Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου
Το 1962 η Unesco και το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καθιέρωσαν την 27η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Από τότε έως και σήμερα επιλέγεται ένας γνωστός διανοούμενος από τ κράτη – μέλη που μετέχουν στο θεσμό, για να απευθύνει ένα μήνυμα προς τον θεατρικό κόσμο. Το μήνυμα της πρώτης χρονιάς το έγραψε ο πολύ γνωστός συγγραφέας Ζαν Κοκτώ, ενώ το 2001 ήταν η χρόνια της Ελλάδας και του Ιάκωβυ Καμπανέλλη για να απευθύνει το δικό του μήνυμα. Κατά καιρούς μηνύματα για την Παγκόσµια Ηµέρα έχουν γράψει οι ¶ρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάµπλο Νερούδα, Ευγνιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, κ.ά.
Το Εθνικό Θέατρο
Η ιστορία του Εθνικού – Βασιλικού τότε- Θεάτρου ξεκίνα όταν το 1880 ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ λαμβάνει δωρεά 10.000 αγγλικές λίρες από τον ομογενή Ευστράτιο Ράλλη και αποφασίζει να τις χρησιμοποιήσει για την ανέγερση Εθνικής Σκηνής.
Έντεκα χρόνια αργότερα μπαίνουν τα θεμέλια του θεάτρου, επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, σε οικόπεδο του Νικόλαου Θων. Το θέατρο χτίζεται με βάση τα σχέδια του γνωστού και για άλλα δημόσια κτίρια Αυστριακού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ.
Πρώτος διευθυντής ορίζεται ο ¶γγελος Βλάχος. Στις 7 Νοεμβρίου 1901 ξεκινά η λειτουργία της Δραματικής Σχολής με καθηγητές τους Θωμά Οικονόμου και Αριστοτέλη Κουρτίδη. Δύο εβδομάδες αργότερα το θέατρο ανοίγει τις πύλες του στο κοινό, με μονόλογο από το έργο του Δημήτρη Βερναρδάκη «Μαρία Δοξαπατρή» και δύο ελληνικές μονόπρακτες κωμωδίες: Δημήτρη Κορομηλά «Ο θάνατος του Περικλέους» και Χαράλαμπου Αννινου «Ζητείται υπηρέτης».
Ήταν 30 Δεκεμβρίου 1903 όταν ανέβηκε η «Ορέστεια» του Αισχύλου, σε πεζή μετάφραση Γ. Σωτηριάδη. Αυτή η παράσταση υπήρξε και η αφορμή να ξεσπάσει μια μακρόχρονη γλωσική αντιπαράθεση. Φοιτητές της Φιλοσοφικής σχολής, υποκινούμενοι από τον αρχαιολάτρη καθηγητή τους Γ. Μιστριώτη κατέβηκαν στην Αγίου Κωνσταντίνου και προσπάθησαν να ματαιώσουν την παράσταση. Τα επεισόδια που προκλήθηκαν, γνωστά ως Ορεστειακά , είχαν αποτέλεσμα ένα νεκρό και δέκα τραυματίες.
Το 1930 ιδρύεται το Εθνικό θέατρο, με νόμο που υπογράφει ο τότε Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Παπανδρέου στις 3 Μαΐου. Γενικός Διευθυντής ορίζεται ο Ιωάννης Γρυπάρης. Μόνιμος σκηνοθέτης του θεάτρου ο Φώτος Πολίτης. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1938 θα ανέβει για πρώτη φορά, μετά την αρχαιότητα, παράσταση Αρχαίου Δράματος στο θέατρο της Επιδαύρου: η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή.
Εννέα χρόνια αργότερα κινητή μονάδα περιοδειών με το όνομα «¶ρμα Θέσπιδος» και σκηνοθέτη τον Πέλο Κατσέλη. Ενώ την ίδια χρονιά ιδρύεται και η Εθνική Λυρική Σκηνή. Το 1941, εξαιτίας του πολέμου μεταφέρονται οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και της Λυρικής Σκηνής στον κινηματογράφο Παλλάς στην οδό Βουκουρεστίου, που διαθέτει καταφύγιο για την περίπτωση αεροπορικού συαγερμού. Πρώτη επαγγελματική εμφάνιση της Μαρίας Κάλλας στη Λυρική Σκηνή, στο έργο «Βοκκάκιος».
