Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024, μέρα με φθινοπωρινή διάθεση και πολύ αέρα, διάλεξε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου να πεζοπορήσει στην τέρμα ανατολική πλευρά της Κρήτης, όπου η δύναμη του αέρα πολλαπλασιάζεται. Χαλάλι όμως γιατί Χιώνα, Πετσοφάς, Σκινιάς, Χερσόνησος Πλάκου είναι τόσο εμβληματικά μέρη που σε αποζημιώνουν σίγουρα.
Στους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής
Ξεκινάμε λοιπόν 9.30 το πρωί (απέχει γύρω στη μιάμιση ώρα η διαδρομή από Άγιο Νικόλαο) από την παραλία της Χιώνας κοντά στον Αγκαθιά Παλαικάστρου. Από εκεί κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από τον Αρχαιολογικό Χώρο του Ρουσσόλακκου, όπου ενημερώνω τους συνοδοιπόρους μου για το σημαντικό όσο και μυστήριο εύρημα του καμένου και κατατεμαχισμένου Κούρου του Παλαικάστρου, που βρίσκεται σήμερα εν μέρει αποκαταστημένος στο Μουσείο της Σητείας, ενός από τα πιο όμορφα και πολύτιμα ειδώλια της μινωικής Κρήτης. Κατόπιν βρίσκοντας ξετρύπια ανάμεσα από ελαιώνες και φράκτες συναντάμε το ανηφορικό σηματοδοτημένο μονοπάτι, που ξεκινά από Αγκαθιά κι οδηγεί στο ιερό κορυφής του Πετσοφά. Εδώ τα βρήκαμε λίγο δύσκολα, καθώς οι ριπές αέρα δεν αστειεύονταν και στην προσπάθειά μας να σταθεροποιήσουμε το βήμα μας, χάσαμε πολύ απ’ την απόλαυση της μοναδικής θέας που προσφέρει ο λόφος με το κολωνάκι!
Η κάθοδος στις ανατολικές ακτές
Μετά από μια σύντομη ανάπαυλα θα πάρουμε ελεύθερη κατεβασιά παράλληλα με τον φάραγγα (που στο Google maps φέρει την ονομασία «Καλογεροπόταμος»). Πορεία άχαρη και αρκετά απαιτητική ανάμεσα στα ξεραμένα θυμάρια της άνυδρης κι ανεμοδαρμένης ΒΑ Κρήτης. Σύντομη στάση στη σκιά μιας χαρουπιάς, του μοναδικού δέντρου της διαδρομής μας! Όσο πλησιάζουμε στις ακτές όμως, η θέα γίνεται μαγευτική. Το βαθύ φαράγγι του Σκινιά, η ερημική ομώνυμη παραλία, το ανάγλυφο των ακτών –μια απ’ αυτές κι η γνωστή «Καρούμες» στην έξοδο του φαραγγιού των Χοχλακιών- πολύ εντυπωσιακά με άγρια ομορφιά! Στον Σκινιά σε αποζημιώνει η φύση με την ησυχία της. Παραλία «για μυημένους»: εδώ φτάνει κανείς μόνο με τα πόδια ή με τζιπ από χωματόδρομο. Ακόμα πιο ιδιαίτερη η γειτονική παραλία «Απάνεμα» με όμορφα πετρώματα αντάξια του Γεωπάρκου Σητείας.
Επιστροφή απ’ το φαράγγι του Σκινιά
Μετά από μια σύντομη στάση για μπάνιο (λίγοι τολμηροί αψήφησαν τις ριπές του αέρα) πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στην πάνω πλευρά. Ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά στο όμορφο αλλά άγριο φαράγγι του Σκινιά, όμως τελικά καταφέραμε να βγούμε στον σαθρό αγροτικό δρόμο, που οδηγεί στο μέσο της Χερσονήσου του Πλάκου, μια ξερή κι απομονωμένη περιοχή, πλούσια ωστόσο σε αρχαιολογικά ευρήματα και με πλήθος ανθρωπογενείς κατασκευές παρελθόντων χρόνων, όπως ξερολιθιές, αλώνια, περίβολους, φράχτες, μαντριά, αγροικίες και μια στεγασμένη δεξαμενή πολύ καλής κατασκευής. Μια περιοχή που χρειάζεται σίγουρα περισσότερο χρόνο, για να ανακαλύψεις τα μυστικά της.
Εμείς για την ώρα κατεβαίνουμε απολαμβάνοντας την φανταστική θέα της αφρισμένης θάλασσας με τις τρεις νησίδες Γκράντες να αντιστέκονται στα κύματα. Όταν φτάνουμε στον παραλιακό αγροτικό δρόμο θα τον ακολουθήσουμε ως την αργιλώδη παραλία «Σκαριά», όπου και σβήνει.
Έπειτα κάνουμε τα πίσω μπρος κι οδεύουμε προς την αφετηρία μας. Η θέα του λόφου «Καστρί», σαν χωμάτινη πυραμίδα, σαγηνευτική. Καθ’ οδόν συναντάμε πανέμορφες παραλίες: Πηλός, Άσπες, Μπονταλάκι (ονόματα απ’ το Google maps). Κάπου εκεί να σου κι ένα καμίνι σε πολύ καλή κατάσταση! Σύντομα φτάνουμε στην ονομαστή παραλία της Χιώνας (παίρνει τ’ όνομά της από τις άσπρες αποθήκες χαρουπιών, που κάποτε εξάγονταν από εδώ). Οι επισκέπτες πολλοί και οι ταβέρνες γεμάτες. Όσοι πρόλαβαν βρήκαν τραπέζι, οι υπόλοιποι κατευθυνόμαστε για μια μπίρα κι ένα γρήγορο σνακ στην καντίνα δίπλα στα water sports στην μεγάλη γειτονική παραλία του Κουρεμένου πίσω από το Καστρί. Εδώ σβήνοντας τη δίψα μας και χαζεύοντας τους σέρφερς, που σχίζουν τα κύματα, άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε χωρίς, θα γραφτεί ο επίλογος μιας όμορφης αλλά απαιτητικής πορείας στις εσχατιές της ανατολικής Κρήτης.
Περπατήσαμε γύρω στα 13,5 χιλιόμετρα με Υ.Δ. 500 μέτρα κι αρχηγό τον Γιάννη Πάγκαλο τροποποιώντας παλιότερη διαδρομή, που κάναμε με τον Θανάση Κολοτούρο. Συνολικά με τις στάσεις και το μπάνιο μας πήρε 6,5 ώρες, όμως ο πολύς αέρας κι η έλλειψη μονοπατιού μας κουράσανε λίγο παραπάνω. Ωστόσο η ικανοποίηση ότι τα καταφέραμε στο τέλος ήταν πολύ μεγάλη !Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο και χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
