Μετά τις δηλώσεις του κ. Βακάκη των Jumbo, με έκπληξη αναγνώσαμε δημοσίευμα σε αξιόπιστου ενημερωτικού portal που φέρνει στο φως της δημοσιότητας περιεχόμενο επιστολής της Ένωσης Σούπερ Μάρκετ Ελλάδας προς την Υπουργό Εργασίας, σύμφωνα με την οποία φαίνεται να ζητά ν΄ αναγνωριστεί ως επίσημος κοινωνικός εταίρος, ενώ προβάλει και σειρά (νέων) αντεργατικών απαιτήσεων, πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι του πρόσφατου αντεργατικού νόμου 5053/2023 που ψηφίστηκε τον περασμένο Οκτώβριο στη Βουλή.
Συγκεκριμένα, η ΕΣΕ φαίνεται να ζητά: τη συμμετοχή της στη διανομή των πόρων του ειδικού λογαριασμού για την επαγγελματική κατάρτιση, την απαλλαγή των (υποκρυπτόμενων αποδοχών) των διατακτικών σίτισης από ασφαλιστικές εισφορές, θεσμοθέτηση ορίου αποκλίσεων στα χτυπήματα της κάρτας και «εξορθολογισμό» του προστίμου των 10.500 ευρώ, άρση της απαγόρευσης για εργασία κατά την Μ. Παρασκευή πριν τις 13:00, κατάργηση του βιβλίου αδειών των εργαζομένων και αύξηση των υπερωριών.
Αν και η ΕΣΕ διέψευσε δημοσίως την ύπαρξη της συγκεκριμένης επιστολής, εμείς απευθύνουμε δημόσια το ερώτημα προς την Υπουργό Εργασίας κ. Δόμνα Μιχαηλίδου (την ειλικρίνεια της οποίας μέχρι σήμερα δεν αμφισβητούμε): Περιήλθε προσφάτως σε γνώση της «non paper» με τις απαιτήσεις των εργοδοτών των Super Market; Κι αν ναι, πως και από ποιον διακινήθηκε προς την ίδια;
Επί της ουσίας τώρα. Εκφράσαμε και παραπάνω την έκπληξή μας για τις απαιτήσεις της Ένωσης Σούπερ Μάρκετ Ελλάδας, διότι μέχρι σήμερα η Ε.Σ.Ε απέφευγε οποιαδήποτε διασύνδεσή της ως εργοδοτικής οργάνωσης, τόσο καταστατικής, όσο και σε επίπεδο δημόσιων τοποθετήσεών της. Σύμφωνα με το καταστατικό της, η ΕΣΕ, όπως άλλωστε και ο ΣΕΛΠΕ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανεμπορίου και Πολυκαταστημάτων Ελλάδας) αυτοπαρουσιάζονται λίγο πολύ ως…εκπολιτιστικοί – μορφωτικοί σύλλογοι επιχειρήσεων και επιχειρηματιών, άντε ίσως και ως «think tank» επιχειρηματικότητας. Έντεχνα και μετά από υπόδειξη «έγκριτων» δικηγορικών γραφείων ΔΕΝ προβλέπουν ως καταστατικό σκοπό τους την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων των μελών τους, δεν προβλέπουν συμμετοχή τους στον κοινωνικό διάλογο, σε συλλογικές διαπραγματεύσεις και την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Αποφεύγουν οιαδήποτε τέτοια αναφορά στα καταστατικά και στο δημόσιο λόγο τους, ώστε νομικά ν’ αποκρούουν στον ΟΜΕΔ και στα δικαστήρια «ανεπιθύμητες» προσκλήσεις εργατικών οργανώσεων για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασής εργασίας στο πεδίο δράσης τους.
