“Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια..
Το μεσημέρι της Κυριακής 29/10, το κέντρο του Ηρακλείου γέμισε με χρώματα, τραγούδια και παιδικές φωνές.
Φωνές που θέλησαν να ακουστούν εκ μέρους των παιδιών που τις μέρες αυτές δεν ακούγονται, σιωπούν υπό τους ήχος των βομβαρδισμών και κάποιες από αυτές δυστυχώς σιωπούν για πάντα. Φωνές που τραγουδιστά απαίτησαν να σταματήσει αυτή η αναίτια γενοκτονία στην Παλαιστίνη.
Υπό τους ήχους και του “Ακορντεόν”, του “Μέρμηγκα”, του “Κεμάλ” , του Bella Ciao κ.α. που μας χάρισε μια υπέροχη ορχήστρα πνευστών, εγχόρδων και κρουστών, ξεκινήσαμε να ζωγραφίζουμε σε χαρτιά και σεντόνια στο πάρκο Γεωργιάδη.
Ύστερα σηκώσαμε ψηλά τα σεντόνια, ψηλά τις καρδιές, ψηλά την ελπίδα και συνεχίσαμε να τραγουδάμε στο κέντρο της πόλης σε μια από τις πιο χρωματιστές και χαρούμενες πορείες που έχουν συμβεί στην πόλη μας.
Περάσαμε από κεντρικές οδούς και πλατείες, σταθήκαμε αρκετά στα Λιοντάρια γεμίζοντας τα ελπιδοφόρες μελωδίες , ωστόσο από την οδό Θεοτοκοπούλου δε μας επετράπη να περάσουμε.
Μάλλον αυτό το πολύχρωμο χαρούμενο σώμα ήταν δημόσιος κίνδυνος για τις μονάδες ΟΠΚΕ που φρουρούσαν τη θεόκλειστη τσιμεντωμένη πλέον κατάληψη Ευαγγελισμού.
Όμως αυτό δε μας πτόησε.
Επιστρέψαμε στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου την οποία στολίσαμε με τα υπέροχα έργα των παιδιών, με τα εκατοντάδες χρωματιστά αποτυπώματα μικρών χεριών που με τον τρόπο αυτό είπαν ένα μεγάλο ΣΤΟΠ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ.
Ευχόμαστε το μήνυμα μας να περάσει τα σύνορα και να φτάσει στην Παλαιστίνη, να δώσει σε όλα τα παιδιά ελπίδα αλλά και στους κυβερνώντες τη λαϊκή εντολή ότι αυτό το λάθος μπορεί και πρέπει να σταματήσει. Κι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει.”
