Κωστής Αβισυνός

Από την εκδήλωση

Μια βδομάδα μετά.

Τα μέλη και οι φίλοι της Οικολογικής Ομάδας Σητείας συνεχίζουν να δέχονται συγχαρητήρια για την ξεχωριστή βραδιά σύμπλευσης μουσικής και Οικολογίας που οργάνωσαν στη Λάστρο. Τα εύγε όμως ανήκουν στους πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες που αφιλοκερδώς προσφέρθηκαν να βοηθήσουν για να μην πληγωθεί η περιοχή γύρω από το Βάι από τις προωθούμενες ανερμάτιστες φαραωνικές επενδύσεις και τα εκτός τόπου και χρόνου γήπεδα γκολφ.

Ήταν μαζί μας ο Καίσαρας Κίκης, ο Γιώργης Ξυλούρης, ο Εφρέν Λοπέζ, ο Γιάγκος Χαιρέτης, ο Γιάννης Πετράκης, ο Στέλιος Πετράκης, ο Κωστής Αβυσσηνός, ο Νίκος Κάπλατζης, ο Γιώργος Μαυρομανωλάκης, ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ο Τάκης Μπάρμπας, οι Χαΐνηδες, Δημήτρης Αποστολάκης, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης, Αλέξης Νόνης, ο Βαγγέλης Βαρδάκης, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Έκτορας Κυριάκου, ο Ζαχάρης Γραμματικάκης, η Κέλυ Θωμά, ο Petra Khavar – Zamini, ο Ross Daily, ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο Δημήτρης Σφίγκος, ο Χρήστος Μαστέλος και η Μαρία Φραγκούλη. Επίσης συγχαρητήρια αξίζουν στις οικολογικές ομάδες του Λασιθίου, της Ιεράπετρας, της Ιτάνου, του Μεραμπέλου, του Ορεινού-Μακρυγιαλού και βέβαια στο Παγκρήτιο Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων "ΟικοΚρήτη" που στήριξαν την εκδήλωση, στα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Λάστρου που συνέβαλλαν τα μέγιστα, στους χορηγούς μας Sky Express, Opticon Αγίου Νικολάου και Μυρσίνη-κρητική κουζίνα, στα ΜΜΕ που την πρόβαλαν, πρωτίστως όμως τα εύγε ανήκουν στους 1800 νέους όλων των ηλικιών, που σφράγισαν με τη ενεργό παρουσία τους αυτή τη σύμπλευση τέχνης και οικολογίας. Το ξεφάντωμα σε ρυθμούς, παραδοσιακούς ή έντεχνους, εμπνευσμένους κατά κύριο λόγο από την ομορφιά μιας Κρήτης που χάνεται, δεν μπορούσε να κρύψει την αγωνία, την ευθύνη και εν τέλει την υπόσχεση αποκατάστασης αυτής της Κρήτης. Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, θα σώσει τη Φύση, μπορεί να βοηθήσει την Κρήτη. Ήταν 3 η ώρα ξημερώματα Πέμπτης όταν ο Στέλιος Πετράκης ρωτούσε τον κόσμο που δεν εννοούσε να φύγει, “γιάντα κάθεστε, ήντα περιμένετε”. Μ’ αυτό τον κόσμο θα υπάρξει συνέχεια…

Διακρίναμε ανάμεσα στον πλήθος, κι όχι σε κάποιες πρώτες θέσεις επισήμων που δεν υπήρξαν, τον τ. υπουργό Φοίβο Ιωαννίδη, τον ευρωβουλευτή του Συνασπισμού Δημήτρη Παπαδημούλη με τη σύζυγο του Δημοτική Σύμβουλο Νέου Ψυχικού Νάντια Σουμπασάκη, το Δήμαρχο Λεύκης Γιάννη Δρακάκη, τους π. Δημάρχους Σητείας και Ιτάνου Νίκο Πετράκη και Γιάννη Περάκη, τον Δημοτικό Σύμβουλο Σητείας, επικεφαλής της μειοψηφίας Γιώργο Ζερβάκη. Επίσης τα αιρετά μέλη των Οικολογικών Ομάδων Σητείας και Ιτάνου, τους νομαρχιακούς και δημοτικούς συμβούλους, Αντώνη Ανηψητάκη, Μαρία Γιαννακάκη, Δέσποινα Καταπότη, Μιχάλη Τζουανάκη, Μανόλη Τσαντάκη, την π. δημοτική και νομαρχιακή σύμβουλο Μελίνα Δαουράκη. Η επώνυμη αναφορά προφανώς δεν παραπέμπει σε κοσμικότητες αλλά στην κατακτημένη δυνατότητα της Οικολογικής Ομάδας να αθροίζει δυνάμεις, να ενώνει, να διαλέγεται σεβόμενη διαφορές, να ακούει, να συνθέτει. 15 χρόνια αντιστάσεις, 15 χρόνια προτάσεις ήταν ο τίτλος του περιεκτικού φυλλαδίου που μοίραζαν τα μέλη της.

