Πορεία προς το «Σταυρώσιμο» και «Αναστάσιμο» Πάσχα Επίκαιρη ομιλία του πρωτ. Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη
Πορεία προς το «Σταυρώσιμο» και «Αναστάσιμο» Πάσχα Επίκαιρη ομιλία του πρωτ. Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη

Με επίκαιρη ομιλία για την πορεία προς το «Σταυρώσιμο» και «Αναστάσιμο» Πάσχα ολοκληρώθηκε την Κυριακή 17 Απριλίου (Ε΄ Κυριακή των Νηστειών) στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίας Φωτεινής Ιεράπετρας ο κύκλος των ομιλιών της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας, μετά το πέρας των Κατανυκτικών Εσπερινών της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Προηγήθηκε η ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού, κατά τον οποίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιος και τέθηκε σε προσκύνηση των πολυάριθμων πιστών τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Παντελεήμονος του Ιαματικού.

Προλογίζοντας το θέμα της τελευταίας αυτής εσπερινής ομιλίας ο Σεβ. κ. Ευγένιος σημείωσε ότι «την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία μας τιμά την Οσία Μαρία της Αιγυπτία, η οποία από δούλη της αμαρτίας έγινε δούλη της σωτηρίας, γιατί ταύτισε τη ζωή της με τη ζωή του Ι. Χριστού και αρνήθηκε τον κόσμο επιτυγχάνοντας τη μεγαλύτερη επανάσταση και αλλαγή, που δεν είναι άλλη από το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να τον συνδέσομε με τον Σωτήρα Χριστό. Η άρνηση του κοσμικού φρονήματος, της φιλοπρωτίας και του εγωισμού και η συνειδητή επιλογή για αγώνες και θυσίες προς δόξαν Θεού, τι άλλο είναι παρά πορεία προς τον Σταυρό και την Ανάσταση,  την προσωπική και όλου του κόσμου γύρω μας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού μας δεν θα παύσει να ζει σταυραναστάσιμα γιατί ο Χριστός αυτόκλητος μας καλεί σε μια διαρκή πορεία και συνάντηση. Το βαθύτερο νόημα αυτής της συμπόρευσης και της συνοδοιπορίας με τον Χριστό θα μας παρουσιάσει ο Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Ευάγγελος Παχυγιαννάκης, βαθύς Θεολόγος και συγγραφέας άριστος, πολυμαθής και πολυτάλαντος, αλλά και Πατέρας και πνευματικός οδηγός».

Ο π. Ευάγ. Παχυγιαννάκης υπογράμμισε ότι ολόκληρη η ζωή του ορθοδόξου χριστιανού είναι μια πορεία, από την αρχή της εισόδου του στην Εκκλησία, μέσῳ του αγίου Βαπτίσματος ως την έξοδον του από την παρούσα ζωή και την αναμονή της κοινής αναστάσεως. Μια συνεχής σταυρώσιμη και αναστάσιμη πορεία επιστροφής είναι, γιατί, με το άγιον Βάπτισμα επισημοποιούνται οι απαρχές του Αγίου Πνεύματος, ο αρραβώνας των μελλόντων αγαθών  και η μετοχή στην ακαταίσχυντη ελπίδα της Αναστάσεως. Συγχρόνως, με τις δωρεές του ιερού μυστηρίου του Χρίσματος, που μας συντροφεύει πάντοτε ως μία συνεχής Πεντηκοστή, αυξάνονται και διαφυλάσσονται αυτές οι δωρεές, με τον δυναμισμό και την ποικιλία των αγώνων και των ιδρώτων της ασκητικής εμπειρίας. Όμως αυτό το περπάτημα στη νέα εν Χριστώ ζωή δεν είναι μια κατάσταση απλής οδοιπορίας χωρίς πειρασμούς, παραστρατήματα και αποπροσανατολισμούς τους οποίους με μαεστρία υποβάλλει ο μισόκαλος διάβολος. Η πορεία του αληθινού χριστιανού είναι μια κακοτράχαλη πορεία, που προϋποθέτει εγρήγορση και αγώνα συνεχή και πολύμοχθο. «Η οδός η απάγουσα εις την ζωήν είναι στενή και τεθλιμμένη» (Ματθ. 7,14). Γι’ αυτό χρειάζεται πάντοτε σε κάθε αναπνοή και σε κάθε μας βήμα η εκζήτηση της θείας βοηθείας και η προσκαρτέρηση του θείου ελέους. Είναι αδύνατον μόνοι μας να διεξέλθομε νικηφόρα αυτόν τον αγώνα δρόμου της πνευματικής μας πορείας χωρίς συνοδοιπόρο τον Χριστό, τον Οποίο «ντυθήκαμε» δια του ιερού Βαπτίσματος, γι’ αυτό και χρειάζεται ολοζωής αυτοπαράδοση στην ακένωτη ευσπλαχνία του Χριστού και μετοχή στη θεία Του ενανθρώπηση, η οποία και αποτελεί την ανακεφαλαίωση της σωτηρίας του κόσμου και την ασφαλή οδό της θεώσεως.

Έτσι, η νέα εν Χριστώ ζωή δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί διαφορετικά παρά μια συνεχής άσκηση κι ένας αγώνας, κι αφού, κατά τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, «η άσκηση είναι η μητέρα του αγιασμού», χωρίς αυτή τη στοργική μητέρα ο άνθρωπος μένει απεγνωσμένα ορφανός, δίχως τον εξαγιασμό και τη μεταμορφωτική διαδικασία της θείας χάριτος. Με την άσκηση επιτυγχάνεται η μεταβολή της ανθρώπινης ύπαρξης από απλής βιολογικής μονάδος σε πρόσωπον, με όλα τα στοιχεία του «κατ’ εικόνα» ζωντανά, ενεργοποιημένα προς το «καθ’  ομοίωσιν».

Η άσκηση, όπως ορίζεται από την εμπειρία των Αγίων Πατέρων, αποκλείει κάθε ταύτισή της με την ηθικολογία ή την αρετολογία της αυτόνομης ηθικής. Δεν είναι, η άσκηση, σύστημα αρετών, που προσβλέπει σε ηθικά πρότυπα μιας αντικειμενο-ποιημένης ηθικής, αλλά καρποφορία των χαρισμάτων του Θεού, που κατορθώνεται με τη μεταμορφωτική χάρη των μυστηρίων της Εκκλησίας, με την εργασία των εντολών και τη ζωοποιό δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ενάντια στις δαιμονικές δυνάμεις, που αντιστρατεύονται αυτή μας την αγιοπνευματική πορεία, «άχρις ου μορφωθή ο Χριστός εν ημίν» (Γαλ. 4,19).

Πορεία προς το «Σταυρώσιμο» και «Αναστάσιμο» Πάσχα Επίκαιρη ομιλία του πρωτ. Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη
Πορεία προς το «Σταυρώσιμο» και «Αναστάσιμο» Πάσχα
Επίκαιρη ομιλία του πρωτ. Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη

Θέλοντας η αγία μας Εκκλησία να βοηθήσει σ’ αυτή τη μεταμορφωτκή και αγιοποιό διαδικασία τους πιστούς, από την πίστη και την ελπίδα ως την πληρωτική αγάπη και από τη νήψη ως την απάθεια, από το πένθος το χαροποιόν ως τη χαρά του αιωνίου Πάσχα, δημιούργησε τις εκκλησιολογικές και λειτουργικές βάσεις, πάνω στις οποίες στηρίζεται, αναπτύσσεται και διαμορφώνεται όλη αυτή η σταυρική και πασχάλιος μεταμορφωτική διαδικασία με την εσχατολογική της προοπτική.

Η σωτηρία είναι δυνατή μόνο στην Εκκλησία. Και Εκκλησία είναι ο παρών Χριστός και η πάντοτε παρούσα ενεργός και ενεργοποιός Θεία Χάρις του σταυρωθέντος και αναστάντος Κυρίου. Είναι το συνεχές πέρασμα στο αιώνιο Πάσχα -«εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανον»- καθώς οι επάλληλες στιγμές συνθέτουν τη γήινη ιστορία μας. Όλη αυτή η λειτουργική αλληλουχία των γεγονότων και μορφών της ζωής του Χριστού και των Αγίων Του, που γεύονται την αλλοιωτική χαρά της Αναστάσεως και την ακατάσχετη φεγγοβολή της θείας Πεντηκοστής πραγματώνεται μέσα στον λειτουργικό χρόνο και χώρο της Εκκλησίας, όπου τα πάντα τελεσιουργούνται ως παρόντα μέσα στο αιώνιο «σήμερον» της Εκκλησίας.

