Ζούμε μέρες, πρωτόγνωρες. Σε πόλεμο με έναν εχθρό που δεν βλέπουμε, αλλά είναι εκεί. Περισσότερο επικίνδυνος από τον ορατό εχθρό, απέναντι μας. Αυτό το Πάσχα θα μείνει στη συλλογική μας μνήμη ως περίοδος πρωτοφανούς περιορισμού και συνθηκών. Ένα Πάσχα, μοναδικό, μοναχικό, διαφορετικό, περιορισμένο ….
Αυτές οι μέρες, υποχρεωτικής περισυλλογής ας μας προβληματίσουν έτι περισσότερο, ποιοι είμαστε, που πάμε, πως βιούμε και διαβιούμε, πως λαλιούμαστε.
Ας προσγειωθούμε ….
Χρόνια καλά. Που θα πάει; θα ρθει η Ανάσταση ……