Την εκδήλωση αφιέρωσε ο Νίκος Μακρυνάκης, που πρωτοστάτησε στο συντονισμό και την φιλοξενία των καλλιτεχνών, στον πρόωρα χαμένο νεαρό Λαστριανό φυσιολάτρη γιατρό Γιώργο Σουρέα και υποσχέθηκε μια ανάλογη εκδήλωση να γίνεται κάθε χρόνο στην Κρήτη.

Κατά τη διάρκεια της συναυλίας σε μια οθόνη προβάλλονταν εναλλάξ ομορφιές και πληγές της Κρήτης, μια συλλογή φωτογραφιών που στάλθηκαν επί τούτου στον Μανόλη Τσαντάκη , ο οποίος τις επιμελήθηκε μ’ ένα τρόπο λιτό που ενορχηστρώνονταν πλήρως με τη φυσιογνωμία της βραδιάς. Η παρουσίαση άρχιζε με μια φωτογραφία του κόλπου του Μεραμπέλου με τα στειακά βουνά σχολιασμένη από τον Αγιονικολιώτη αρχιτέκτονα Οδυσσέα Σγουρό:

“…Η αρχιτεκτονική αυτού του τοπίου είναι το έπος μιας αιώνιας, χαμένης στο χρόνο μάχης των στοιχειών με τη γη που η δική μας πρόσκαιρη στιγμή δεν είναι ικανή να διαταράξει , μπορεί ίσως να καταστρέψει μερικές εικόνες της. Τα δικά μας μικρά εφήμερα κατασκευάσματα ας υποκλιθούν σε τούτη την αναπότρεπτη ανάγκη μόνο. Να υπηρετήσουν αυτή την ομορφιά, τη μόνη ίσως που μπορεί να σώζει τον κόσμο (μας) όπως έγραψε κι ο Ντοστογιέφσκι…”

Την εκδήλωση άνοιξε η κ. Μαρία Συλιγνάκη εκ μέρους του τοπικού Συμβουλίου. Ακολούθησε χαιρετισμός του Δημοτικού Συμβούλου Ιτάνου Μανόλη Τσαντάκη, του εκπροσώπου του Παγκρήτιου Δίκτυου Περιβαλλοντικών Οργανώσεων "ΟικοΚρήτη" Αριστείδη Παπαδάκη. Εκ μέρους της Οικολογικής Ομάδας ο Αντώνης Ανηψητάκης έκανε μια σύντομη ομιλία, αφού προηγουμένους ευχαρίστησε όσους συνέβαλαν στην προσπάθεια της Οικολογικής Ομάδας, τις άλλες οικολογικές οργανώσεις, πολιτικούς απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, δημοσιογράφους, επιστήμονες, νομικούς και διάβασε το μεστό μήνυμα που έστειλαν οι καθηγητές Jennifer Moody και Oliver Rackan, στην εκδήλωση.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο Παγκρήτιο Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων "ΟικοΚρήτη", που αποτελεί ένα διπλό παράδειγμα προς μίμηση στα πολιτικά πράγματα της Κρήτης:

•συντονίζει όλες τις οικολογικές ομάδες του νησιού σε μια κατεύθυνση που αναζητά την ενιαία αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων του νησιού αφήνοντας στην άκρη τοπικισμούς

•είναι σύγχρονο, αξιοποιεί το διαδίκτυο με εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο. Η ιστοσελίδα του www.ecocrete.gr είναι μια πολύ πλούσια πηγή πληροφόρησης, προβληματισμού, πολύτιμη τόσο για τις οικολογικές ομάδες που συστεγάζει όσο και για τον κάθε ευαίσθητο πολίτη που ενδιαφέρεται για το περιβάλλον.

Παραθέτουμε όσες ομιλίες και σημειώματα – μηνύματα λάβαμε σε ηλεκτρονική μορφή.

 

Χαιρετισμός του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Ιτάνου από τον Μανόλη Τσαντάκη, Δημοτικό Σύμβουλο Ιτάνου

 

Εμείς που ζούμε στη Ανατολική Κρήτη, ιδίως εμείς που κατοικούμε στη Σητεία και στα περίχωρα και πιο συγκεκριμένα εμείς που λατρεύουμε τη γη των παππούδων μας που έζησαν κοντά στο Κάβο Σίδερο, στο Βάι, από το Παλαίκαστρο μέχρι τη Ζάκρο, δεν είμαστε ικανοί να πάμε τον τόπο μας ένα βήμα μπροστά, δεν έχουμε οράματα και προοπτικές ανάπτυξης! Αυτά αγαπητοί φίλοι αναφέρει στη περιβόητη μελέτη της η Αγγλική εταιρεία, που φιλοδοξεί να μετατρέψει τη πιο όμορφη και αυθεντική μεριά της Κρήτης, δίπλα από το φοινικόδασος Βάι, στη μεγαλύτερη αποικία real estate και να επιχειρήσει το μεγαλύτερο πείραμα ξεπουλήματος γης και σπιτιών που έγινε ποτέ στην Ευρώπη. Και αυτά με τη σύμφωνη γνώμη του μεγαλύτερου οικονομικού συνεταιρισμού εκκλησίας και κράτους φυσικά.

