Η σύλληψη το βράδυ της Παρασκευής ιδιοκτητών καταστημάτων διασκέδασης στον Άγιο Νικόλαο, έφερε και πάλι στο προσκήνιο το θέμα του θορύβου σε μια πόλη που προσπαθεί από τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 να βρει τον τουριστικό βηματισμό της αλλά μάταια.
Να υπενθυμίσουμε, τα σύντομα εκείνα χορευτικά σε κάποια εστιατόρια του 70 ή των αρχών του 80, κάτι μικρό, που όμως προκάλεσε το κυνήγι των ανταγωνιστών. Ύστερα τα νυχτερινά μαγαζιά πολλαπλασιάστηκαν, ουσιαστικά χρησιμοποιώντας τον εξωτερικό χώρο και οι εντάσεις άρχισαν να ανεβαίνουν με τη πρόοδο της τεχνολογίας.
Όμως υπήρχαν και υπάρχουν ξενοδοχεία. Και τώρα πλέον, νέες μορφές φιλοξενίας όπως τα AirBNB. Όπου επειδή σ’ αυτή τη χώρα, δεν υφίσταται η έννοια της χωροταξίας, ο καθείς μπορεί να κάνει ότι θέλει, όπου θέλει.
Και έτσι φτάσαμε ως εδώ: οι πελάτες να φεύγουν από τα ξενοδοχεία επειδή δεν μπορούν να κοιμηθούν. Και ο αντίλογος από τον σύλλογο εστίασης και διασκέδασης; “θέλουμε μια νεκρή πόλη”; Μα είναι ήδη νεκρή. Την έχουμε εμείς με τις λογικές μας νεκρώσει. Ας συγκρίνουμε τον κόσμο τώρα τον Ιούλη, με τα Χανιά, π.χ……
Το ερώτημα; Θέλουμε να γίνουμε Μύκονος; Ibiza; Αν θέλουμε και μπορούμε, τότε θα πρέπει να ληφθούν μια σειρά σκληρές αποφάσεις. Όπως, ή θα φύγουν τα ξενοδοχεία και οι κάτοικοι από το λιμάνι ή θα φύγουν τα μαγαζιά της νυχτερινής διασκέδασης και θα μετακομίσουν κάπου όπου δεν ενοχλεί κανείς, κανέναν.
Η κοροϊδία, της άδειας επέκτασης ωραρίου με στάθμη μουσικής τα 80 Db, τα οποία στη πραγματικότητα είναι 120……πρέπει να τελειώσει.
Ρίξτε μια ματιά αντίστοιχα τι συμβαίνει στην Ευρώπη
