Βραχάσι και Μίλατος

Του Γιώργου Μανουσάκη.
Από το 1997, που ξεκίνησε ο αγώνας για τον Δήμο Βραχασίου, υπήρξε κοινή πεποίθηση στις τοπικές κοινωνίες Βραχασίου και Μιλάτου ότι γεωγραφικοί, κοινωνικοί και κυρίως αναπτυξιακοί λγοι επιβάλλουν την μεταξύ τους συνένωση. Υπήρχαν βέβαια τότε οι γνωστοί «καλοθελητές» από άλλα χωριά που προσπαθούσαν να σπείρουν ζιζάνια διχόνοιας. Στους Μιλαθιώτες έλεγαν «πώς δέχεστε να διεκδικείτε συνένωση με όνομα δήμο Βραχασίου, εσείς που το χωριό σας έχει το ιστορικό σήλαιο της Μιλάτου».

Την ίδια στιγμή οι ίδιοι έλεγαν προς Βραχασώτες «πώς δέχεστε ένα Μιλαθιώτη ως πρόεδρο της επιτροπής αγώνα, εσείς που το χωριό σας έχει γεννήσει προσωπικότητες σαν τους Σφακιαννάκηδες». Ευτυχώς, η ωριμότητα της πολιτικής σκέψης των κατοίκων της περιοχής μας, δεν άφησε τα ζιζάνια αυτά να πολλαπλασιαστούν και οι προσπάθειες διχόνοιας έπεσαν στο κενό. Ο αγώνας, με εξαίρεση τις γνωστές μειοψηφίες και στα δύο χωριά, υπήρξε κοινός και αδιαίρετος. Τα πληθυσμιακά και οικονομικά μεγέθη των δύο χωριών ήταν δεδομένα και ανάλογη υπήρξε η προσφορά και από τις δύο πλευρές. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι βρέθηκε η χρυσή τομή έτσι ώστε ο αγώνας να διατηρηθεί ακέραιος μέχρι τη στιγμή της δικαίωσης, μιας δικαίωσης που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην ενότητα και στην αλληλεγγύη των δύο κοινωνιών.
Ήρθε λοιπόν, τον Μάρτιο του 2006, η στιγμή που το αίτημα ικανοποιήθηκε και ξεκίνησε πλέον η αυτοδιοικητική συνύπαρξη των δύο χωριών. Οι γνωστοί καλοθελητές επανήλθαν και άρχισαν ξανά το τροπάριο τους: «πώς δέχεστε να αποτελείτε έναν οικίσκο του Βραχασίου, οι Βραχασώτες θα σας γράψου και θα κοιτάξουν μόνο το χωριό τους» έλεγαν προς τους Μιλαθιανούς. Κι΄ από την άλλη απευθυνόμενοι στους Βραχασώτες ανέφεραν με χαιρεκακία: «Είναι δυνατόν η Κοινότητα Βραχασίου να έχει Μιλαθιώτη πρόεδρο; αυτός θα κοιτάξει μόνο την Μίλατο». Τα αποτελέσματα των εκλογών του Οκτωβρίου απέδειξαν ότι οι απόπειρες δημιουργίας διχόνοιας απέτυχαν και πάλι. Τόσο η σύνθεση του Κοινοτικού Συμβουλίου, όσο και η συμμετοχή των ψηφοφόρων, έδειξαν ότι η κοινή πορεία των δύο κοινωνιών συνεχίζεται με ομόνοια και ωριμότητα.

Όμως, οι προσπάθειες δημιουργίας κλίατος διχόνοιας ανάμεσα στα δύο χωριά από τους γνωστούς «καλοθελητές» συνεχίζονται ακόμα και σήμερα, που η Κοινότητα Βραχασίου κάνει τα πρώτα δύσκολα βήματα της. Κάποιοι κάθονται με το κομπιουτεράκι στο χέρι και μετράνε «πόσα λεφτά θα πάνε στη Μίλατο και πόσα στο Βραχάσι», «πόσοι θα είναι οι υπάλληλοι από το Βραχάσι και πόσοι από τη Μίλατο». Θεωρώ βέβαιο ότι οι προσπάθειες αυτές θα πέσουν και πάλι στο κενό. Το ζητούμενο πλέον είναι, το κατά πόσο η νέα Κοινότητα Βραχασίου θα ανταποκριθεί στις αναπτυξιακές επιδιώξεις των κατοίκων των δύο χωριών που αγωνίστηκαν για τη δημιουργία της. Κατά τη γνώμη μου, η κοινοτική αρχή θα κριθεί με βάση αυτό το ζητούμενο και όχι με βάση τα διασπαστικά κριτήρια των γνωστών «καλοθελητών».