Οι παγκοσμιοποιητές του τουρισμού θέλουν να μετατρέψουν τη Κρήτη σε ένα απέραντο τεχνητό θέρετρο, σε ένα τόπο που δεν θα θυμίζει τίποτα από Κρήτη αφού έχουν ήδη αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια να αλλοιώνουν το φυσικό ανάγλυφο και τη φυσική δημιουργία χιλιάδων ετών. Η Κρήτη του αύριο, που ούτε κατ όνομα δεν θα θυμίζει το θρυλικό νησί των μύθων, αφού πιθανότατα θα μετονομασθεί σε Νέα Κρήτη, σε τίποτα δεν θα διαφέρει από γνωστά προτεκτοράτα στα χέρια αρπαχτικών πολυεθνικών εταιρειών. Αυτό θα επιτευχθεί με τον γνωστό τρόπο, αγορά γης, πληθυσμιακή αλλοίωση, κτύπημα στη γλώσσα και στην ιστορία μας. Λαός χωρίς ιστορική μνήμη χωρίς τη φύση και τον πολιτισμό του είναι η ευκολότερη λεία των καθοδηγητών και εμπνευστών της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων. Ας μην μας φαίνονται όλα αυτά μακρινά και απραγματοποίητα. Η Ισπανία είναι ένα κοντινό και ζοφερό παράδειγμα κακοποίησης και βιασμού της φύσης και περιβαλλοντικής αλλοίωσης. Η Μαγιόρκα, η Μινόρκα, τα Κανάρια και ιδίως η Τενερίφη δεν θυμίζουν πια σε τίποτα τα πανέμορφα εξωτικά νησιά. Μετατράπηκαν σε τεχνητές οάσεις με εκατομμύρια ξενοδοχεία και πισίνες θυσιάζοντας τη φύση στο βωμό του κεφαλαίου και της κερδοσκοπίας των ολίγων και ισχυρών τουριστικών κολοσσών. Η Κύπρος είναι ένα άλλο τραγικό παράδειγμα κράτους προτεκτοράτου με την τσιμεντοποίηση των ακτών και την μετατροπή της σπάνιας ενδημικής βλάστησης με άλλη τεχνητή και γενετικά τροποποιημένη βλάστηση για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των καρκινογόνων και υδροβόρων γηπέδων γκολφ. Όσο για το νερό, είναι πλέον αγαθό προς εξαφάνιση και όλοι ξέρουμε ότι τεράστιες υδροφόρες από την Ελλάδα τροφοδοτούν τη μεγαλόνησο με νερό.

Αν μπορούσαμε να ανατρέξουμε στο παρελθόν θα βλέπαμε ότι εκατομμύρια άνθρωποι από τη μινωική Κρήτη μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες ζούσαν σε απόλυτη αρμονία με τη φύση χωρίς ποτέ να διαταραχθεί αυτή η χρυσή ισορροπία.

Για τους προγόνους μας Μινωίτες η φύση ήταν η μεγάλη μητέρα, ύπαρξη θεοποιημένη. Ο σεβασμός και η συνύπαρξη με κάθε δημιούργημα της ήταν αυτονόητο και δεδομένο. Λάτρευαν και τιμούσαν το μεγαλείο και την πρόνοια της φύσης και όλου του μυστηρίου της ζωής. Η αμέριστη λατρεία εξωτερικευότανε με μία ζωηρή ευαισθησία για την επιλογή των τοπίων και των θέσεων ιδιαίτερης ομορφιάς που διάλεγαν ως χώρους λατρείας για τους ναούς και τα ιερά τους.

Γι’ αυτό όπως τα αρχαία ευρήματα είναι μνημεία της φωτεινής αυτής εποχής και χρήζουν προστασίας και υπεράσπισης ως ιερά, έτσι και την Κρητική φύση πρέπει να την τοποθετήσουμε στον θρόνο της ψυχής μας και να την στέψουμε ως μνημείο ιερό στην συνείδησή μας γιατί μέσα απ’ αυτήν και την γνώση της διατηρούμε την φυσική επικοινωνία μας με την φυλή μας και τους προγόνους μας. Έτσι γεννάται η υποχρέωση σε όλους εμάς να την γνωρίσουμε βαθιά, να την προστατεύσουμε σαν ιερό χώρο, δείγμα διατήρησης και συνέχισης πολιτισμού για τις μελλοντικές γενεές, προσπαθώντας οι μορφές του τόπου αυτού και τα στοιχεία του, να παραμείνουν – όσο το δυνατό αναλλοίωτα.