Έτσι, η χαρμολύπη του Σταυρού, η μνήμη θανάτου, η προ οφθαλμών ημέρα της μελλούσης Κρίσεως, η πρόγευση της μετοχής στη χαρά του μυστικού και αιωνίου Πάσχα, τουτέστι στην πνευματική και πανευφρόσυνη συνεστίαση «ένθα ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος» των συνδαιτημόνων του Νυμφίου Χριστού, συμπυκνώνονται βιωματικά στο αιώνιο παρόν της Εκκλησίας.

Την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα η πορεία μας βρίσκεται  στο υψηλότερο σημείο του «σταυρώσιμου» και «αναστάσιμου» Πάσχα. Από το εσπέρας της Κυριακής των Βαΐων, όπου οι πένθιμες  καμπάνες χαιρετίζουν «των παθών του Κυρίου τας απαρχάς» και οι ύμνοι της ημέρας μας καλούν, όπως «κεκαθαρμέναις διανοίαις συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα και συζήσωμεν», ως τις χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες του Μεγάλου Σαββάτου, που μέσα στις δαφνοστόλιστες εκκλησιές ακούγεται ο δοξαστικός ύμνος: «Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην, ότι συ κατακληρονομήσης εν πάσι τοις έθνεσιν», το «σταυρώσιμο» και «αναστάσιμο» Πάσχα βρίσκει το πλήρωμά του.

Όλη η γήινη πορεία μας η σημαδεμένη από σταυρούς, από τη μήτρα της νέας εν Χριστώ ζωής, την κολυμβήθρα του αγίου Βαπτίσματος έως τη μήτρα της αιωνίου ζωής, το Μνήμα, συνθέτει το νόημα και το περιεχόμενο του «σταυρωσίμου» Πάσχα της ζωής μας, που είναι συγχρόνως και ο προάγγελος του «αναστασίμου» και αιωνίου Πάσχα.

Τέλος, ο ομιλητής τόνισε ότι «εμείς στην  Ορθόδοξη Εκκλησία μας πάντοτε εορτάζομε «σταυρώσιμο» και «αναστάσιμο» Πάσχα μαζί.  Αφού, ο σταυρωθείς και ταφείς και αναστάς Χριστός, Αυτός ο Ίδιος είναι η Διάβαση, το Πέρασμα, το Πάσχα. «Χριστός το καινόν Πάσχα, το ζωόθυτον θύμα» ψάλλομε την ημέρα της Αναστάσεως και το «Πάσχα υπέρ ημών ετύθη Χριστός», γράφει στην Α΄ πρός Κορινθίους (5,7) επιστολήν του ο Απόστολος Παύλος. Ας ευχηθούμε να μας αξιώσει ο Κύριος να βαδίσομε με χαρά το υπόλοιπον της ευλογημένης αυτής πορείας, προς το «σταυρώσιμο» και «αναστάσιμο» Πάσχα, η οποία είθε να γίνει για τον κόσμο ολόκληρο μια γλυκιά σταυροαναστάσιμη πορεία χαροποιού πένθους και  συναντήσεως με τον ερχόμενο Κύριο, προς το εκούσιον πάθος,  ως μέτοχοι  και κοινωνοί  της «κοινής αναστάσεως». Ἀμήν’’.

Ο Σεβ. κ. Ευγένιος ευχαρίστησε από καρδιάς τον π. Ευάγγελο για τη βαθυστόχαστη, γλαφυρή και μεστή θεολογικού περιεχομένου ομιλία του, καθώς και τον Ιερό Κλήρο της ευρύτερης περιοχής που συμμετείχε σε όλους τους Κατανυκτικούς Εσπερινούς της περιόδου, τους ιεροψάλτες που κι αυτοί συναγωνίζονται με τους Ιερείς αυτήν την ιερή περίοδο ψάλλοντας τους κατανυκτικούς ύμνους της και όλους όσοι παρέστησαν στις ακολουθίες και στις επακολουθούμενες ομιλίες πνευματικής οικοδομής και καταρτισμού.

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos