Οι καλικάτζαροι ή καρακατζόληδες, αποτελούν μέρος της λαογραφίας του τόπου.
 
Οι χριστιανοί Κρητικοί συνήθιζαν από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Φώτα, που φεύγουν οι καλικάνταροι, να μην τρώνε ελιές, φασόλια και σύκα για να μην βγάλουν καλόγηρους.

 

 

Οι καλικάντζαροι ζουν στα έγκατα της Γης και προσπαθούν με ένα πριόνι να κόψουν τον τεράστιο ξύλινο στύλο που κρατά τη Γη στη θέση της.
 
 Επιθυμία τους είναι να κόψουν το στύλο και να δουν τους ανθρώπους να γκρεμίζονται. Ανεβαίνουν μόνο πάνω στη Γη για δώδεκα μέρες για να πειράξουν τους ανθρώπους.
 
Παραμονή Χριστουγέννων ανεβαίνουν στη Γη. Ξετρυπώνουν μέσα από τις σπηλιές, τα πηγάδια, τις μυρμηγκοφωλιές και τα φαράγγια.
 
Τη μέρα τη φοβούνται, δεν κυκλοφορούν. Γι΄ αυτό βγαίνουν τη νύχτα και εισβάλουν στα σπίτια, μέσα από τις καμινάδες, τις χαραμάδες και τις κλειδαρότρυπες.
 
Τους αρέσει να πλατσουρίζουν μέσα στα δοχεία που έχουν οι νοικοκυρές το λάδι, στα τηγάνια, στα πιάτα και παλιότερα στα λυχνάρια. Αποτελούν το χειρότερο εχθρό των νοικοκυριών.
 
Λερώνουν τα φαγητά και αφήνουν τις βρωμιές τους οπουδήποτε. Οι καλικάντζαροι είναι τριχωτοί με μορφή τράγου. Στα χωριά συνήθιζαν να καίνε αλάτι ή να κρεμούν πίσω από την πόρτα ένα κατωσάγονο ή πανωσάγονο χοίρου για να τους εξευμνίσουν.
 
Οι καλικάντζαροι εξαφανίζονταν την ημέρα των Φώτων με τον αγιασμό των νερών.
 
Σε πολλές περιοχές στην Κρήτη πιστεύουν ότι καρακατζόλια γίνονται τα παιδιά που εννιούνται την ημέρα τω Χριστουγέννων, που σημαίνει ότι έχουν συλληφθεί στη γιορτή του Ευαγγελισμού, που δε θα έπρεπε από σεβασμό στην Παναγιά. Έτσι μεταμορφώνονται σε καρακατζόληδες κάθε χρόνο την παραμονή των Χριστουγέννων και ανήμερα των Φώτων ξαναγίνονται άνθρωποι.
Print Friendly, PDF & Email

Από manos