Με αφορμή την «Καμπουρομανώλενα»…
Εδώ και μερικά εικοσιτετράωρα παρακολουθώ μια επική μάχη στα κοινωνικά δίκτυα μεταξύ υπέρμαχων των όσων ειπώθηκαν από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ευγένιο και όσους επιτίθενται στα λεγόμενα του με μπροστάρη (-ή μπροστάρισσα) του διαλόγου, την «καμπουρομανώλενα».
Ο ρόλος αυτός, παρόλο που δεν τον γνώριζα μέχρι σήμερα, από ότι διαπίστωσα στην αναζήτηση μου, είναι αρκετά δημοφιλής και στηρίζεται διαχρονικά στην σάτιρα της διαφορετικότητας. Υιοθετεί απλοϊκά τον γυναικείο ρόλο – όχι επειδή σέβεται τις γυναίκες, – αλλά επειδή αν τολμούσε να απευθυνθεί στην κρητική κοινωνία γι’ αυτά που σατιρίζει ως «άνδρας», εκείνη, θα τον απέρριπτε.
Προβάλει την γυναίκα ως μια γριά μαυροφορεμένη αδαή κουτσομπόλα που καταπίνει αμάσητο ότι ακούει στην τηλεόραση/ Ίντερνετ κλπ και για να διατηρεί υψηλά τα ποσοστά του (τόσο όσο) προάγει τον διχασμό στηριζόμενος στις φοβίες του απλού κόσμου. Το έπραξε κατά την πανδημία όπου εξίσωνε τους «εμβολιαστές» με «σατανιστές» και συνεχίζει να το πράττει και τώρα προσπαθώντας να διασπάσει το ποίμνιο της Εκκλησίας.
Με παρένθεση: (Θα αναρωτηθώ ρητορικά, πως και γιατί δεν επεμβαίνει εισαγγελέας αφού οι εκφράσεις μίσους είναι δημόσιες και με ονοματεπώνυμο. Με στενοχωρεί που προβάλλονται δημόσια επιθετικά πρότυπα κι η δικαιοσύνη δεν παίρνει θέση. Αν τα επώνυμα τρολ μπορούν να σκορπούν μίσος ατιμώρητα, δεν περνάει αυτόματα το μήνυμα πως και τα ανώνυμα μπορούν να το πράττουν καθημερινά προάγοντας το bullying σε όλες του τις εκφράσεις;)
Ζούμε δυστυχώς σε μια εποχή μίσους και φθόνου. Ζηλεύουμε και μισούμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, ότι διαφέρει από εμάς και το όσο φτάνει το καλάθι μας. Όμως αντί να απαντάμε με αγώνα αυτοβελτίωσης, επιλέγουμε την βία.
Βία απέναντι σε καθετί διαφορετικό, σε καθετί που δεν κατανοούμε, σε καθετί που δεν μας ανήκει… είμαστε στον πρώτο μήνα του χρόνου κι όμως δυο γυναίκες ήδη έχουν πέσει νεκρές από τα χέρια εκείνα που θα έπρεπε να τις αγκαλιάζουν με σεβασμό… Μια γυναίκα σκότωσε το βρέφος της γιατί κανένας δεν ήταν εκεί να διαγνώσει ότι δεν ήταν κατάλληλη να το μεγαλώσει (κι ας το έφερε στην ζωή) κι ένας πατέρας πήρε το νομό στα χέρια του για να τιμήσει έστω κι εκ των υστέρων την υπόσχεση που είχε δώσει στο παιδί του, ότι θα το προστάτευε πάντα, κι όμως μέσα του, είχε αποτύχει….
