Η μικρή Παναρέτη σηκώθηκε σήμερα χαρούμενη από το κρεββάτι της.
Ήταν μια ηλιόλουστη Πέμπτη του Μάρτη και ήταν σαφώς ευδιάθετη,
γιατί ήταν επιτέλους λιακάδα αλλά και γιατί το απόγευμα μετά το σχολείο περίμενε τη φίλη της τη μικρή Παναρίτη να παίξουν μαζί ένα καινούργιο επιτραπέζιο που της χάρισε στα γενέθλιά της, ο θείος της ο Κώστας, λεγόταν «Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας υπέρ των λαϊκών αναγκών». Απ’ ότι είχε δει ήταν πολύ ωραίο με όμορφα χάρτινα και μεταλλικά λεφτά τις δραχμές , τα πεντακοσάρικα, τα χιλιάρικα, τα πεντοχίλιαρα και τα δεκαχίλιαρα. Το επιτραπέζιο της Παναρίτης (που της το είχε χαρίσει ο θείος της ο Γιάνης) λεγόταν Μonopoly, αντί για λεφτά είχε κάτι «έξυπνες κάρτες» που τις συνέδεες με ένα κουμπάκι και μετά έπρεπε να δώσεις όλα τα στοιχεία σου (μέχρι και τι νούμερο βρακάκι φορούσες),για να τα κατοχυρώσεις. Το είχε βαρεθεί, άσε που την τελευταία φορά τα είχε αγοράσει όλα η αχόρταγη η Παναρίτη ακόμα και την Ακρόπολη.
Σήμερα όμως ήταν μια ξεχωριστή μέρα θα παίζαν πρώτη φορά την «Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας υπέρ των λαϊκών αναγκών»
Απ’ότι είδε, έδινες λεφτά και έβαζες στα οικόπεδα νοσοκομεία, σχολεία, γήπεδα, ωραιότατα πάρκα με παιδικές χαρές, θέατρα και κουκλοθέατρα και άλλα πολλά…σκέτο θαύμα.Ο θείος της, της είχε πει ότι αφού δεν τα πουλούσαν μπορούσαν να συνεχίσουν οι παίκτες να τα αξιοποιούν όπως ήθελαν στα επόμενα παιχνίδια.Σίγουρα είχε ενδιαφέρον ,έτσι αυτό το απόγευμα το περίμενε πως και πως η μικρή μας Παναρέτη αλλά μου φαίνεται και ένας ολόκληρος λαός…
Αλεξάκη-Χρονάκη Κική
(AΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ ΤΗΣ ΚΙΚΗΣ)
Αφιερωμένο στη Νάντια