 

 

Σήμερα όμως οι τόποι και οι χώροι αυτοί οι ιεροί κινδυνεύουν με καθολικό αφανισμό.

Η αρχαιολογία η πρώην κραταιά υπηρεσία που στο παρελθόν έδινε μάχες και κράτησε την Ελλάδα και ιδιαίτερα την Κρήτη μακριά από τις μπουλντόζες και την τσιμεντοποίηση, η ίδια υπηρεσία σήμερα δυστυχώς είναι η πρώτη που δίνει τις άδειες, η πρώτη που έχει υποκύψει στις πιέσεις. Στον Δήμο Ιτάνου είναι σκανδαλωδώς απίστευτο πως δόθηκε η άδεια στις δυο μεγάλες επενδυτικές εταιρείες, στη μια για να περάσουν τα γκολφ πάνω από το λατομείο της αρχαίας Ιτάνου κοντά στο Βάι, περιοχή με διάσπαρτες πανάρχαιες κολόνες να κείτονται στην επιφάνεια της γης χιλιάδες τώρα χρόνια και στην άλλη στον Κάβο Πλάκο περιοχή απίστευτης φυσικής ομορφιάς και αρχαιολογικών ευρημάτων που θα έπρεπε να είχε προ πολλού κηρυχτεί ως αρχαιολογικό πάρκο. Ακολουθούν δασική υπηρεσία και πολεοδομία. Όπως καταλαβαίνεται ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να βάλει φραγμό και να περισώσει ακόμα και αυτές τις περιοχές που υποτίθεται ότι είναι υποχρεωμένος να προστατεύσει, τις περιώνυμες περιοχές φυσικού κάλλους, τις περιοχές Natura. Πολλές φορές μου δίνεται η εντύπωση ότι οι περιοχές Natura θεσμοθετήθηκαν για να υποδείξουν στους επενδυτές που πρέπει να χτίσουν.

Ένας θεσμός που πιστεύουμε πως απέμεινε ακόμα αλώβητος για να ελπίζουμε είναι η δικαιοσύνη. Μια φωνή που έχουμε χρέος και μπορούμε να υψώσουμε, να αντισταθούμε, είναι η φωνή της αγανάκτησης, η φωνή των ευαισθητοποιημένων και συνειδητοποιημένων πολιτών, η φωνή που σιωπηλά κραυγάζει από τη ψυχή μας, η φωνή που μας προστάζει πως έχουμε χρέος ιερό να προστατέψουμε αυτή τη γη που είναι το φυσικό μας καταφύγιο, γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε πουθενά αλλού, η μόνη ελπίδα μας είναι η δική μας η αποφασιστική, η συνειδητοποιημένη, η δυνατή φωνή.

 

Ο χαιρετισμός της νεοσύστατης Οικολογικής Κίνησης Μεραμπέλου

 

Τσαντάκης, Ανηψητάκης

Από την εκδήλωση

Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, και στο δικό μας τόπο, τα θέματα περιβάλλοντος είναι πρώτα στην ημερήσια διάταξη. Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποια περιβαλλοντικά θέματα ΓΕΝΙΚΑ και ΑΟΡΙΣΤΑ, που απασχολούν κάποιους μεμονωμένους ανθρώπους παράξενους ή υπερευαίσθητους.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι το είδος, η ποιότητα, και το αποτέλεσμα του κυρίαρχου τεχνολογικού αναπτυξιακού μοντέλου έχει αγγίξει τα όρια του. Τεράστιοι κίνδυνοι και απειλές που αφορούν τον καθημερινό πολίτη, τη υγεία του, τη διατροφή του, τη ίδια του τη ζωή. Όχι μόνο του ανθρώπου αλλά και κάθε είδους πάνω στη γη. Και την ίδια τη γη.

Μέχρι τώρα είχαμε την εντύπωση πως όλα αυτά δεν μας είχαν αγγίξει, ότι ζούσαμε σ’ ένα ειδυλλιακό και όμορφο περιβάλλον. Τώρα όλο και περισσότερο διαπιστώνουμε ότι δεν είναι ακριβώς έτσι.

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι επανεκτιμούν τόσο την στάση τους απέναντι στον πλανήτη που έχει την καλοσύνη να μας φιλοξενεί αλλά και πιο πολλοί βλέπουν απλά το στενότερο περιβάλλον μας με άλλο μάτι.

Έννοιες όπως ανακύκλωση, διαχείριση υδάτινων πόρων, εξοικονόμηση ενέργειας, αειφόρος ανάπτυξη έχουν μπει πλέον στις καθημερινές μας κουβέντες.

Υγροβιότοποι που φιλοξενούν σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας καταστρέφονται. Παραλίες κλείνονται για να κτιστούν μεγαθήρια της τουριστικής βιομηχανίας. Τοξικά απόβλητα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Γήπεδα γκολφ προγραμματίζονται στην περιοχή με το χαμηλότερο ύψος βροχοπτώσεων στην Ελλάδα.