Ενώ το 1948 θα εμφανιστεί για πρώτη φορά η Μελίνα Μερκούρη στο έργο του Μάρτιν Σιέρρα «Το τραγούδι της Κούνιας». Το 1951 είναι η τελευταία φορά που θα εμφανιστεί ο Αιμίλιος Βεάκης, στο έργο του Διονυσίου Ρώμα «Τρεις κόσμοι». Την ίδια χρονιά ο Βεάκης θα πεθάνει. Το 1956 ιδρύεται η Δεύτερη Σκηνή , με σόχο την παρουσίαση νεοελληνικών έργων. Εναρκτήρια παράσταση με το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η Έβδομη μέρα της Δημιουργίας». Το 1964 η Έλλη Λαμπέτη πρωταγωνιστεί στο έργο του Πωλ Κλωντέλ «Το Ατλαζένιο Γοβάκι». Η επομένη είναι η χρονιά τυ Δημήτρη Χορν να πρωταγωνιστήσει. 1971: Ίδρυση της Νέας Σκηνής, σε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του Μ. Περάκη, από τον τότε διευθυντή Βασίλειο Φράγκο. Δημιουργία Κινητής Θετρικής Μονάδας για περιοδείες στην ελληνική επαρχία. Είναι η σειρά του Μάνου Κατράκη να πρωταγωνιστήσει στο έργο του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες «Δον Κιχώτης».
1974: Διευθυντής του Θεάτρου διορίζεται για δεύτερη φορά ο Αλέξης Μινωτής. Ματαίωση της καλοκαιρινής παραγωγής της Λυσιστράτης επειδή ο ανδρικός χορός έπρεπε να πάρει μέρος στην γενική επιστράτευση κατά της Τουρκίας. Το 1978 ο Δημήτρης Ροντήρης θα σκηνοθετήσει για τελευταία χρονία στην Επίδαυρο.
Το 1980 ξεκινά η Παιδική Σκηνή με το έργο του Μώρις Μέτερλινκ «Το Γαλάζιο Πουλί» 1989: Η τελευταία εμφάνιση του Αλέξη Μινωτή στο Εθικό Θέατρο στο έργο «Η θυσία του Αβραάμ». Ίδρυση της Γ΄ Σκηνής, στο Γκαράζ του Εθνικού Θεάτρου, με το έργο του Πέτερ Βάϊς «Η Δολοφονία του Μαρά». Το 1993 εγκαινιάζεται η σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» στο κτίριο του Ρεξ, με το έργο το Δημήτρη Ψαθά «Φον Δημητράκης”.
Δύο χρόνια μετά και αφού το Εθνικό Θέατρο έχει γίνει Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, τη διεύθυνση αναλαμβάνει ο Νίκος Κούρκουλος. Εγκαινιάζεται και το Παιδικό Στέκι με το έργο του Μ. Περώ «Ωραία Κοιμωμένη».
Το 1996 δημιουργείται η Πειραματική Σκηνή, του ¶δειου Χώρου και του Εργαστηρίου Ηθοποιών. Στη συνέχεια ιδρύεται ο θίασος Περιοδειών Αρχαίου Δράματος και παρουσιάζονται τα έργα «Μήδεια» του Ευριπίδη και «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε πολλές πόλεις του εξωτερικού.
Το 2000 διοργανώνεται η Πρώτη Θερινή Ακαδημί Θεάτρου στο Μονοδένδρι της Ηπείρου. Τέλος το 2002 το Εθνικό Θέατρο γίνεται μέλος της Ευρωπαϊκής Θεατρικής Σύμβασης, στην οποία συμμετέχουν θέατρα από 23 χώρες της Ευρώπης.
γράφει η Βίκυ Αγγελοπούλου
Facebook Comments
