Η σημασία του για τους ζωντανούς οργανισμούς συμπεραίνεται από την περιεκτικότητα του φυτικού βλαστικού σώματος σε νερό, περιεκτικότητα σε νερό εξαρτάται η φυσιολογική λειτουργική δράση του φυτού, αφού μείωση της περιεκτικότητας σε νερό μειώνει την ένταση των λειτουργικών δράσεων.
Το τελευταίο γίνεται αντιληπτό στα ώριμα σπέρματα, που η ποσότητα του περιεχόμενου νερού φτάνει μέχρι 5%, ενώ η αναπνοή του είναι μόλις ανιχνεύσιμη.
Το νερό χρησιμοποιείται από τα φυτικά κύτταρα ως αντιδραστήριο κατά τη φωτοσύνθεση για το σηματισμό υδατανθράκων, καθώς και κατά την αναπνοή με την αποικοδόμηση μόνο – και πολυσακχαριτών ή λιπών.
Επίσης, ως διαλύτης οργανικών και ανόργανων ουσιών και ως μέσο διασποράς των κολλοειδών ουσιών του πρωτοπλάματος, μέσα στο οποίο πραγματοποιούνται όλες οι βιοχημικές αντιδράσεις του κυττάρου.
Το νερό αποτελεί μέσο μεταφοράς διαλυτών ανόργανων και οργανικών συστατικών του φυτού, τα οποία μεταφέρονται από το σημείο απορρόφησης ή του σχματισμού τους μέχρι το σημείο χρησιμοποίησης τους.
Ένας άλλος ρόλος του νερού, βασικής όμως σημασίας, είναι η ρύθμιση της θερμοκρασίας των φυτών, κυρίως κατά τη διάρκεια περιόδων υψηλής Θερμοκρασίας. Με τη διαπνοή επιτυγχάνεται πτώση της θερμοκρασίας των ιστών λόγω εξάτμισης του νερού.
Είναι γνωστό ότι η επιμήκυνση των κυττάρων κατά τη διάρκεια της πρωτογενούς αύξησης των ριζών και των βλαστών οφείλεται κυρίως στο σχηματισμό χυμοοπίων και συνεπώς στη διατήρηση της σπαργής των νεαρών αυξανόμενων οργάνων. Τα φυτά με το ριζικό τους σύστημα απορροφούν νερό από το έδαφος και ένα μέρος αυτού διαπνέεται στην ατμόσφαιρα κυρίως δια μέσου των φύλλων. Επομένως η περιεκτικότητα του φυτού σε νερό εξαρτάται από την ταχύτητα απορρόφησης και την ταχύτητα διαπνοής.
Το φυτό διαθέτει περίσσεια νερού όταν υπερισχύει η ταχύτητα απορρόφησης και συνεπώς βρίσκεται σε σπαργή, ενώ στην περίπτωση που υπερισχύει η ταχύτητα της διαπνοής το φυτό μαραίνεται λόγο μείωσης του νερού στους ιστούς του. Έχει διαπιστωθεί με πολλούς τρόπους ότι έντονος μεταβολισμός και συνεπώς ταχεία αύξηση παρατηρείται μόνο στα φυτικά τμήματα με αυξημένη περιεκτικότητα νερού.
Σε περίπτωση που η περιεκτικότητα του φυτού σε νερό είναι μειωμένη, η αύξηση του επηρεάζεται δυσμενώς, αφού η φωτοσυνθετική του δραστηριότητα αλλά και ο πολλαπλασιασμός και η επιμήκυνση των κυττάρων, επιβραδύνεται σημαντικά. Έτσι επιταχύνεται η διαφοροποίηση των κυττάρων, τα οποία γίνονται μικρότερα σε μέγεθος και πιο παχύτοιχα.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα αυξανόμενα μέρη του φυτού να έχουν μικρότερο μέγεθος και περισσότερους στηρικτικούς ιστούς, ενώ τα φύλλα να είναι μικρότερα και παχύτερα με ενισχυμένη την εφυμενίδα. Τα γνωρίσματα ατά αποτελούν χαρακτηριστικά ξηρομορφίας και εμποδίζουν την εξάτμιση, ενώ διατηρούν τους μεσοκυττάριους χώρους των υποκείμενων ιστών σε αρκετά ψηλή σχετική υγρασία.
Επομένως τα φυτά αυτά εξακολουθούν να αυξάνουν με αργούς σχετικά ρυθμούς ακόμη και σε ξηρή ατμόσφαιρα.
Με όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν γίνεται αντιληπτό σε όλους μας πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει η ύπαρξη του νερού σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς
Φρουζή ¶ννα
Αρχιτέκτων Τοπίου
