Στο φαράγγι της Ίμπρου, στο νότο του νομού Χανίων, περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020. Απολαύσαμε μια ξεχωριστή πεζοπορία, σε ένα από τα πιο όμορφα και δημοφιλή φαράγγια της Κρήτης και χαλαρώσαμε στην μαγευτική παραλία του Φραγκοκάστελου, απολαμβάνοντας τα ζεστά νερά του Λυβικού.
Το φαράγγι της Ίμπρου βρίσκεται κοντά στη Χώρα Σφακίων και είναι τμήμα του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4. Ξεκινάει νότια από το χωριό Ίμβρος στο οροπέδιο Ασκύφου και καταλήγει μετά από περίπου 11 χλμ στο χωριό Κομιτάδες. Από τα πιο βαθιά και στενά φαράγγια της Κρήτης, προσελκύει πολυάριθμους περιπατητές, όχι μόνο λόγω της μοναδικής ομορφιάς του, αλλά και λόγω της ομαλής και εύκολης διάσχισης του.
Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί της Κυριακής, καθώς έπρεπε να διασχίσουμε και τους τέσσερις νομούς της Κρήτης για να φτάσουμε στο σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας μας. Περάσαμε από το πανέμορφο, μικρό οροπέδιο της Ασκύφου και μετά από 4 ώρες φτάσαμε στο γραφικό χωριό της ΄Ιμπρου και συνεχίσαμε μέχρι το εκδοτήριο εισιτηρίων που βρίσκεται στη είσοδο του φαραγγιού. Εβδομήντα πέντε πεζοπόροι, με σύμμαχο τον ζεστό φθινοπωριάτικο ήλιο, ξεκινάμε την πορεία μας, από υψόμετρο 772μ. Το αρχικό τμήμα του φαραγγιού ονομάζεται Ποροφάραγγο ή Πορόλαγκος και είναι αρκετά ανοιχτό, με χαμηλά πλαϊνά τοιχώματα. Ακολουθούμε κατηφορική πορεία, με το φαράγγι να στενεύει διαρκώς, τα τοιχώματα να υψώνονται ψηλότερα και το τοπίο να γίνεται πιο εντυπωσιακό. Σύντομα στα πλάγια του φαραγγιού βλέπουμε σκοτεινές σπηλιές, ενώ γέρικα κυπαρίσσια, πρίνοι και σφεντάμια ξεπετάγονται μέσα από τους βράχους.
Σε πολλά σημεία συναντούμε ίχνη του παλιού καλντεριμιού, που κάποτε ήταν το κύριο μονοπάτι που ένωνε τα Σφακιά με τα Χανιά. Για αιώνες το φαράγγι ήταν το μοναδικό ουσιαστικά πέρασμα της επαρχίας Σφακίων προς το βορρά και συχνά δόθηκαν μάχες με τους Οθωμανούς μέσα στο φαράγγι. Προχωρώντας, διασχίζουμε την τοποθεσία ‘Αεροπλάνο’, όπου συνετρίβη ένα Γερμανικό αεροπλάνο κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αμέσως μετά συναντάμε τα πρώτα πολύ στενά περάσματα, που απέχουν μόλις 2-3μ. Οι απότομες, ψηλές πλευρές συγκλίνουν, με το ύψος τους να φτάνει σε κάποια σημεία τα 300μ, αφήνοντας ένα στενό άνοιγμα που εμποδίζει το φως του ήλιου να φτάσει μέχρι την κοίτη του φαραγγιού. Τα πανύψηλα βράχια που έχουν χωριστεί βίαια, μοιάζουν να προσπαθούν μάταια να ξαναενωθούν. Το φαράγγι συνεχίζει ελικοειδώς και συχνά νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε αδιέξοδο ή μέσα σε τούνελ.
