το κόκκινο νησίΑν και το έργο γράφτηκε στη Ρωσία από τον Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ στις αρχές του εικοστού αιώνα, είναι σαφώς επίκαιρο. Αυτό μας έδειξε και με τον τρόπο που το παρουσίασε η Θεατρική Ομάδα του Δήμου Ιεράπετρας.

Ένα έργο μέσα σε ένα έργο: ο θίασος παίζει το επόμενο του έργο για να το δει ο λογοκριτής, ένα έργο που έχει γράψει εν ζωή μάλιστα συγγραφέας: ένα νησί που παράγει μαργαριτάρια, τα οποία αγοράζουν για μερικές χάντρες, τη μια οι Εγγλέζοι, την άλλη οι Γερμανοί. Κάτι σημερινό, δικό μας, εδώ στην Ελλάδα, οι ημιάγριοι (εμείς) και οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι που παίρνουν τη περιουσία μας ούτε για ένα κομμάτι ψωμί.

Ητο κόκκινο νησί σκηνοθετική προσέγγιση, ακραία, αλλά ταιριάζει στο έργο. Οι Ευρωπαίοι, Γερμανοί,  έρχονται με τα μάρκα τους και ένα καράβι ποδήλατο, ο καπετάνιος με το πετσί του πειρατή στο μάτι και τα χορευτικά με τη μουσική του Τζίμη Πανούση.

Είναι αυτό που συνηθίζουμε να λέμε, “αυτό το έργο το ‘χω ξαναδεί”. Δηλ. τη κατάσταση που ζούμε σήμερα.

Αν μη τι άλλο, η Θεατρική Ομάδα του Δήμου Ιεράπετρας, έχει αποψη και πολιτική θέση και το δείχνει. Δείτε το έργο.

 

Print Friendly, PDF & Email

Από manos