιτικής.
Παρά τις φωνές ακόμα και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο για τη πίεση που δέχεται η χώρα μας από τη Τουρκία και πως αυτό μεταφράζεται σε οικονομική, αλλά και ανθρώπινη απώλεια και πόνο, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, αποφεύγουν συστηματικά να τραβήξουν το αυτί της Τουρκίας, πράγμα απόλυτα εφικτό εάν ήθελαν. Αλλά δεν θέλουν διότι….
……Γάλλοι και Γερμανοί που αποτελούν τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επενδύουν σ’ αυτό το κρυφτούλι της γάτας με το ποντίκι, όπως και οι Αμερικανοί. Διότι πολύ απλά, η αντιπαλότητα Ελλάδας – Τουρκίας, κρατά ανοιχτές τις γραμμές παραγωγής των F-16 στις Η.Π.Α., των φρεγατών και των Rafale στη Γαλλία, των αρμάτων μάχης και των υποβρυχίων στη Γερμανία, των EuroFighter και άλλων διευρωπαϊκών προγραμμάτων…..
…….χώρια την εν δυνάμει αχανή αγορά των 72 εκατομμυρίων, την οποία πολλοί ονειρεύονται…..
Οπότε, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν βάζουν φρένο στη Τουρκία, ενώ εμείς από τη πλευρά μας προσπαθούμε τόσα χρόνια να δείξουμε ότι είμαστε «καλά παιδιά» και προς τη Τουρκία και προς τους εταίρους μας μην τυχόν και τους στενοχωρήσουμε πιέζοντας τους. Έτσι για να δουλεύουν μερικές χιλιάδες Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, εμείς πρέπει να σκοτωνόμαστε κάθε μέρα, ή να αιμορραγούμε οικονομικά. Όσο για τον ρόλο του ΝΑΤΟ τόσα χρόνια, αφήστε…είναι γνωστός !
Τι κάνουμε;
Αν εμείς δεν πιέσουμε και οι πολιτικοί μας δεν ορθώσουν επιτέλους το ανάστημα τους μέσα στην Ε.Ε. και εμείς και οι Τούρκοι θα συνεχίσουμε να μετράμε νεκρούς στο Αιγαίο και να χαλάμε τα ωραία μας χρήματα που δεν έχουμε, ταΐζοντας κάποιους που επενδύουν στο φόβο μας……{jcomments on}
Γιώργος Τουτουδάκης