Οι παραπάνω είναι μερικές από τις επιπτώσεις της λογικής που είναι κυρίαρχη στην κοινωνία μας που δεν είναι άλλη από τη θεοποίηση του κέρδους.

Απέναντι σ’ αυτή πρέπει να αντιτάξουμε την δικιά μας λογική «ο άνθρωπος και το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη».

Ο αγώνας για τη προστασία του περιβάλλοντος, για τη ριζική αλλαγή των εφαρμοζόμενων περιβαλλοντικών πολιτικών, για την ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση της κοινωνίας είναι σε εξέλιξη και δυναμώνει καθημερινά.

Η νεοσύστατη Οικολογική Κίνηση Μεραμβέλου έρχεται να δώσει το δικό της παρών σ’αυτό τον αγώνα.

Ο μόνος τρόπος για την διαφύλαξη του μέλλοντος των παιδιών μας και του πλανήτη, είναι η συνειδητοποίηση του κόσμου για τα οικολογικά προβλήματα και ο εντοπισμός των αιτιών τους. Από κει και πέρα η ένωση και η μαζικότητα του οικολογικού κινήματος είναι αυτή που θα επιφέρει απτά αποτελέσματα.

Εκδηλώσεις σαν και την αποψινή συμβάλλουν σημαντικά στην ενότητα και στην συνειδητοποίηση ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και μια δυνατή φωνή διαμαρτυρίας ενάντια στην υποθήκευση της ίδιας της ζωής μας αλλά και των επόμενων γενεών

Η Οικολογική Κίνηση Μεραβέλου χαιρετίζει την προσπάθεια της Οικολογικής Ομάδας Σητείας και των υπολοίπων οικολογικών και περιβαλλοντικών ομάδων του νομού.

Συστρατευόμαστε κι εμείς στον αγώνα ενάντια στην φαραωνική επένδυση στον Κάβο Σίδερο και θέλουμε να συμβάλλουμε ενεργά στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων του νομού.

Σαν νέα οικολογική κίνηση βλέπουμε τις άλλες οικολογικές ομάδες του νομού σαν παραδείγματα για μίμηση που θεωρούμε ότι κινούνται στη σωστή κατεύθυνση με αποκορύφωμα την τεράστια προσπάθεια τους για τη ματαίωση της επένδυσης στο ανατολικότερο σημείο της Κρήτης.

Για μια άλλη Κρήτη, για μια άλλη ανάπτυξη, για μια άλλη ποιότητα ζωής.

Από την σύσταση μας και στο εξής να θεωρείτε ότι έχετε έναν ακόμα σύμμαχο στην προσπάθεια αυτή.

 
 

Η ανακοίνωση του Προοδευτικού Συλλόγου Μυρσίνης

 

Τον Απρίλιο του 2007 στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας συζητήθηκε το θέμα των τουριστικών επενδύσεων στο ανατολικό άκρο της Κρήτης. Η Συνέλευση πήρε θέση ενάντια στις επενδύσεις αυτές προβάλλοντας κυρίως το ζήτημα του νερού και συνυπέγραψε το τότε κείμενο που υπέγραφαν όλες οι οικολογικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις της Κρήτης.

Εν αντιθέσει με εμάς, φέτος στις αρχές Μαΐου κάποιοι φορείς, που προφανώς έχουν μεταξύ τους κάποιο σύνδεσμο, άγνωστο σε εμάς, εξέφρασαν με κοινό κείμενο την υποστήριξή τους στις επενδύσεις αυτές.

Άραγε κλιμακώνονται δύο αντίθετες δυνάμεις στην κοινωνία μας; Όχι βέβαια. Οι δυνάμεις προϋπάρχουν, απλώς τώρα εκφράζονται.

Εμείς ζητάμε, ιδιαίτερα από τους γείτονες συλλόγους αλλά και τους πιο μακρινούς φορείς να συζητήσουν για αυτό το σημαντικό θέμα. Να αποφασίσουν αν συμφωνούν μαζί μας. Ή ας αποφασίσουν ότι διαφωνούν. Ή ας επιλέξουν να κρατήσουν ουδέτερη στάση για λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε.

Όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει όλοι να προβληματιστούμε όχι στο καφενείο αλλά σε επίσημα όργανα, εκεί δηλαδή που οι απόψεις καταγράφονται. Αφενός επειδή πρέπει να δούμε αυτές οι απόψεις ποιά συνισταμένη βγάζουν. Αφετέρου διότι τα γραπτά μένουν και ίσως θελήσουν να τα δουν αργότερα οι επόμενες γενιές.

 

Ο χαιρετισμός των καθηγητών Oliver Rackham και Jennifer Moody

 

Χαΐνηδες

Από την εκδήλωση

Το Κάβο Σίδερο και η Βορειοανατολική Κρήτη γενικότερα έχουν μια μοναδικότητα. Την αντλούν από την ασύγκριτη ομορφιά του φυσικού τους τοπίου. Από την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Από τους αρχαιολογικούς θησαυρούς τους – μνημεία που καλύπτουν χιλιόμετρα ολόκληρα, πολλά από αυτά ανεξερεύνητα. Από τη μορφολογία του εδάφους. Το φυτικό και ζωϊκό τους πλούτο. Κι από τους θαυμάσιους ανθρώπους τους.

