Ο Χαράλαμπος Σωτηριάδης, το παιδί εκείνο που γεννήθηκε πάνω στη φυγή της Μικρασιατικής καταστροφής και έφτασε μέχρι το Λασίθι, μεγαλώνοντας παιδιά και εγγόνια, έφυγε πλήρης ημερών (96 ετών).
Και ήταν, κυριολεκτικά, ο τελευταίος μιας γενιάς. Μέσα στην Αγία Τριάδα, όπου εψάλη η εξόδιος ακολουθία, όσοι τίμησαν τη μνήμη του ήσαν σαφώς έως πολύ νεώτεροι. Άλλωστε τον αγαπούσαμε όλοι και τον προσφωνούσαμε “πατέρα Χαράλαμπε”.
Ήταν ιδιαίτερη χαρά να τον συναντάς στο δρόμο, αφού κατέβαινε, όσο μπορούσε από το σπίτι, μέχρι τον φούρνο στην οδό Επιμενίδου για ψωμί. Συναντιώμασταν κάτω από τις σκάλες των Studio του σταθμού και τα λέγαμε για λίγο και συνέχιζε τη πορεία του προς το σπίτι.
Παρά την ηλικία του, τα κατάφερνε καλά. Τον γονάτισε όμως ο πρόωρος θάνατος του γιου του Νίκου.
πατέρα Χαράλαμπε, θα σε θυμόμαστε πάντα μέσα από τα καλλιτεχνήματα που μας άφησες, ακόμα και τα πιο ταπεινά.
Γιώργος Τουτουδάκης