Όλο το καλοκαίρι έβλεπε τον πατέρα του κατσουφιασμένο. Το φαρδύ χαμόγελο του είχε χαθεί μαζί με το νερό…
Η μητέρα προβληματισμένη κι εκείνη τους είχε εξηγήσει ότι δεν έβρεξε αρκετά φέτος με αποτέλεσμα να μην φτάνει το νερό για τις καλλιέργειες τους.
Πενιχρή η παραγωγή και δύσκολα τα επόμενα χρόνια.
Ήδη είχαν
ξεκινήσει μέτρα προστασίας στο σπιτικό τους…
Μάθαιναν να σέβονται και τις ελάχιστες σταγόνες της βρύσης…
Η καθαριότητα και οι λοιπές εργασίες απαιτούσαν πλέον ένα αίσθημα
προβληματισμού για το μέλλον του τόπου τους…
Τους έλαχε να ζουν σε έναν τόπο που οι βροχές ευλογούσαν λιγότερο από άλλα μέρη του νησιού …
Τα δελτία καιρού ήταν
πλέον πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο στο χαζοκούτι… χαρμόσυνα μαντάτα οι
προγνώσεις βροχών … Θλίψη η χειμερινή ηλιοφάνεια …
Κατάρα η σκόνη της Αφρικής…
Ο παππούς θυμήθηκε παρόμοιες καταστάσεις πριν χρόνια και τους έλεγε για λιτανείες και ολονύκτιες προσευχές στο χωριό …
Χθες περίμεναν
την βροχή… Όλοι έλεγαν ότι θα βρέξει πολύ…
Το έλεγαν τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και οι επίσημες αρχές του τόπου …
Δώσανε και όνομα στην βροχή, τόσο πολύ την λαχταρούσαν…
Ο μικρός είχε ένα
σοβαρό αλλιώτικο βλέμμα δυο μέρες τώρα…
τα ξημερώματα τον είδε ο πατέρας του να κατεβαίνει την σκάλα μούσκεμα από πάνω
ως κάτω …
Που ήσουν τον
ρώτησε ;
Έκανα το χρέος μου μπαμπά αποκρίθηκε, και πήγε για ύπνο δείχνοντας εμφανώς
καταβεβλημένος από το ξενύχτι …
Το μεσημέρι η μητέρα ζήτησε από τον πατέρα να επισκεφθεί την ταράτσα να δει τα καμώματα του κανακάρη τους …
Το θέαμα ήταν μια αναπάντεχη έκπληξη …
Σε μια ταράτσα 40
τετραγωνικών είχαν τοποθετηθεί με μαεστρία , δεκάδες κουβάδες, ποτήρια, ταπεράκια,
κουτιά κάθε μεγέθους και σχήματος …
ΟΛΑ γεμάτα με το δώρο της ζωής …
Το μεσημέρι στο τραπέζι τους δήλωσε την επιθυμία του να μεγαλώσει και να σπουδάσει μηχανικός …να μπορεί να φτιάχνει φράγματα που να κρατούν το νερό της Κρήτης … Δάκρυσε ο πατέρας…
Σκέφτηκε πως…
Ίσως οι επόμενες γενιές διορθώσουν όσα οι προηγούμενες τους στέρησαν αφελώς …
Μιχάλης Περάκης