Σήμερα διακυβεύεται το μέλλον ολόκληρης της περιοχής και των θησαυρών της. Το Κάβο Σίδερο και η Βορειοανατολική Κρήτη αξίζει να προστατευτούν και να διατηρηθούν, έτσι που να μπορέσουν να καταστούν πηγή ευτυχίας και ευημερίας για τους ανθρώπους τους με βάση τη μοναδικότητά τους και το μορφωτικό, πολιτιστικό, ιστορικό και φυσικό τους πλούτο και όχι καταστροφικά έργα όπως γήπεδα γκολφ και πελωρίων διαστάσεων οικιστικά συγκροτήματα που θα φέρουν μόνο παραμόρφωση και καταστροφή και τελειωτική εξαφάνιση του τοπίου. Οι καρδιές μας είναι μαζί μ’ εκείνους που προσπαθούν να εμποδίσουν αυτή την εξέλιξη. Σας ευχαριστούμε για την υποστήριξή σας, που ελπίζουμε πως θα εξασφαλίσει στην περιοχή το λαμπρό και ευαίσθητο μέλλον που της αξίζει.

Τους πιο θερμούς μας χαιρετισμούς.
 

Ολιβερ Ράκαμ και Τζέννιφερ Μούντυ

(το αγγλικό κείμενο μετέφρασε από τα Αγγλικά ο δικηγόρος μας στην υπόθεση του Κάβο Σίδερο κ. Φειδίας Κοντεμενιώτης)

Από το Γιώργο Αφορδακό, τον γνωστό Λασιθιώτη φυσιολάτρη και φυσιοδίφη πήραμε το παρακάτω κείμενο

Ούτε ο Θεός, ούτε ο Ανθρωπος το Θέλει

 

 

Πάει καιρός που εξυφαίνεται ένα διαρκές έγκλημα για ανιστόρητες αξιοποιήσεις Μοναστηριακών περιουσιών τύπου Μονής Τοπλού.

Η παλιά παροιμία «ή παπάς –παπάς ή ζευγάς-ζευγάς» πάει περίπατο. Η παραδοσιακή πνευματικότητα της εκκλησίας ρέπει προς υλικής φύσης οικονομικές δοσοληψίες. Τα περιβόλια της Παναγίας μετατρέπονται σε βοσκοτόπια των Μοναστηριακών ποιμένων που λειτουργούν και τυροκομούν κατά το δοκούν. Όσο για το ποίμνιο δεν υπάρχει ουδεμία ανησυχία, η συμπεριφορά του συνήθης, τροφή, νερό και υπακοή στον ποιμένα. Στείρα, έγκαλα, ζυγούρια, αμνοερίφια ,μπροστάρηδες, σταβλισμένα ή βετσάρικα όλα αποδίδουν. Το τυροκέλι ασφαλές και ταυτόχρονα ευάερο για την ποιοτική ωρίμανση του τυροκομιού.

Η πρόσβαση αυστηρά ελεγχόμενη από τον ποιμένα κλειδοκράτορα και τους διαολεμένους ποντικούς που μυρίζονται τη λαδιά από το ξεδάκρυσμα του βουτύρου. Όσο για τις παγίδες οι λαδοποντικοί δεν ανησυχούν, οι ποιμένες είναι ελεήμονες αλλά σχεδόν πάντα από τα μαξούλια του υποτακτικού ποιμνίου.

Τα περιβόλια της Παναγίας πρέπει να ξανανθίσουν, αλλιώς οι σκοποί που θα εξυπηρετήσουν από την αλλαγή χρήσης δεν έχουν τη συγκατάθεση ούτε του Θεού ούτε των ανθρώπων. Τέτοια τερτίπια έχουν τη συνέργεια του «έξω από δω» και των αντιπροσώπων του βαροκουραδάρηδων ποιμένων και λαδοποντικών.

Το ποίμνιο πρέπει να ξεσηκωθεί γιατί αν τα βοσκοτόπια ξεπουληθούν και το νερό από τα περιβόλια πάει στα γκολφ δε θα απομείνει τρίχα.

Το ευαίσθητο για το περιβάλλον Οικουμενικό Πατριαρχείο ας επαναφέρει στο δρόμο του Θεού τους λογοδρομούντες από την ορθοδοξία.

Οι εργολαβίες, τα οικονομικής φύσης προγράμματα, τα αθέμιτα τερτίπια, η σύσταση ιδρυμάτων για ξεπούλημα «των ιερών και των οσίων» δεν έχουν θέση στην εκκλησία.

