Ο θαυμασμός μου για τον αγώνα των συναδέλφων των ΝΕΩΝ
Εργαζόμενοι στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ) και μέλη ενώσεων του Τύπου συμμετέχουν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του οργανισμού, Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζω τον θαυμασμό μου για τους συναδέλφους της εφημερίδας Τα ΝΕΑ.

Κηδεία και μνημόσυνο κάναν όλοι στην εφημερίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, που κατέρρευσε υπό το βάρος των δανείων της οικογένειας Ψυχάρη, αλλά να, εκεί είναι όρθια μαζί με τους συναδέλφους που την «ανέστησαν».

Η διαφορά από τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης που βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση, ήταν η αποφασιστικότητα των δημοσιογράφων. Δεν θυμάμαι άλλη παρόμοια περίπτωση. Η επιτυχημένη ιστορία της «Εφημερίδας των Συντακτών» ήταν ολίγο διαφορετική. Υπό την έννοια ότι η «Ελευθεροτυπία» έκλεισε και χάθηκε και αρκετοί από τους δημοσιογράφους της προχώρησαν στην έκδοση της «ΕτΣ», η οποία πάει εξαιρετικά. Δεν σώθηκαν μόνο θέσεις εργασίας αλλά διασώθηκε και μία ισχυρή και ανεξάρτητη φωνή.

Η απόφαση του Πρωτοδικείου έβγαλε από τον αναπνευστήρα Τα ΝΕΑ και εκτός άλλου απροόπτου θα συνεχίσει να εκδίδεται και να κυκλοφορεί απρόσκοπτα. Συμβαίνει και κάτι άλλο: Οι συνάδελφοι που είχαν να πληρωθούν μήνες -με βάση πάντα την απόφαση του Πρωτοδικείου- τώρα θα έχουν ένα εισόδημα. Με λίγα λόγια δεν θα εργάζονται τζάμπα.

Βέβαια, για να φτάσουν μέχρι εδώ, και να έχουν το δικαίωμα να ελπίζουν για το μέλλον, έκαναν θυσίες, έδωσαν μάχες και δεν το έβαλαν κάτω στην πρώτη αποτυχία. Όταν οι δικαστές είδαν στη δικαστική αίθουσα τόσους εργαζομένους του ΔΟΛ να ζητούν το δικαίωμα μίας δεύτερης ευκαιρίας, υπήρχε περίπτωση να αποφασίσουν διαφορετικά. Μία αρνητική απόφαση θα ήταν έγκλημα (και τη λέξη δεν την βάζω σε εισαγωγικά). Την ίδια στιγμή επιτέλους οι τραπεζίτες κατάλαβαν ότι τα μέσα ενημέρωσης αποτελούν δικά τους περιουσιακά στοιχεία, καθώς όλα είναι φορτωμένα με δάνεια.

Δεν θα τολμήσω να κάνω συγκρίσεις με άλλα ΜΜΕ για να μην βρω πάλι τον μπελά μου, αλλά ελεύθερος άνθρωπος είμαι και δεν μπορεί να μου απαγορεύσει κανείς την έκφραση γνώμης. Και ούτε φοβάμαι τις απειλές των άκαπνων… Στα παλιά μου τα παπούτσια τις έχω γραμμένες…

Λοιπόν: Οι εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους δεν έχουν τη δική μας πολυτέλεια. Δεν έχουν φωνή. Κατεβαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται και η υπόθεση τους, τα δίκια τους, θα δημοσιοποιηθούν αν φιλοτιμηθούν κάποιοι δημοσιογράφοι. Στην περίπτωση των ΜΜΕ, οι εργαζόμενοι έχουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για να διαλαλήσουν και να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους, και τις τηλεοπτικές οθόνες. Το μήνυμά τους μπορεί να πάει παντού.

Όταν έχεις, λοιπόν, φωνή, την χρησιμοποιείς. Ούτε την λογοκρίνεις, ούτε την πνίγεις. Και βοηθάς και άλλους συναδέλφους σου να δημοσιοποιήσουν τα αιτήματα τους… Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Και μένω εδώ (προς το παρόν καθώς στο μέλλον θα έχουμε να πούμε πολλές και πικρές αλήθειες)…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι:
Η ΕΣΗΕΑ έπαιξε πολύ σοβαρό και εποικοδομητικό ρόλο στην υπόθεση των ΝΕΩΝ. Να τολμήσει να το κάνει για όλα τα ΜΜΕ. Ειλικρινή συγχαρητήρια…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ:
Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας; Έτσι τουλάχιστον φαίνεται… Την Πέμπτη, η Digea θα κατεβάσει τα ρολά του Mega και μέσα σε λίγες μέρες το Μεγάλο Κανάλι θα έχει εξαφανιστεί από τις οθόνες… Πεντακόσιοι (500) και πλέον άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι και απλήρωτοι. Εκτός… Υπάρχει, ευτυχώς, και το εκτός…

Οι μέτοχοι και οι τραπεζίτες μπορούν με μία απλή κίνηση να αποφύγουν τον θάνατο της επιχείρησής τους. Διότι το Mega είναι επιχείρηση και των τραπεζών, αφού κατέχουν το ποσοστό του κ. Σταύρου Ψυχάρη και όχι μόνο. Στο σημείο που έφτασαν οι ίδιοι τα πράγματα, μέτοχοι και τραπεζίτες, πρέπει να πάρουν την τελική απόφαση. Είτε σώζουν την επιχείρησή τους, είτε την κλείνουν. Αυτή η μεσοβέζικη κατάσταση δεν αντέχεται και δεν πρέπει να κρατήσει ούτε μία μέρα παραπάνω.

Η απόφαση της ανεκδιήγητης Digea τους δίνει την ευκαιρία να λάβουν μία εκ των δύο αποφάσεων: Σωτηρία ή κλείσιμο. Έχουν δικαιώματα και όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι σας, που εργάστηκαν 26 χρόνια με αυταπάρνηση για την επιχείρηση σας. Και πάνω απ’ όλα έχουν το δικαίωμα να μαζέψουν τις ζωές τους και να προχωρήσουν μπροστά αν και το μέλλον είναι εντελώς αβέβαιο, καθώς η αγορά δεν μπορεί να απορροφήσει τους νέους ανέργους. Ότι μπορεί να σωθεί το Mega ουδείς έχει αμφιβολία. Και επίσης γνωρίζουμε αν κλείσει ποιοι θα φέρουν ακεραία την ευθύνη. Όχι οι εργαζόμενοι. Αυτά…

Πηγή: www.mignatiou.com

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos