Αφού οι πάντες και όλα ανεξαιρέτως τα μέσα ενημέρωσης μας παραπέμπουν καθημερινά σε καταστροφικά σενάρια λόγω πιθανού πιστωτικού γεγονότος και προκειμένου να μην καταληφθούμε από έντονη κατάθλιψη,
αποφασίσαμε να δραπετεύσουμε για λίγο στις «Μικρές Κυκλάδες», που ύμνησαν απέριττα οι παμμέγιστοι σύγχρονοί μας Ταξιάρχες Μίκης Θεοδωράκης και Οδυσσέας Ελύτης.
Με κατευθείαν αναχώρηση από το Μεγάλο Κάστρο και επιστροφή την επομένη μας ταξίδεψε ένα σύγχρονο SUPERFAST για την Αμοργό, στα νοτιοανατολικά των Κυκλάδων και δίπλα στο ιδεατό θαλάσσιο όριο με τα Δωδεκάνησα. Εκεί με πάμπολλους συμπατριώτες μας επιχειρήσαμε για λίγο να καταπνίξουμε την βαριά μας δυσθυμία με τη μοναδική εμπειρία της αετοφωλιάς της βυζαντινής Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας, να κρέμεται κυριολεκτικά στον κάθετο βράχο πάνω από το «απέραντο γαλάζιο» του Αρχιπελάγους, 6η διαβάζουμε φέτο στη λίστα του Trip Advisor με τα δέκα σημεία κορυφαίου ενδιαφέροντος στην Ελλάδα! Ανεπανάληπτη αίσθηση ανεβαίνοντας τα 300 τόσα σκαλοπάτια και αναρριχώμενοι μέσα στην ίδια τη Μονή, λες και επιχειρούσαμε να φτάσουμε μέχρι και αυτό το καμπαναριό…
Πάμπολλοι οι επισκέπτες για τους ίδιους ή παραπλήσιους λόγους, μετά από 5ωρο θαλάσσιο ταξίδι μέχρι το επίνειο Κατάπολα και στη συνέχεια με λεωφορεία μέσω της Χώρας μέχρι την απόκρημνη τοποθεσία της Μονής στο πίσω μέρος του Νησιού, ανακουφιστήκαμε με δροσερό νερό, το ντόπιο φρέσκο λουκούμι και το εξαίρετο ρακόμελο παραγωγής των φιλόξενων μοναχών της άριστα συντηρημένης Μονής, δώσαμε τις υπέρ υγείας και αναπαύσεως αφιερώσεις μας, μεταρσιωθήκαμε πάνω από το «απέραντο γαλάζιο» με τις τουρκουάζ αποχρώσεις στα ρηχά και περιεργαστήκαμε κινώντας προς τα πίσω την εντυπωσιακή κάθετη αποκοτιά των πανύψηλων βράχων να δεσπόζουν στο μοναδικό μας Αιγαίο, την ψυχή της φυλής μας και των πρώτων εκφάνσεων της προϊστορικής Τέχνης, 2 χιλιετίες προ Χριστού με τα περίφημα Κυκλαδίτικα λατρευτικά ειδώλια ανώνυμων καλλιτεχνών!… Τα τουριστικά γραφεία που ενεπλάκησαν ανταγωνιστικά στη διοργάνωση με το δέλεαρ της φθηνής συμμετοχής (που δεν ήταν πραγματική) έφεραν πάμπολλους στο γαλήνιο Νησί, που δεν ήταν καλά οργανωμένο να τους υποδεχθεί κι’ έτσι δημιουργήθηκαν διάφορα «παρατράγουδα»…
Στη συνέχεια η νησιώτικη Χώρα σε δεσπόζουσα θέση στην κορυφή του Νησιού για τον φόβο των πειρατών, με εποπτεία του φυσικού λιμανιού και των κυριότερων οικισμών, με το ενετικό κάστρο στο κέντρο σε φυσικό βράχο, τους γραφικούς ανεμόμυλους στα απέναντι ανεμοτόπια, ακραιφνώς παραδοσιακή με την χαρακτηριστική νησιώτικη αρχιτεκτονική, τα γραφικά σοκάκια με τα κάτασπρα σπίτια και τις περιποιημένες αυλές, τις πλήθος συνοικιακές εκκλησούλες, τους χαρακτηριστικούς καφενέδες, τα περιποιημένα «ντουκιάνια» με τις τουριστικές πραμάτειες και την ωραία τοπική διακόσμηση, τα διάφορα τουριστικά καταλύματα σε παραδοσιακή μορφή και τέλος σαν επιστέγασμα τη σύζευξη ανθρώπων, οικόσιτων ζώων και του φυσικού ανάγλυφου του εδάφους… Οι διάφοροι Οικισμοί (Θολάρια, Λαγκάδα, Αιγιάλη), παραθαλάσσιοι ή ορεινοί, υπηρετούν πιστά το νησιώτικο χρώμα κι’ έχουν όλοι κάτι ιδιαίτερο να μας επιδείξουν… Οι ντόπιοι ήρεμοι, ευπροσήγοροι και εξελιγμένοι (χαρακτηριστικό άλλωστε των Νησιωτών) δεν είναι αφόρητα πιεστικοί όπως στα μέρη μας και αποφεύγουν συστηματικά την άγρα πελατών, όπως άλλωστε ο Ε.Ο.Τ. επιτάσσει στους κανονισμούς του!
Ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά λόγω του μεγάλου φόρτου επισκεπτών και της μη επαρκούς οργάνωσης των πρακτόρων παρά τις πολύ φιλότιμες μέχρι αυτοθυσίας προσπάθειες του Εφόρου Εκδρομών της Περιηγητικής Λέσχης Αγίου Νικολάου κου Αριστοτέλη Γεροντή, ο οποίος συνεπικουρούμενος από τον κο Σταύρο Δρακάκη αποτόλμησε να ικανοποιήσει την συμμετοχή 170 συνδημοτών μας (4 ολόκληρων λεωφορείων από Άγιο Νικόλαο) και να βρεθεί στη κόψη του ξυραφιού! Πλην όμως άξιζε τον κόπο παρά το εξαιρετικά σύντομο της διαμονής μας, γιατί βγήκαμε στο ωραίο ταξίδι με όλες του τις περιπέτειες, αλλά κερδίσαμε σε εμπειρίες και γίναμε σοφότεροι κατά τον ποιητικό λόγο του Αλεξανδρινού Καβάφη! Κι’ έτσι, πριν καλά-καλά εγκλιματιστούμε, επιστρέψαμε πάλι στη καθημερινή μας ρουτίνα με την κακοδαιμονία των ειδήσεων για πιθανό πιστωτικό γεγονός με απειλούμενη την κατάρρευση της Χώρας και του Λαού της! Αυτή η χρόνια κατάσταση έχει καταντήσει τραγική και ο Κόσμος μας έχει καταληφθεί από μόνιμη μέχρι απάθειας μελαγχολία, αφού τίποτα πια ούτε κανείς φαίνεται να μας γλυτώνει ούτε φως να καταυγάζει στο βάθος του τούνελ της εθνικής μας περιπέτειας…
Όσοι πιστοί προσέλθετε στις ερεβώδεις πύλες του Διαδικτύου να απολαύσετε στη διεύθυνση
την μελαγχολική μακρόσυρτη περιγραφή μιας αναμενόμενης Συντέλειας του Κόσμου από ένα επελαύνοντα πλανήτη την “Melancholia”, δημιουργία του αιρετικού Δανού σκηνοθέτη Lars von Trier υπό τους μεγαλειώδεις και θλιβερούς τόνους μουσικής Wagner, που εκστασιάζει τους Γερμανούς πιστωτές μας και ταιριάζει στη τραγικότητα της εθνικής μας κατάστασης! Στη συνέχεια και στη διεύθυνση
υπάρχει μια πιο επιστημονικοφανής και λιγότερο καλλιτεχνική εκδοχή της Συντέλειας του Κόσμου μέσα από τη σύγκρουσή του με κομήτη (πριν μερικά χρόνια άλλωστε μας πλησίασε η ουρά ενός τέτοιου απρόσκλητου επισκέπτη) και με εντυπωσιακά πλάνα καταστροφής! Έτσι για να εγκλιματιζόμαστε και να βλέπουμε με απάθεια τα πιθανά σενάρια ολέθρου…
ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΣ. ΤΖΑΡΔΗΣ
