Σκηνή από κάποιο σημείο του Αγίου Νικολάου, κάποιο πρόσφατο απόγευμα, δεν έχει σημασία, ο τόπος, ο χρόνος, το σημείο, αλλά η πράξη και η λογική πίσω από αυτή τη πράξη.
Το αυτοκίνητο ντε και καλά, πρέπει να το έχουμε όσο πιο κοντά γίνεται, όπου πάμε, ακόμα και για τσιγάρα ή και για κατούρημα.
Και αφού δεν χωράει λόγω μεγέθους, το ανεβάζουμε στο πεζοδρόμιο.
σο για τους πεζούς, αυτούς έτσι κι αλλιώς δεν τους λογαριάζει κανείς.
Αυτή η εικόνα δυστυχώς, δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά επιβεβαιώνει τον κανόνα σΆ αυτή τη χώρα, ότι δηλαδή, ο καθένας κοιτζει τη πάρτη του αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπο.
Επιβολή δια του μεγέθους, ή δια του τσαμπουκά, αδιαφορώντας για τον άλλον.
Λίγο μετά όμως, όταν ο ίδιος αυτός που καβαλίκεψε το πεζοδρόμιο, εμποδιστεί από κάποιον ομοϊδεάτη του, τότε θα αρχίζει να μιλάει για τάξη και λογική κλπ. κλπ.
Επιβολή δια του μεγέθους, ή δια του τσαμπουκά, αδιαφορώντας για τον άλλον.
Λίγο μετά όμως, όταν ο ίδιος αυτός που καβαλίκεψε το πεζοδρόμιο, εμποδιστεί από κάποιον ομοϊδεάτη του, τότε θα αρχίζει να μιλάει για τάξη και λογική κλπ. κλπ.
Και η ζωή συνεχίζεται.