Μπόγκαρτ, ΜπακόλΜαζί με τους ηλικιώτες, που μας εγκαταλείπουν διαδοχικά και επιλέγουν την παγερή σιωπή των κοιμητηρίων μας φεύγει και μια γενιά, που δεν πρόλαβε να γεράσει με τα σημερινά δεδομένα παράτασης του μέσου όρου ζωής κι’ έτσι αργά μα σταθερά αλλάζει η πόλη και απορφανίζεται από τα ντόπια γηγενή στοιχεία που την χαρακτήριζαν και την κωδικοποιούσαν από παλιά, τουλάχιστον από το τελευταίο μισό του αιώνα…

Αρχή έγινε με την Άννα Σταυροπιερράκου, πρωτότοκο θυγατέρα του αείμνηστου πρωθιερέα παπά Νικολάου Πάγκαλου και ακολούθησαν η Έλλη χήρα Ν. Πάγκαλου και η Κλειώ Κωνστ. Αμαριωτάκη. Παρά τα προβλήματα υγείας και ηλικίας των εξάντλησαν κάθε περιθώριο και υπήρξαν αθεράπευτα γαντζωμένες στη μοναδικότητα της ζήσης στο κλεινό άστυ πλάι στη δαντέλα του μεραμπελλιώτικου ακρογιαλιού. Δεν έλεγαν να παραιτηθούν, αλλά μας έκαναν να αισιοδοξούμε για τις μοναδικές ανθρώπινες δυνατότητες που μοιάζουν να είναι ακατάβλητες στο να υπερβαίνουν εμπόδια και μας συνέδεαν πάντοτε άμεσα και αδιάκοπα με το παρελθόν και τις παλαιότερες εποχές της πόλης!…

Παράλληλα άφησαν την μάταια αυτή, τραγικά αδιέξοδη, αλλά χωρίς εναλλακτική λύση εποχή και οι νεώτεροι συμπολίτες μας, ο γλυκύτατος Νίκος Ταβλάς του Εμμανουήλ του Γυμνασιάρχη, ο ατίθασος παιδιόθεν Αντώνης Ι. Νίχλος και ο Ηλίας Λιουδάκης, που μας παρέπεμπε φυσιογνωμικά στον εκφραστικό ερμηνευτή Αντώνη Καλογιάννη!

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν και έδρασαν αδιάκοπα εδώ και μ’ αυτούς απορφανίζεται μοιραία μα σταθερά το ντόπιο δυναμικό και η πόλη αλλάζει και αποκτά νέα φυσιογνωμία. Νέοι, επήλυδες, βαλκάνιοι πρόσφυγες, εσωτερικοί μετανάστες, πακιστανοί ασιάτες παντού. Είναι αυτό το νέο πρόσωπο της πόλης, που αποδομείται μοιραία από τις παλιές εικόνες και θύμισες και καταντά ξένο, νεόκοπο, ασύνδετο και χωρίς ακόμη τεκμηρίωση και ταυτοποίηση! Αυτή είναι και η μοίρα όλων των κοινωνιών, τίποτε δεν αντιστέκεται στη δίνη του πανδαμάτορα χρόνου, ισοπεδώνονται και αναδομούνται όλα εξ αρχής και επιπλέουν μόνο οι σημαντικές στάσεις και τα άτομα, που διαμορφώνουν εξ αρχής το καινούργιο πρόσωπο της Νέας Εποχής! Όλα ανατρέπονται και καθιζάνουν μόνο τα βέλτιστα, που αποτελούν οδηγούς ηθικής και πρακτέου για τους επερχόμενους…

«Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης!»… Μοιραία γκρεμίζονται πύργοι, καταπίπτουν εξουσίες, απαξιώνονται άρχοντες! Μένει μόνο σταθερός καταλύτης της νέας Γένεσης «Το ελιξίριο του έρωτα», που στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει την βιολογική εξίσωση της εξέλιξης και της επιβίωσης του είδους σε συνθήκες ολοένα μεταβαλλόμενες και μη προβλέψιμες! Ο συνδυασμός μετά από ανταγωνισμό των γονιδίων οδηγεί σε νέους «υπεράνθρωπους», που διαγκωνίζονται σε ικανότητες αλλά και καταστροφικές τάσεις με την απληστία και την μόνιμη βλάβη του φυσικού περιβάλλοντος. Σας αφιερώνω μια άρια από την ομώνυμη όπερα του Ντονιτσέτι “L’ elisir d’ amore”, που θα βρείτε αναρτημένη στην ιστοσελίδα του 104FM (104fm.gr) και στη σελίδα της «ΑΝΑΤΟΛΗΣ» και την δική μου στο δημοφιλές Facebook…

Καλή Σαρακοστή λοιπόν με άσκηση και εξοικονόμηση φυσικών δυνάμεων, καθώς επίσης και πνευματική και συναισθηματική ευφορία… «Οι καιροί ου μενετοί» εξακολουθούν να είναι παρά την συνεχιζόμενη μείζονα οικονομική και κρίση αξιών!…

άρια από την ομώνυμη όπερα του Ντονιτσέτι “L’ elisir d’ amore”

{youtube}1MFnSZ1GPMU{/youtube}

Σταύρος Τζαρδής
Print Friendly, PDF & Email

Από manos