Μια κοντινή στην πόλη μας κι εξαιρετικού φυσικού κάλλους περιοχή, αυτήν γύρω απ’ το Καλό Χωριό Μεραμπέλλου εξερεύνησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 10 Μαρτίου 2024.
ΜΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΟΒΟΛΤΑ ΩΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ
Με σύμμαχο τον καλό καρό, την ηπιότητα της πεζοπορίας και την εγγύτητά της (μόλις 10’ από τον Άγιο Νικόλαο οδικώς) μαζευτήκαμε μια ικανοποιητική ομάδα πεζοπόρων στο σημείο εκκίνησής μας, τον Πύργο Καλού Χωριού. Ανάμεσά μας κι ο καλός μας φίλος, Χριστόφορος Χειλαδάκης, που ήρθε από το Ηράκλειο ειδικά για την «λουλουδοβόλτα», που είχαμε εξαγγείλει. Κι όπου έρχεται κι ο Χριστόφορος ένα είναι σίγουρο: θα μάθουμε πολλά για τη φύση, τα φυτά, τα δέντρα, τις τοποθεσίες, τις παλιές συνήθειες των ανθρώπων!
Έτσι ξεκινάμε την ανάβαση ακολουθώντας ένα πολύ όμορφο, καλοδιατηρημένο καλντερίμι μέσα στο δάσος κι ήδη απ’ την αρχή μια ομάδα λουλουδο-παρατηρητών μένει πιο πίσω φωτογραφίζοντας τα άνθη: οκτώ είδη ορχιδέας (στο χωριό μου τα λέγαμε κρινάκια, αλλού μελισσάκια, χωρίς διακρίσεις, εδώ ο Χριστόφορος τα ξέρει ένα-ένα με το λατινικό τους ..«ονοματεπώνυμο»: γιγαντοορχιδέες (Himantoglossum-robertianum), πεταλουδόμορφες (anacamptis papilionacea), κρητική ή της Αριάδνης κλπ) όλων των χρωμάτων οι ανεμώνες (anemone coronaria) κι άλλα πιο κοινά, που δεν τους δίνουμε συνήθως σημασία, όπως οι ίριδες ή οι μαργαρίτες (χαλιά ολόκληρα απ’ τις τελευταίες).
Αν αφήσεις τα λουλούδια και κοιτάξεις πιο ψηλά το μάτι σου ξεκουράζεται στις εναλλαγές του πράσινου σε όλες τις πιθανές αποχρώσεις (το δάσος αποτελείται από πρίνα, βελανιδιές, άρκευθους –είδος θαμνώδους κυπαρισσιού με κέδρου-, ελιές, όπου σταματά το δάσος με τον μπογιά-ξυνίδα στο έδαφος) και του γαλάζιου, γιατί όσο ανηφορίζουμε ανοίγεται η θέα στον ακύμαντο σήμερα κόλπο του Μεραμπέλλου και στον καταγάλανο ανοιξιάτικο ουρανό! «Μάγεμα η φύσις κι όνειρο»! Έτσι θα έπρεπε να είναι όλες οι Κυριακές μας! Μια βόλτα στη φύση, που ο καθένας οφείλει στον εαυτό του!
ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΡΙΧΗΤΕΣ ΣΤΗ ΠΕΖΑ
Χαζεύοντας αυτήν την ομορφιά ούτε που καταλάβαμε πότε ανηφορίσαμε ως το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, όπου ξαποσταίνουμε λίγο για μια ρακή και λίγη κουβεντούλα. Κατόπιν συνεχίζουμε από χωματόδρομους, περνούμε κοντά από το χωριό των Μεσελέρων κι ακολουθούμε πορεία προς την αφετηρία μας σταματώντας για λίγο στο αναρριχητικό πεδίο της Πέζας, έναν συγκλονιστικό χώρο με κάθετα εντυπωσιακά κατακόκκινα βράχια και σπηλαιώσεις και φανταστική θέα στην πεδιάδα του Καλού Χωριού και τα χωριά της, καθώς και σε όλες τις βόρειες ακτές. Εδώ μαζεύονται τις Κυριακές οι αναρριχητές της περιοχής για προπόνηση. Με χαιρετά, καθώς πλησιάζω, από ψηλά ένας νεαρός με πορτοκαλί μπαντάνα κρεμάμενος. Είναι ο Θέμελης Μαρνέλλος, που με το γραφείο του «Explore Agios Nikolaos, outdoor activities» (www.exploreagn.com), οργανώνει τέτοιες δραστηριότητες στην γύρω περιοχή κι επιμένει ότι ποτέ δεν είναι αργά, για ν’ ασχοληθείς με το άθλημα (έχει ‘μαθητές’ ακόμα και 75 χρονών!) κι ότι η αναρρίχηση έχει βγει πια απ’ τη λίστα με τις επικίνδυνες δραστηριότητες, καθώς θεωρείται εντελώς ασφαλής. Αφού μας δείχνει τον εξοπλισμό του και μας εξηγεί, πώς δουλεύει το καθετί, μας κάνουν μια επίδειξη τεχνικής και συνεργασίας μαζί με τη Μαρία σε μια πίστα δύσκολη (7+ στην κλίμακα της αναρρίχησης, η δυσκολότερη είναι στα 9, μαθαίνω, κι ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο την έχουν καταφέρει). Αν θέλετε να φανταστείτε τη σκηνή σκεφτείτε μια νεαρή κοπέλα να επιχειρεί την επίπονη ανάβαση, κολλημένη στον βράχο σαν βεντούζα και μια ομάδα αργόσχολων από κάτω να βιντεοσκοπεί με το στόμα ανοικτό! Ευχαριστούμε θερμά την ομάδα των αναρριχητών: Θέμελη (Κάσπερ) Μαρνέλλο, Γιώργο Δατσέρη, Δημήτρη Καμπουράκη, Μαρία Κουλουγουσίδου, Φαίη Ευδαίμων κι ας μας συγχωρήσουν αν ξεχάσαμε κανένα. Τους ευχόμαστε να είναι γεροί δυνατοί και να συνεχίσουν ως τα 100 την εντυπωσιακή ενασχόλησή τους. Η αναρρίχηση, όπως και το canyoning, είναι μαζί με την ορειβασία συγγενείς δραστηριότητες στη φύση κι όσο κι αν δεν έχουμε εμείς οι ορειβάτες την ενέργεια και τα κότσια των αναρριχητών, αισθανόμαστε ωστόσο ότι ανήκουμε στην ίδια ευρύτερη οικογένεια και μοιραζόμαστε τις ίδιες χαρές και συγκινήσεις.
Μετά από μισή ώρα ακόμα κατηφόρας θα φτάσουμε στην αφετηρία μας, αφού διασχίσουμε τον εύφορο κάμπο με τις ελιές και τα εσπεριδοειδή, το Καλό Χωριό και τον Πύργο και θα αποχαιρετιστούμε δίνοντας ραντεβού ως την επόμενη Κυριακή. Προσωπικά δεν παρέλειψα μια επίσκεψη στην γειτονική παραλία του Αγίου Παντελεήμονα και στο υγροβιότοπο της, τόσο όμορφη αυτήν την εποχή χωρίς τις ορδές των καλοκαιρινών κολυμβητών.
Ευκολάκι η σημερινή πεζοπορία μεν, αλλά «γράψαμε χιλιόμετρα» δε: 17χλμ με μια διόλου ευκαταφρόνητη υψομετρική διαφορά γύρω στα 520 μέτρα σε 6 ώρες με τις στάσεις. Ευχαριστούμε τον αρχηγό και Πρόεδρο του Συλλόγου, Παναγιώτη Ευδαίμων, καθώς και τον Χριστόφορο Χειλαδάκη και τον Θέμη Μαρνέλλο για την ‘ξενάγησή’ τους στον κόσμο των φυτών ο πρώτος και της αναρρίχησης ο δεύτερος, που τόσο καλά γνωρίζουν και υπηρετούν!
Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο και χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