Παράλληλα, κακοποιήσεις ζώων και ηλικιωμένων από τους φροντιστές τους, παιδιών από τους γονείς τους ή τους εκπαιδευτικούς τους, ναρκωτικά στα σχολεία, βία στα πανεπιστήμια, υποβάθμιση στα νοσοκομεία κι η πανδημία να ξαναφουντώνει, συνθέτουν την παλέτα της καθημερινής ειδησεογραφίας με μικρές πινελιές survivor και glamour lifestyle, όχι προφανώς του απλού λαού, κάποιων… άλλων… δεν τους ξέρετε…. Ουφ…
Μέσα σε όλη αυτή τη μιζέρια και την κακομοιριά του λαού που έδωσε το φως του σε όλους τους άλλους (κι έμεινε στο σκοτάδι) έρχεται μια συνέντευξη φωτισμένη από τον κ. Σαχίνη με φιλοξενούμενο τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης που λέει το απλούστατο (με δικά μου λόγια) «η Εκκλησία δεν απορρίπτει πρόσωπα αλλά πράξεις, Χριστός σημαίνει Αγάπη προς όλους ανεξαιρέτως, δεν ξέρω και δεν απορρίπτω πριν μελετήσω τι είναι το σωστό με τις τεκνοθεσίες ετεροφύλων και ομόφυλων» και ξαφνικά έχει πέσει πάνω του όλη η μάτσο μπόχα που μισεί καθετί που δεν καταλαβαίνει και τον κατηγορεί με λόγια κι υποθέσεις συσπειρώνοντας εναντίων του ανθρώπους που οι ίδιοι πιθανότατα δεν κατάφεραν να δουν καν την ίδια τη συνέντευξη για να έχουν προσωπική άποψη.
Γιατί αυτό μισεί πραγματικά η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» που αναφέρουν σε κάθε post… την προσωπική γνώση και άποψη! Γι’ αυτό εισάγουν στους κόλπους τους απεγνωσμένους και ταλαιπωρημένους, ανθρώπους που δεν μπορούν οι ίδιοι να ψάξουν, να μελετήσουν και να κατανοήσουν και τους υποβάλουν σε τέτοιου είδους πλύση εγκεφάλου, ώστε από ελεύθερες προσωπικότητες να μετατρέπονται σε μάζα.
Όμως ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος είπε κι άλλα που πέρασαν στο ασυνείδητο του απλού κόσμου αλλά ίσως να αποτελούν αυτά την γενεσιουργό αιτία που πραγματικά πυροδότησε αυτόν τον πόλεμο εναντίων του.
Μίλησε για εξορθολογισμό των οικονομικών εντός τους κόλπους της εκκλησίας και τόλμησε με το θάρρος της προσωπικής του αγνότητας αλλά και της θέσης να θίξει το ζήτημα των κληρικών που δεν τιμούν τα άμφια που φέρουν. Μίλησε δηλαδή με ειλικρίνεια τέτοια, σαν να έβγαινε ένας γιατρός και να έλεγε «έχω συναδέλφους που παίρνουν φακελάκια» ή εκπαιδευτικός που θα τόνιζε πως «δυστυχώς υπάρχουν στους κύκλους της εκπαίδευσης και παιδόφιλοι».
Κι αυτό έτσουξε.
Επειδή λοιπόν, το κείμενο αυτό τελειώνει, παρόλο που πάλι ξεκίνησε από Άγιο Νικόλαο κι έφτασε Ηράκλειο μέσω Χανίων, – όπως όλα μου τα κείμενα άλλωστε, – και πρέπει κάπου να καταλήξει, πέραν του ότι θα ευχηθώ στον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο μας, να αντέξει για να φέρει εις πέρας το έργο του, θα επισημάνω και στην καθεμία και στον καθένα από εμάς, πριν σηκώσουμε τον λίθο να τον πετάξουμε σε αυτόν ή αυτήν που διαφέρουν, να σκεφτούμε και λιγάκι την καμπούρα μας.
Κι επιτέλους ανοίξτε και κανένα βιβλίο μήπως κατανοήσετε πως η Ορθόδοξη Πίστη δεν είναι copy paste από κομμάτια της Καινής και Παλαιάς Διαθήκης όπως έχει γεμίσει το διαδίκτυο…
Της Ευαγγελίας Φανουράκη,
Υγιεινολόγου MPh
Ανεξάρτητης Δημοτικής Συμβούλου Αγίου Νικολάου