Συνεχίζουμε μέχρι την τοποθεσία ‘Γουρνιά’, όπου υπάρχουν μικρές γούρνες στο βράχο που γεμίζουν νερό το χειμώνα. Σύντομα φτάνουμε στο πιο εντυπωσιακό σημείο το φαραγγιού, τη ‘Στενάδα’. Εδώ τα τοιχώματα απέχουν μόλις 1.6μ μεταξύ τους, ενώ το ύψος τους φτάνει τα 300μ! Οι βράχοι είναι σμιλευμένοι με πανέμορφους σχηματισμούς, με εντυπωσιακές κυματοειδείς στρώσεις των πετρωμάτων, με περίεργα σχήματα και απρόσμενα χρώματα.
Μετά το στενό αυτό σημείο, το φαράγγι ανοίγει και συναντούμε ένα χώρο ανάπαυσης στην τοποθεσία ‘Μεσοφάραγγο’, όπου διασώζεται μια Βενετσιάνικη στέρνα νερού. Εδώ βρίσκεται και το σπίτι του φύλακα του φαραγγιού, καθώς για λόγους ασφάλειας γίνεται αριθμητικός έλεγχος των ατόμων που μπαίνουν στο φαράγγι και όσων φτάνουν μέχρι την έξοδο. Συνεχίζουμε πάντα κατηφορικά, περνάμε από μια μεγάλη κατολίσθηση και αμέσως μετά τα τοιχώματα και πάλι πλησιάζουν, σχηματίζοντας ένα εντυπωσιακό στένεμα στην τοποθεσία ‘Γκρεμνάρια’.
Μετά από σύντομη πορεία φτάνουμε στο πιο χαρακτηριστικό σημείο του φαραγγιού, στην ‘Ξεπητήρα’. Μια επιβλητική, πέτρινη καμάρα, μια ‘ιδιοτροπία’ της φύσης που προκαλεί δέος, καθώς στο πέρασμα των αιώνων σμιλεύτηκε πάνω στον βράχο με την βοήθεια του νερού αυτό το εντυπωσιακό γλυπτό, με το μεγάλο αψιδωτό άνοιγμα και τη στιβαρή πέτρινη ‘κολώνα’ που το στηρίζει.
Συνεχίζουμε την πορεία μας μέσα στο φαράγγι, που εντυπωσιάζει με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Περνάμε από μερικά ακόμη στενά περάσματα και φτάνουμε ως την έξοδο του φαραγγιού κοντά στο χωριό Κομητάδες, μετά από πεζοπορία διάρκειας λιγότερο από 3 ώρες και έχοντας διανύσει σχεδόν 7χλμ. Επιβιβαζόμαστε στα λεωφορεία και καταλήγουμε στην παραλία του Φραγκοκάστελου περίπου στις 2 το μεσημέρι.
Το Φραγκοκάστελο (δηλ. το κάστρο των φράγκων) είναι κτισμένο δίπλα στη θάλασσα, στην άκρη μιας έρημης πεδιάδας του Νότιου Κρητικού Πελάγους, περιτριγυρισμένο από τα ανατολικά Λευκά Όρη. Κτίστηκε από τους Ενετούς στο διάστημα 1371-1374, με την προοπτική να τους προστατεύει από τους ανυπότακτους Σφακιανούς. Η σημερινή μορφή του κάστρου δε διαφέρει πολύ από την αρχική του. Αποτελείται από τέσσερις τετράγωνους πύργους, που συνδέονται μεταξύ τους με τείχος, σχηματίζοντας ένα ορθογώνιο φρούριο. Η ιστορία του πλούσια και βαριά, με πιο γνωστούς τους Δροσουλίτες, τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών που εμφανίζονται με το πρώτο φως της ημέρας για να χαθούν στην θάλασσα.
Απολαμβάνουμε χαλαρωτικές βουτιές στη θάλασσα του νότου, με φόντο το επιβλητικό κάστρο και συνεχίζουμε σε κοντινή παραδοσιακή ταβέρνα. Θαυμάζουμε το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα και επιστρέφουμε στον ΄Αγιο Νικόλαο αργά το βράδυ, έχοντας ολοκληρώσει μια ενδιαφέρουσα εκδρομική εξόρμηση, γεμάτοι εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς.
Φωτογραφίες, βίντεο, χάρτης διαδρομής στο blog του συλλόγου