Και εδώ τίθεται το αμείλικτο ερώτημα από τον κόσμο της μισθωτής εργασίας: Πως μπορεί ένα νομικό πρόσωπο που καταστατικά αρνείται τον κοινωνικό διάλογο, αρνείται τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ν’ αναγνωριστεί επίσημα από μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως επίσημος «κοινωνικός εταίρος»;
Ο όρος «κοινωνικοί εταίροι» με βάση τους Ευρωπαϊκούς κανόνες που έχουν ενσωματωθεί και στη χώρα μας, αναφέρεται στους αντιπροσώπους των εργοδοτών και των εργαζομένων (οργανώσεων εργοδοτών και συνδικάτα). Οι κοινωνικοί εταίροι έχουν ένα μοναδικό ρόλο στην κοινωνική και οικονομική διακυβέρνηση: εκπροσωπούν από όλες τις απόψεις τα συμφέροντα και τα προβλήματα του κόσμου της εργασίας, από τις συνθήκες εργασίας έως την ανάπτυξη της συνεχούς κατάρτισης και συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού του μισθολογίου. Ειδικότερα, έχουν υποχρέωση να συμμετέχουν σε διάλογους για λογαριασμό των μελών τους, οδηγώντας σε συλλογικές συμβάσεις για όλα τα θέματα που καλύπτονται. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι απλά φερέφωνα συμφερόντων. Δεσμεύουν τα μέλη τους στις διαπραγματεύσεις. Αυτό διαχωρίζει τον κοινωνικό διάλογο, την ευρύτερη διαδικασία συλλογικής διαπραγμάτευσης και διαβούλευσης, είτε είναι διμερής μεταξύ αυτόνομων κοινωνικών εταίρων είτε τριμερής με τις δημόσιες αρχές, από έναν ευρύτερο δημοκρατικό διάλογο με φορείς άλλων συμφερόντων.
Αν λοιπόν ισχύουν όλα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας και η ΕΣΕ πράγματι επιθυμεί να διεκδικήσει ρόλο κοινωνικού εταίρου, τότε θα πρέπει πρώτα να τροποποιήσει το καταστατικό της και να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με όλες τις κλαδικές οργανώσεις των εργαζομένων στο πεδίο επιχειρηματικής δράσης των επιχειρήσεων μελών της, για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασής εργασίας.
Εμείς, ως ΟΣΕΥΠΕ, με πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση αναμένουμε μια τέτοια (μετ)εξέλιξη!
Επίσης, αν η Ένωση Σούπερ Μάρκετ Ελλάδας επιθυμεί ν’ αναβαθμίσει το ρόλο της και από απλό «think tank» διεκδικεί τώρα ρόλο κοινωνικού διαπραγματευτή, θα πρέπει πρώτα να πείσει επιχειρήσεις – μέλη της (περίπου το 50% του κλάδου), αφενός να διευκολύνουν την ίδρυση επιχειρησιακών σωματείων και την υπογραφή επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και αφετέρου να χορηγήσουν στο προσωπικό τους το προβλεπόμενο στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας επίδομα γάμου, σε ποσοστό 10% (σ.σ. έχει κυρωθεί η σχετική διάταξη με νόμο στο παρελθόν), τ’ οποίο με πρόσχημα ότι τάχα οι επιχειρήσεις – μέλη της Ε.Σ.Ε δεν ανήκουν στις συμβαλλόμενες εργοδοτικές οργανώσεις, αρνούνται να το χορηγήσουν σε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στα super markets.
Αυτά και άλλα πολλά, που έχουν να κάνουν με την καταστρατήγηση της κάρτας ψηφιακής κάρτας εργασίας, τους εκατοντάδες αδήλωτους και υποδηλωμένους συναδέλφους – μετανάστες που απασχολούνται στις αποθήκες φόρτωσης των επιχειρήσεών τους, τις υπερβάσεις των ωραρίων, οι απειλές για απόλυση όλων όσοι τολμήσουν να γνωστοποιήσουν την προϋπηρεσία τους επίσημα για να λάβουν το επίδομα τριετίας, κ.λ.π, θα μπορούσαν να είχαν συζητηθεί με την Ε.Σ.Ε στο πλαίσιο του θεσμοθετημένου κοινωνικού διαλόγου, αν βεβαίως οι εκπρόσωποί της είχαν ανταποκριθεί στην επίσημη πρόσκλησή μας για συνάντηση πριν από μερικές εβδομάδες. Έστω και έτσι όμως, όταν δηλαδή ο διάλογος αναβαθμίζεται από κοινωνικό σε ανοιχτό – δημόσιο διάλογο, δίδεται σε όλες τις πλευρές η δυνατότητα να εκφράσουν τις συλλογικές τους ανησυχίες στο δημόσιο ακροατήριο.