Το ράσο είναι βαρύ και όποιος αδυνατεί να το σηκώσει δεν του πρέπει. Η καλογερική είναι βαριά και όποιος δεν αντέχει Μοναχός μπορεί να επιστρέψει στα εγκόσμια χωρίς μάσκα.

 

Ο χαιρετισμός της Οικολογικής Ομάδας Σητείας

από τον Αντώνη Ανηψητάκη, νομαρχιακό συμβούλου με το Λασίθι στην Πλώρη

 

Λόγος περί ομορφιάς, βλακείας, πρόκας κι για ένα εκκλησάκι

 

Η ομορφιά θα σώσει τη Φύση; Η ομορφιά μπορεί να σώσει τη φύση, είναι δυνάμει σύμμαχος στην περιβαλλοντική προστασία. Η αναζήτηση της ομορφιάς, της ποιότητας, της ευαισθησίας. Ποιος θα φαντάζονταν το Σολωμό περιβαλλοντικό καταστροφέα. Θα έμοιαζε με αυτόχειρα γιατί θα σκότωνε την πηγή της έμπνευσής του, τη ζωή του.

"Καὶ μὲσ’ στῆς λίμνης τὰ νερά, ὅπ᾿ ἔφθασε μ᾿ ἀσποῦδα
ἔπαιξε μὲ τὸν ἥσκιο της γαλάζια πεταλοῦδα,

Ποὺ εὐώδιασε τὸν ὕπνο της μέσα στὸν ἄγριο κρίνο…"

 

Να λοιπόν τη βαθύτερη ενότητα τέχνης και οικολογίας. Προστατεύοντας το περιβάλλον οι οικολόγοι, προστατεύουμε τις πηγές έμπνευσης των ποιητών, των ζωγράφων, των μουσικών. Γι αυτό κι απόψε τους μουσικούς που μαζεύτηκαν εδώ να μας καταθέσουν δωρεάν την τέχνη τους, να ενισχύσουν την προσπάθεια μας δεν τους ευγνωμονούμε ως ευεργέτες, τους αγαπάμε ως συντρόφους στην κοινή αγωνία, στον κοινό αγώνα, να σώσουμε την ομορφιά του κόσμου. Και κόσμος όμως τι σημαίνει, τι σήμαινε τουλάχιστον στις απαρχές. Κόσμος, κόσμημα, ομορφιά.

Μην παρεξηγείτε λοιπόν την εκδήλωσή μας ως μη αγωνιστική, μην κατηγορείτε την αφίσα μας, δημιούργημα του Γιώργου Στρίγκου, ως γλυκανάλατη. Αναζητούμε απλώς πέρα απ’ τα ηχηρά συνθήματα, τα κρυφά νοήματα, τα αδιόρατα νήματα, τις υπόγειες χορδές, αυτές που όταν πάλλονται καλύπτουν το κατά κεφαλήν έλλειμμα μας σε συγκίνηση, μειώνουν ανταγωνισμούς και αποστάσεις, ενώνουν τους ανθρώπους στον αγώνα τον καλό. Και ποιος αγώνας καλύτερος απ’ αυτόν που θέλει να αποκαταστήσει την ομορφιά του κόσμου, φύσης και κοινωνίας.

Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Φράση του Ντοστογιέφσκι στον Ηλίθιο. Ηλίθιος, Βλάξ. Αβίαστος ο συνειρμός. Αν εξοβελίσουμε απ’ τον κόσμο τη βλακεία, η ομορφιά του ευκολότερα θα αποκατασταθεί. Είναι γνωστή η ρήση του Αϊνστάιν. “Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο”. Λιγότερο γνωστή είναι μια φράση του Μπέρτολτ Μπρεχτ απ’ τις ιστορίες του κυρίου Κόινερ “…πρέπει να εξολοθρεύουμε την βλακεία. Γιατί κάνει βλάκες αυτούς που την συναντούν” . Έτσι λοιπόν κι εμείς στην οικολογική ομάδα, επειδή διεκδικούμε να ομορφύνουμε τον κόσμο, δεν ασχολούμαστε με τις βλακείες, τις βλακώδεις κατηγορίες που στα 15 χρόνια της ζωής μας συχνά έχουμε δεχτεί. Είναι εν τέλει και θέμα προτεραιοτήτων, η έγνοια για το κοινό μας σπίτι, το εγκαταλελειμμένο σπίτι των σπιτιών μας μας επιβάλει κάποιες βλακώδεις επιθέσεις να τις αφήνουμε αναπάντητες, ας πέφτουν κάτω. Δεν μας αγγίζουν, δεν τις πιάνουμε. Αντίθετα το διάλογο, τη σοβαρή αντιπαράθεση σ’ ένα πλαίσιο ισηγορίας την επιζητούμε.

Και ιδού ένα παράδειγμα. Στίχοι Μανόλη Αναγνωστάκη γραμμένοι σε ηρωϊκές εποχές, εποχές ήττας.

