Ένας χρόνος μετά… δεν άλλαξε τίποτα. Οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος έχοντας ενσυναίσθηση των γεγονότων έναν ολόκληρο χρόνο διακατέχεται από ένα μόνιμο κόμπο στο λαιμό, ένα ΓΙΑΤΙ και ένα ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ.
Ένας χρόνος μετά και παρόλο που μετά από ένα τέτοιο τραγικό γεγονός , όλοι κατόπιν εορτής ανακάλυψαν ότι οι εργαζόμενοι φώναζαν με όλους τους νόμιμους τρόπους για το κακό που παραμόνευε και οι αρμόδιοι Υπουργοί και Διοικήσεις έστελναν στα δικαστήρια τους εργαζόμενους με σκοπό τη φίμωσή τους, βγάζοντας παράνομες τις διεκδικήσεις τους, τώρα ψάχνουμε ένα χρόνο για το ποιος φταίει.
Ένας χρόνος μετά και οι εργαζόμενοι στην ΥΠΑ οι οποίοι επί σειρά ετών κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τόσο για τα συστήματα αεροναυτιλίας, τόσο για τις υποδομές που καταρρέουν, όσο και για τη στελέχωση του προσωπικού η οποία μέρα με τη μέρα οδηγείται σε αδιέξοδο, ακόμα και ο ορισμός της νέας Διοίκησης της ΥΠΑ έχει γίνει γεφύρι της Άρτας.
Ένας χρόνος μετά και ακόμα πλέον όχι μόνο οι εξαγγελίες απεργιακών κινητοποιήσεων συνδικαλιστικών οργάνων αλλά και η απλή ενημέρωση των μελών μας για την απεργιακή κινητοποίηση του Τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου (το οποίο, ούτως ή άλλως, καλύπτει όλους τους εργαζόμενους), θεωρείται παράνομη! Η δε διάθεση προσωπικού ασφαλείας από την ΟΣΥΠΑ με γνώμονα την ασφάλεια των αερομεταφορών κατά τη διάρκεια της απεργιακής κινητοποίησης, ως μη όφειλε αφού η απεργία προκηρύχθηκε από την ΑΔΕΔΥ, «τιμωρείται» από τα δικαστήρια με αλλοπρόσαλλες αιτιολογίες που δεν αντέχουν στην κοινή λογική.. Αν η ΟΣΥΠΑ κατά τη διάρκεια της απεργίας της ΑΔΕΔΥ δεν έκανε καμία ενέργεια, έχουν αναλογιστεί οι φωστήρες τι θα συνέβαινε στον εναέριο χώρο της Ελλάδας; Ποιος θα αναλάμβανε την ευθύνη για ότι συμβεί; Γιατί οι εργαζόμενοι στην ΥΠΑ παραμένουν αποκλεισμένοι από την άσκηση του συνταγματικού τους δικαιώματος της απεργίας;
Ερωτηματικά επίσης εγείρει και το γεγονός ότι πώς γίνεται τις δικαστικές αποφάσεις να τις μαθαίνουν τελευταίες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις τις οποίες αφορούν, όταν ήδη όλοι οι άλλοι να ξέρουν το αποτέλεσμα;
Ίσως τελικά να είναι επίκαιροι οι στίχοι τραγουδιού ( το σύστημα είναι ένοχο μα δεν το δίκασε κανείς…).
Τελικά αν επιτρέψουμε να βλέπουμε το κακό να έρχεται και να μην αντιδρούμε, θα είμαστε όλοι συνένοχοι , όπως συνένοχοι θα είναι ήδη όλοι αυτοί που προσπαθούν να φιμώσουν τις φωνές μας , με τις οποίες προσπαθούμε να προλάβουμε τυχόν αεροπορικά Τέμπη.
Γιατί εμείς θέλουμε μια κοινωνία στην οποία τα παιδιά μας μπορεί να χάσουν μια εκδρομή λόγω μια απεργιακής κινητοποίησης , αλλά όταν θα πάνε να ξέρουμε ότι θα γυρίσουν και αυτό θα είναι όχι από ΤΥΧΗ.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος O Γεν. Γραμματέας
Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου Μηνάς Κώστας