 

Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς. Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.
Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις. Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος. …
Ωραίοι στίχοι, τι γίνεται όμως με κάτι έννοιες πρόκες που μας έχουν καρφωθεί,
και με τις οποίες δομείται η σκέψη μας, πως γίνεται να χρησιμοποιούμε την ίδια έννοια πρόκα
μ’ αυτούς που καταστρέφουν τον πλανήτη στο όνομα του κέρδους εμείς που βάζουμε τον άνθρωπο και τη φύση πάνω από τα κερδη. Μιλώ για τη λέξη-πρόκα ανάπτυξη. Όλη αυτή η καταστροφή στο όνομά της έγινε.
Ξέρω, υπάρχει και η αειφόρος ανάπτυξη, με την οποία απ’ το 1987, απ’ την επιτροπή Μπρούτλαντ επιχειρήθηκε να μπει φρένο στην άγρια ανάπτυξη. Όμως το ουσιαστικό “ανάπτυξη” έφαγε το εξωραϊστικό επίθετο “αειφόρος”, φρένο δεν μπήκε, κι αν μπήκε σε κάποιες χώρες, συνολικά η κατάσταση χειροτέρεψε, κι αυτό σίγουρα συνέβη στην Ελλάδα και στην Κρήτη, όπου το χάσμα ανάμεσα στην Ελλάδα των νόμων και την Ελλάδα της πράξης έχει βαθύνει. Μήπως λοιπόν πρέπει να αντικαταστήσουμε την ανάπτυξη, με την αποκατάσταση; Να διεκδικήσουμε μια οικονομία με άξονα την αποκατάσταση, την εξοικονόμηση, τη συντήρηση, την προστασία. Και αυτό όχι για να επιστρέψουμε στην εποχή του λύχνου, αλλά για να πάμε σωστά μπροστά χρησιμοποιώντας τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες και το διαδίκτυο. Μπορούμε να κάνουμε την Κρήτη επιθυμητό τόπο διακοπών αλλά και εργασίας, τηλεργασίας ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο που θα θέλουν να δουλεύουν μυρίζοντας θυμάρι, δίπλα σε αρχαία ερείπια και λίκνα θεών, ζώντας σε πρότυπα αναστηλωμένα σπίτια των ερειπωμένων σήμερα οικισμών. Το ερώτημα προς διερεύνηση. Με μια υποσημείωση: Να μετρήσουμε κάποτε την πολύπλευρη απαξίωση οικονομική, περιβαλλοντική που υφιστάμεθα κάθε χρόνο από πυρκαγιές, πλημύρες και λοιπές ανθρωποανοησίες μου μας βολεύει να αποκαλούμε θεομηνίες, για να καταλάβουμε πόσο κοστίζει ο μονόπλευρος προσαντολισμός στα νέα μεγάλα έργα και η εγκατάλειψη του υπάρχοντος κοινού πλούτου.

Ξεκίνησα με Σολωμο, στη Λάστρο είμαστε, θα κλείσω με Κωστή Φραγκούλη, παιδια του Στειακού Βιτσέντζου Κορνάρου και οι δυο. Την επιλογή του ποιήματος την έκανε ο Νίκος Πετράκης και την θεωρώ έξοχη.

 
 
 
Το εκκλησάκι

Όλου του κόσμου τσ’ εκκλησιές τσι χτίσανε μαστόροι,

με τα τσιράκια, τσι ΄πουργούς, τσι πετροπελεκάνους.

Μα γω κατέχω μια εκκλησά, οπού δεν είναι άλλη.

Μαστόροι δεν τη χτίσανε, τεχνίτες δεν εκάμα,

μηδέ τσιράκια και ΄πουργοί τα χέρια δεν αγγίξαν.

Έχει τον ουρανό σκεπή, χάμαι τη γης θεμέλιο,

κολόνες τσι ριζοβουνιές, τσι στεφανιές καμάρες,

τσι πέτρες άγια Τράπεζα, στασίδια τα χαράκια,

και τ’ άστρα πετροκάντυηλα, τη νύχτα να τση φέγγουν.

Ήλιος αυγή τη λειτρουγά, φεγγάρι τη σπερνιάζει,

κι αυγερινός την ξενυχτά με τον αποσπερίτη.

Έχει το θύμο μερτζουβί,, λιβάνι το σταθώρι

γκιουλαχταρίκι το δροσό, αθόνερο τσι βρύσες.

Το περιστέρι πίτροπο, κονόμο το τρυγόνι,

κλησάρι τον ασκορδαλλό, το φλώρο καμπανάρη.

Την πέρδικα στο ζυμωρτό, τ’ αηδόνι στο στασίδι,

το γέρο μαυροκοτσυφό γούμενο – ξαγοράρη.

Να ξαγορεύει τα πουλιά, να φκολογά τ’ αγρίμια

κι όποιο βρεθεί στη λειτουργιά να ραίνει και ν’ αγιάζει.

Οικολογική Ομάδα Σητείας
 
 
 

 

Print Friendly, PDF & Email

Από manos